Never Rarely Sometimes Always

Never Rarely Sometimes Always  - κριτική ταινίας

Αγγίζοντας ένα ευαίσθητο και επίκαιρο θέμα, η νέα ταινία της Eliza Hittman (Beach Rats) είναι μία φεμινιστική απεικόνιση του αναπάντεχου ταξιδιού της 17χρονης Autumn (Sidney Flanigan), που ανακαλύπτει την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη της. Η ταινία καταχειροκροτήθηκε, τόσο στο Sundance (όπου κέρδισε το Ειδικό Βραβείο Επιτροπής) όσο και την Berlinale, όπου απέσπασε την Αργυρή Άρκτο. Επίσης, βρέθηκε μέσα σχεδόν σε όλες τις λίστες με τις καλύτερες ταινίες του 2020.

Όπως δήλωσε στη συνέντευξη τύπου στο Φεστιβάλ Βερολίνου όπου είδαμε το φιλμ για πρώτη φορά, «η ιδέα προέκυψε όταν έμαθα πως στην Ιρλανδία γυναίκες παίρνουν το καράβι και πηγαίνουν απέναντι στην Αγγλία για να κάνουν έκτρωση και επιστρέφουν. Την είχα ήδη από την εποχή που πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο Ομπάμα, γιατί δεν ήταν καλύτερα τα πράγματα και τότε, αλλά με την εκλογή του Τράμπ, έγινε ξεκάθαρα πιο αναγκαία».

Ζώντας σε μία μικρή πόλη της Pennsylvania, όπου οι ιατρικές υποδομές δεν είναι και οι καλύτερες, η Autumn δεν μπορεί να μιλήσει στους γονείς της για το θέμα, αφού έχει πολύ άσχημη σχέση με τον πατριό της, κι έτσι πηγαίνει στην τοπική κλινική της πόλης.

Εκεί, δεχόμενη πιέσεις να κρατήσει το μωρό, αποφασίζει να εκμυστηρευτεί την κατάστασή της στην ξαδέρφη της Skylar (Talia Ryder) και μαζί αποφασίζουν να πάνε στη Νέα Υόρκη, όπου εκεί η Autumn θα μπορέσει να κάνει έκτρωση. Κι εκεί που το να κάνει μία γυναίκα έκτρωση θα έπρεπε να είναι μία εύκολη και απλή διαδικασία, για τις δύο νεαρές κοπέλες είναι μία οδύσσεια, που επιφυλάσσει αναπάντεχες δυσκολίες.

Με σαφείς επιρροές από ταινίες όπως το 4 Μήνες, 3 Εβδομάδες και 2 Μέρες, την αισθητική του Ken Loach αλλά και το Ladybird, ο νεορεαλιστικός τρόπος με τον οποίο απεικονίζει την ιστορία της η Hitman, εστιάζει στα βλέμματα και στις εκφράσεις των πρωταγωνιστριών κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, φανερώνοντας πώς μπορεί να υπάρχει επικοινωνία με τη σιωπή. Ο διάλογος απουσιάζει πολύ συχνά και εκεί που υπάρχει είναι συνήθως για να υπογραμμίσει πως άλλοι άντρες που συναντούν τα κορίτσια εισβάλλουν στον προσωπικό τους χώρο και ζητούν κάτι από εκείνες χωρίς να σέβονται αυτό που επιθυμούν.

Με πολλές λεπτομέρειες της ιστορίας να υπονοούνται ή και να παραλείπονται, τη Hitman την ενδιαφέρει περισσότερο αυτό το προσωπικό, αναπάντεχο ταξίδι και οι δυσκολίες του. Η ταινία βέβαια φέρεται πάντοτε τρυφερά στις πρωταγωνίστριές της, και ποντάρει στην αυθεντικότητα, επιχειρώντας μία καθολικότητα μέσα από τις πρωταγωνίστριες, αφού αυτά τα κορίτσια θα μπορούσαν να είναι οποιαδήποτε 17χρονα κορίτσια σε μία παρόμοια κατάσταση.

Με κάποιες σκηνές να είναι συγκλονιστικές, όπως αυτή που έδωσε και τον τίτλο στην ταινία, όταν η πρωταγωνίστρια πρέπει να απαντήσει σε κάποιες ερωτήσεις μίας υπαλλήλου, η Hitman επιλέγει πολύ έξυπνα να βάλει μία πραγματική κοινωνική λειτουργό στη σκηνή, και είναι ίσως μία από τις πιο δυνατές σκηνές που θα δούμε σε όλο το φεστιβάλ.

(Όμως για να αποφύγουμε το spoiler δεν θα πούμε περισσότερα).

Το Never Rarely Sometimes Always λέει μία ιστορία σιωπηλά θυμωμένη, με συγκεκριμένους στόχους, να ευαισθητοποιήσει και να δώσει δύναμη σε πολλές νεαρές κοπέλες που θέλουν να έχουν λόγο για το σώμα τους και τις αποφάσεις τους. Αυτό είναι αξιέπαινο και αναγκαίο. Όμως μερικές φορές είναι λες και δεν αφήνει τον θεατή της να νιώσει από μόνος του ελεύθερα όσα θέλει να πει. Κάποιοι θα το κάνουν βέβαια, όμως υπάρχει η αίσθηση πως πρέπει να το νιώσει κανείς, γιατί έτσι είναι το σωστό. Δεν υπάρχει περιθώριο για δεύτερες σκέψεις. Δεν υπάρχουν ενδείξεις για κάτι άλλο.

Στην ταινία άλλωστε δεν υπάρχει ούτε μία ανδρική φιγούρα – από τον πατριό της, ως τον υπεύθυνο στο σούπερ μάρκετ όπου τα δύο κορίτσια δουλεύουν και φιλάει τα χέρια τους με έναν γλοιώδη, ανατριχιαστικό τρόπο, ως ένα αγόρι που γνωρίζουν στο λεωφορείο- που να είναι συμπαθητική ή έστω κάπως υποστηρικτική προς τα κορίτσια. Κι ενώ υπάρχει κατανόηση στο γιατί η σκηνοθέτης επιλέγει κάτι τέτοιο, εκεί η ταινία χάνει λίγη από την αυθεντικότητά της. Στην πραγματικότητα μπορούν και οι άντρες να είναι φεμινιστές και δεν είναι όλοι ανατριχιαστικοί «πέφτουλες» ή ακατάλληλοι πατριοί. Στην εποχή που ζούμε, με όλα τα προβλήματα που τη χαρακτηρίζουν, γίνεται απόλυτα κατανοητή η αναγκαιότητα τέτοιων ταινιών να υπάρξουν, ώστε να αλλάξει μία δεδομένη κατάσταση με έναν ριζικό τρόπο.

Όμως κάπου μία τόσο συγκεκριμένου στόχου ταινία σαν να αφαιρεί την ελευθερία από εκείνον που την βλέπει, κι ας στοχεύει η ίδια παραδόξως σε μία νέα πραγματικότητα όπου ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να επιλέγει να κάνει αυτό που επιθυμεί στο σώμα του και στη ζωή του.

Πρώτη δημοσίευση: 23 Μαρτίου 2021, 18:39
Ενημέρωση: 3 Απριλίου 2021, 01:45
Τίτλος:
Never Rarely Sometimes Always
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
101
Εταιρία διανομής: 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos