"The Comey Rule": Απολιτίκ μάχη "καλού-κακού"

Σύνοψη: Η μίνι σειρά 2 επεισοδίων συνολικής διάρκειας 3.5 ωρών, εστιάζει στον επικεφαλής του FBI από το 2013 έως το 2017, Τζέιμς Κόμεϊ (Τζεφ Ντάνιελς), στο πως χειρίστηκε τις έρευνες στο ενδεχόμενο σκάνδαλο γύρω από το όνομα της υποψήφιας προέδρου των ΗΠΑ το 2016, Χίλαρι Κλίντον, αλλά και στο πως διαμορφώθηκε η σχέση του με τον νεοκλεγέντα πρόεδρο, Donald Trump (Μπρένταν Γκλίζον).

ΣΧΕΤΙΚΑ"Baby reindeer": Αφοπλιστικά αμφίσημο, ανατριχιαστικά ρεαλιστικό

Άποψη: Μια πολιτική σειρά που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και μάλιστα τόσο κοντινά χρονικά και που αφορούν μια χώρα όπως οι ΗΠΑ, δεν γίνεται να μην κριθεί και αξιολογηθεί με βάση αυτά και κατά πόσο απονείμει δικαιοσύνη στην πραγματικότητα ή απαιτεί από τον θεατή να ακυρώσει το προσωπικό του πολιτικό φίλτρο.

Το «Comey Rule» είναι φυσικά καλογραμμένο, πυκνογραμμένο, με έξυπνη σκιαγράφηση των κεντρικών χαρακτήρων του, οι οποίοι υποστηρίζονται από δύο στιβαρές ερμηνείες, ειδικά από τον τον Γκλίζον που αποφεύγει με άνεση τις παγίδες τις μίμησης μιας αποκρουστικής φιγούρας όπως είναι ο Ντόναλντ Τραμπ, αντιθέτως αποτυπώνει τις παπάτζες του με πνευματώδεις ατάκες και ελιγμούς.

Η ατμόσφαιρα στα ενδότερα του Λευκού Οίκου και το FBI έχει αποτυπωθεί ικανοποιητικά, ο ρυθμός είναι σύμμαχος, αν και αρκετές στιγμές (δεν μπορείς να το αποφύγει εντελώς αυτό σε επεισόδιο 90 και παραπάνω λεπτών) φλυαρεί.

Καταφέρνει πάντως να σε απορροφήσει, ειδικά αν δεν γνωρίζεις την πραγματική ιστορία και να σου εξηγήσει μια ιστορία έμμεσου πολιτικού εξαναγκασμού, έστω και αν βασίζεται σε μάλλον κουραστικό βαθμό στα τηλεοπτικά πλάνα αρχείου, αντί να εστιάσει στην σεναριακή του καπατσοσύνη (η οποία απουσιάζει).

Αν όμως γνωρίζεις κάποια πράγματα (δεν λέμε να είσαι ειδήμονας επί του θέματος), σε ενοχλεί το γεγονός πως το FBI παρουσιάζεται σαν ένας σχεδόν αθρωπιστικός οργανισμός ταγμένος στο καλό, αποτελούμενος από τίμιους και ηθικούς αξιωματούχους, αρχάγγελους του τρίπτυχου «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια».

Η σειρά βεβαίως είναι βασισμένη (και για να αποκτήσει πρόσβαση σε όλες αυτές τις εκ των έσω πληροφορίες) στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του Κόμεϊ, άρα καταλαβαίνεις ότι ο αξιαγάπητος και αποδεκτός απ’όλους οικογενειάρχης επικεφαλής του FBI είναι αποδεκτός από (σχεδόν) όλους, άλλωστε θέλει «να συλλάβει τους κακούς».

Οπότε, δεν υπάρχουν επιχειρηματικά συμφέροντα και πολιτικές αντιπαραθέσεις, ούτε κρυφές ατζέντες, ενώ κάποια στιγμή εμφανίζονται και οι «κακοί» Ρώσοι που θέλουν -μαντέψτε- το κακό σε αυτή την συνεχής και απολιτίκ μάχη καλού-κακού, μιας σειράς που μοιάζει με παραγγελιά προς τον Κόμεϊ, ώστε να αποτιναχθεί από πάνω η ρετσινιά του ανθρώπου που διευκόλυνε (έστω, έμμεσα) την νίκη του Τραμπ στις εκλογές. Είπαμε, πρόκειται για τον απόλυτο nice guy… (#not)

H σειρά προβάλλεται στην Cosmote TV.