"Αnxious people": Μια ελκυστική παραξενιά

Ο Jim και ο Jack είναι πατέρας και γιος και μαζί με ελάχιστους ακόμα ανθρώπους συνιστούν το αστυνομικό τμήμα μιας Σουηδικής πόλης. Ένας ληστής τράπεζας διαταράσσει την φιλήσυχη καθημερινότητά τους όταν καταλήγει μετά την αποτυχημένη του προσπάθεια σε ένα διαμέρισμα προς πώληση, ανοιχτό για τους ενδιαφερόμενους. Στο διαμέρισμα βρίσκεται την ίδια στιγμή μια ενθουσιώδης μεσίτρια, ένα μυστήριο ζευγάρι συνταξιούχων με κρυφή ατζέντα, μια ηλικιωμένη κυρία που περιμένει τον άνδρα της να παρκάρει, μια τσιτωμένη έγκυος κοπέλα με την γυναίκα της, μια αγχώδης τραπεζική υπάλληλος με ένα μυστήριο μπλε φάκελο κι ένα κουνέλι.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Η ομηρία λήγει ομαλά και αναίμακτα (σχεδόν), αλλά το διαμέρισμα μετά την απελευθέρωση των ομήρων δεν περιλαμβάνει κάτι βασικό: τον ληστή.

Η νέα σειρά του Netflix “Anxious People” βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Fredrik Backman και συνιστά μια ιστορία μυστηρίου που δεν απογειώνεται ποτέ αλλά διατηρεί μια ελαφριά κωμική διάθεση και μερικούς ενδιαφέροντες πρωταγωνιστές.

Με βάση το περιστατικό της ομηρίας και την συνάντησή τους, οι επιμέρους ιστορίες των χαρακτήρων ξεδιπλώνονται σταδιακά για να δώσουν εξηγήσεις και να εμπλουτίσουν την εξέλιξη της υπόθεσης.

Αν και στο σύνολό της η υπόθεση δεν πρωτοτυπεί ούτε αποτελεί την πιο αγωνιώδη ιστορία, μάλλον το αντίθετο, η αφήγηση έχει τις μικρές ανατροπές και τις στιγμές της, το συναισθηματικό υπόβαθρο των οποίων πατά εμφανώς στις ικανότητες του βιβλίου. Η στοργική προσέγγιση των αγχωδών πρωταγωνιστών έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, όμως αρκετά σημεία φαίνονται παράταιρα και δημιουργούν απορίες, ενώ η μονοτονία του ρυθμού εξέλιξης δεν βοηθά.

Στις καλύτερες στιγμές της, είναι εμφανές ότι η σειρά πατά σε κάτι καλογραμμένο και περισσότερο βαθύ, το οποίο όμως αδυνατεί να στηρίξει ή να μεταφέρει συνολικά.

Το “Anxious People” διαθέτει δυστυχώς ελαττώματα και οι καλές του προθέσεις μεταφράζονται σε μια μέτρια εκτέλεση. Βλέποντάς το θέλεις περισσότερο να διαβάσεις το βιβλίο και λιγότερο να παρακολουθήσεις την συνέχεια. Ωστόσο η feel good διάθεσή και η παραξενιά του είναι ελκυστική, ενώ τα έξι ημίωρα επεισόδια το καθιστούν ένα εύκολο και χαλαρό θέαμα, μικρών απαιτήσεων και συμπαθούς ζεστασιάς.