Borat Subsequent Moviefilm: Very nice sequel

Η πιο αστεία και ταυτόχρονα "σκοτεινή" στιγμή της ταινίας (σταματήστε αν δεν το έχετε δει, ακολουθούν μπόλικα spoilers), είναι όταν ο μεταμφιεσμένος Borat, παρουσιάζει μαζί με άλλες κόρες πλουσίων, τη δική του, σε έναν χορό Νότιων πλουσίων. Ρωτά έναν πατέρα "πόσο λες να πιάνει η δική μου" και εκείνος απαντά "πεντακόσια δολάρια". Η κόρη το ακούει και αυτό που θα πει μαζί με την έκφρασή της, φέρνει γέλιο και αμέσως μετά, αποστροφή.
Το "Borat" του 2006 δεν επαναλαμβάνεται. Το σοκ μια φορά συμβαίνει. Η συνέχεια δεν έχει να ανταγωνιστεί άλλες κωμωδίες. Εχει να ανταγωνιστεί μόνο τον προ 14 ετών, εαυτό της.
Για κάποιους το χιούμορ οφείλει να μην ξεπερνά όρια, για κάποιους οφείλει να τα ξεπερνά και να μας κάνει να νιώθουμε άβολα. Για εμάς, φτάνει ο Σάσα Μπάρον Κόεν. Το 2020, όσα συμβαίνουν "δυσκολεύουν" το έργο των κωμικών, καθώς η πραγματικότητα χαρακτηρίζεται ως κωμωδία. Ο τετραετία Τραμπ θυμίζει τον Borat όταν έκανε την  Νο2 φυσική ανάγκη του στο παρτέρι του ουρανοξύστη Τραμπ.

ΣΧΕΤΙΚΑΈρχεται σειρά "Borat" με πολλές κομμένες σκηνές

Ο ρεπόρτερ μετά την ντροπή που έφερε στο έθνος, κάνει καταναγκαστικά έργα σε γκούλαγκ, αλλά πλέον μπορεί να εξιλεωθεί, προσφέροντας ένα δώρο στον αντιπρόεδρο, Mike Pence. Αρχικά μια μαϊμού (εθνικός πορνοσταρ...) και μετά, την κόρη του.
Στο πρώτο φιλμ, σε καμία κυριολεκτικά στιγμή, δεν ήξερες τι θα συμβεί και τι θα ξεστομίσει. Τώρα, πάνω-κάτω, μαντεύεις και αυτή είναι η βασική και μεγάλη διαφορά. Με εξαίρεση το χορό πατέρα-κόρης στο παραπάνω γκαλά που σας είπαμε. Να είστε έτοιμοι...
 
Η μεταμφίεση του ρεπόρτερ μοιάζει ως αναγκαστική για τους δημιουργούς, καθώς η φιγούρα του είναι αναγνωρίσιμη και ήταν το πρώτο που όλοι σκεφτήκαμε όταν ανακοινώθηκε η μεγάλη επιστροφή. Με το τρικ των μεταμφιέσεων, ο Κόεν ακουμπά ξεκέθαρα σε όσα έκανε στο "Who Is America?" σε πολλές στιγμές της ταινίας.

Η ταινία είναι σαφώς πολιτική, ο Κόεν δεν κρύβεται πουθενά εδώ και χρόνια. Οι επικριτικές ήδη του καταλογίζουν μονόπλευρη στάση, λες και ο κάθε δημιουργός οφείλει να εξηγεί κάθε επιλογή. Εμείς ως θεατές, γελάμε, αλλά θα θέλαμε λιγότερη επανάληψη. Τα μηνύματα εναντίον της Πατριαρχίας είναι μεν ξεκάθαρα, αλλά για παράδειγμα ο τρόμος της κόρης με τις γυναίκες που οδηγούν και διαβάζουν, δεν έχει ισχυρό αντίκτυπο, όπως και συμβουλές της έγχρωμης γυναίκας. Εκεί κρύβεται η αισιόδοξη πλευρά της ταινίας με την παρουσία της Maria Bakalova ως κόρης Tutar Sagdiyev, να είναι εξαιρετική, αλλά οι σκηνές να είναι οριακά "διδακτικές". Οπως και με τους rednecks και τα fake news της κορονοιού και της γιαγιάδες και τους αρνητές του Ολοκαυτώματος. Αλλά σε αυτή, το τέλος της βγάζει γέλιο.

Κορυφαίες στιγμές, πολλές. Η προβοκατόρικη με τον Τζουλιάνι δεν είναι ακριβώς αστεία, αλλά αποκαλυπτική και πιθανότατα αχρείαστη στο στόχο της. Τη βλέπεις και αποφασίζεις. Οσο μοντάζ και αν έγινε, η πρόθεση του πολιτικού είναι ξεκάθαρη.
Η σκηνή στα δοκιμαστήρια με την ατάκα "where is the No means Yes section?" και το "what tan color is best for a racist family"! Το κλουβί-δώρο.
Η "σκανδαλώδης" σκηνή από το trailer με την έγκυο κόρη είναι απολαυστική, όπως και αυτή με το κούρεμα στο μπαρμπέρικο και την αγορά κινητού, που θυμίζουν τον Borat που θέλουμε! Μαζί με το τελικό πεντάλεπτο-αποκάλυψη αλα "Usual suspects", με τo cameo μεγάλου σταρ και την επιστροφή στο χωριό του που πλέον είναι φεμινιστικό και κάνει trafficking αγοριών (προσέξτε το δελτίο αποστολής...).

"Μay the Patriarchy go the Hells"!