Βad genius

Σύνοψη: Η Λιν παίζει πιάνο, βοηθάει με το καθαριστήριο του πατέρα της, είναι και επιμελής μαθήτρια. Κάπου όμως κουράστηκε, οπότε με τη βοήθεια κακομαθημένων wannabe εκκατομυριούχων θα στήσει ένα τεράστιο κόλπο για να βγάλει χρήματα και να πάρει τη πολυπόθητη υποτροφία. Κάτι σαν το 'Heat' των φοιτητών..

Γνώμη: Φυσικά αστειευόμαστε. Δεν υπάρχει κανενός είδος κοινό σημείο με το προαναφερθέν αριστούργημα πέραν απο τη φιλοδοξία των πρωταγωνιστών.

Εδώ έχουμε το κακό σύστημα με χορηγούς και εφοπλιστές που χρησιμοποιούν ιδιοφυή παιδιά για να χτίσουν καριέρες, αλαζονικές οικογένειες που δεν δέχονται να πληγώσουν το εγώ τους επειδή οι γιοί τους είναι ανεπρόκοποι και γενικότερα μια μάχη των 'τάξεων' που υπάρχει σε όλα τα οικονομικά στρώματα.

Η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του J.C Lee προσπαθεί ελάχιστα να κάνει ένα είδους κοινωνικό σχόλιο. Περισσότερο τον ενδιαφέρει να δημιουργήσει ένα σπιντάτο διασκεδαστικό ταινιάκι με στοιχεία θρίλερ και στη τελική το καταφέρνει.

Κρατάει τα μελό στοιχεία του φιλμ προσγειωμένα (η κόρη που μεγαλώνει χωρίς μητέρα την ώρα που ο πατέρας της δουλεύει σαν σκυλί να τη σπουδάσει, ένας υποψήφιος επίσης κατατρεγμένος απο τη ζωή που διαβάζει σε όλη του τη ζωη για να ανταπεξέλθει) κάλλιστα 'φωσκολικά' πραγματάκια που θα ξεπηδούσαν ακόμα και σε τούρκικα σήριαλ αλλά πολύ μετρημένα εδώ.

Οι ρυθμοί γρήγοροι σαν τη κομπίνα που πρέπει να στηθεί, ειδικά στο τελευταίο κομμάτι πιάνεις τον ευατό σου να αγωνιά αν θα καταφέρουν οι νεαροί ήρωες να βάλουν τρικλοποδιά στο σύστημα την ώρα που το ρολόι τρέχει. Τι τους έχεις κάνει ρε Νόλαν;

Τίποτα απ ολα αυτά δε θα λειτουργούσε αν στο ρόλο της πρωταγωνίστριας υπήρχε ένα απο τα ουκ ολίγα 'ταλέντα' του χώρου που λάθος επαγγελματικό προσανατολισμό είχαν, αλλά και κανείς δε τους το είπε. Πόσες και πόσες προσπάθειες πήγαν χαμένες εξαιτίας της αταλαντοσύνης του cast...

Εδώ η Callina Liang (στο ρόλο της Λυνν που μοιάζει τετραπέρατη) είναι τρομερα συμπαθής σαν ήρεμη δύναμη αλλά και καλή ηθοποιός,στην ουσία έχει πάρει όλη τη ταινία πάνω της χωρίς να δυσανασχετείς για cringe υποκριτικές ικανότητες.

Οι φαν της Μαρβελ θα δούν ένα Benedict Wong στο ρόλο του πατέρα της Lynn, ενός λαικού μαχητή της ζωής σε μια ισορροπημένη ερμηνεία μακρυά απο ταξίδια σε Multiverse πραγματικότητες.

Προφανώς δεν λείπουν οι κλισέ χαρακτήρες, όπως τα πλουσιόπαιδα που ξεπήδησαν απο κάποιο American Pie, ευτυχώς όμως ο χρόνος που τους δίνεται είναι οριακά ανεκτός μιάς και ο πυρήνας του έργου αφορά την ιδιοφυία που κινεί τα νήματα.

Το Bad Genius έχει στυλ και μια ωραία ιστορία να πεί, άτομα που θέλεις να κερδίσουν ακόμα και αν πάνε να κλέψουν, γενικότερα ένα feelgood ταινιάκι από αυτά που έβγαιναν σωρηδόν στις αρχές του 2000.

Όποιος κουράστηκε απο σούπερ ήρωες και χρειάζεται πραγματικούς ή τα βαρύγδουπα θεάματα του καθονται βαριά, το Bad Genius είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να περάσει (απροσδόκητα) καλά χωρίς πολλές σάλτσες.

Όλα χρειάζονται....