"Crashing" season 1: Οξυδερκές

Το Crashing, είναι το ντεμπούτο της Phoebe Waller-Bridge (δημιουργού του βραβευμένου με χρυσή σφαίρα Fleebag) στο βρετανικό Channel 4, το 2016. Η μικρή αυτή sitcom των 6 επεισοδίων, βασίστηκε όπως και το μετέπειτα Fleebag, σε δύο θεατρικά έργα της δημιουργού και είναι πλέον διαθέσιμη στο Netflix.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Η έμπνευση της σειράς δόθηκε στη Waller-Bridge από το Middlesex Hospital, ένα εγκαταλελειμμένο νοσοκομείο στη περιοχή Fitzronia του κεντρικού Λονδίνου. Οι κεντρικοί ήρωες του Crashing λοιπόν, είναι property guardians ενός παλιού νοσοκομείου του Λονδίνου, νοικιάζουν δηλαδή τα μεγάλα άδεια δωμάτια του νοσοκομείου ως κατοικία για χαμηλό αντίτιμο, έχοντας παράλληλα υποχρέωση φύλαξης του χώρου. Η ιστορία επικεντρώνεται κυρίως στη Lulu, μία εξαιρετικά διαχυτική κοπέλα που ερμηνεύει η ίδια η Waller-Bridge, η οποία επισκέπτεται στο Λονδίνο τον παιδικό της φίλο Anthony. Η άφιξη της ωστόσο, διαταράσσει τη σχέση του Anthony με την αρκετά πιο εσωστρεφή αρραβωνιαστικιά του Katie.

Το Crashing εξελίσσεται γύρω από οικεία θέματα και γνωστούς τύπους χαρακτήρων, αλλά παράλληλα διαθέτει ένα μοντέρνο μετα-φεμινιστικό χιούμορ. Μας δίνει έτσι 6 θορυβώδη επεισόδια γεμάτα συμπαθητικούς ήρωες και έξυπνες στιγμές, που κυλούν αβίαστα, χωρίς ωστόσο ιδιαίτερο αντίκτυπο και χωρίς να αποφεύγει μερικά προβλέψιμα αστεία που δεν χρειαζόμασταν αλλά και που δεν ενοχλούν πραγματικά κανέναν.

Κυρίως όμως το Crashing διαφέρει από τις οικείες σε εμάς αμερικάνικες sitcomes, χάρη στην ειλικρίνεια και την τόλμη του απέναντι στα θέματα του.

Μας έχει συνηθίσει άλλωστε η βρετανική τηλεόραση του skins και του shameless, σε μία λιγότερο καρτουνίστικη αν και πάντα αστεία προσέγγιση της καθημερινής ζωής. Έτσι η μεγαλύτερη αρετή της δουλειάς της Waller-Bridge (που είναι υπεύθυνη και για το μεταγενέστερο Killing Eve, αλλά και συν-σεναριογράφος στο επερχόμενο No Time To Die) είναι η ικανότητα της να παντρεύει το συχνά πρόστυχο ή αφελές χιούμορ της με έναν οξυδερκή σχολιασμό για τα παράδοξα της ζωής στο σύγχρονο Λονδίνο. Έτσι η σειρά μεταπηδά με ευκολία από ειλικρινά θλιβερές σκέψεις σε στιγμές αλλόκοτης καθημερινής τρέλας, πάντα με έναν φλεγματικό αυτοσαρκασμό και την απαραίτητη βρετανική ψυχραιμία απέναντι στις καταστάσεις.