The Prom

Σύνοψη: Μια παρέα άτυχων σταρ του Broadway αναστατώνει μια μικρή πόλη της Ιντιάνα, παίρνοντας το μέρος μιας έφηβης που θέλει μόνο να πάει το κορίτσι της στον χορό αποφοίτησης.

Άποψη: Το 2018 ανέβηκε στο Broadway το μιούζικαλ The Prom των Matthew Skiar (μουσική), Chad Beguelin (στίχοι) και Bob Martin, στο βιβλίο του οποίου βασίστηκε. Φυσικά ένας από τους θεατές ήταν ο Ryan Murphy ο οποίος το ερωτεύτηκε και εξασφάλισε τα δικαιώματά του.

Μια ταινία φανταχτερή και χαρμόσυνη με χριστιανικής λογικής μηνύματα, επομένως η καλύτερη επιλογή στο Netflix λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Η ταινία ανοίγει με ένα άλλο μιούζικαλ, το Eleanor, για την ζωή της πρώτης κυρίας των ΗΠΑ, Eleanor Roosevelt, ρόλο που υποδύεται η ντίβα του θεάτρου και βραβευμένη με δύο Tony, τα οποία κουβαλά μαζί της (μια από τις πιο αστείες σκηνές, όταν η Meryl Streep επιδεικνύει τα Tony της), η Dee Dee Allen (Meryl Streep). Συμπρωταγωνιστεί ο ομοφυλόφιλος ηθοποιός του θεάτρου βραβευμένος με Drama Desk Award και όχι Tony, Barry Glickman (James Corden).

Αυτό είναι ένα από τα αυτοαναφορικά στοιχεία της ταινίας μιας και το μιούζικαλ επίσης δεν κατάφερε να κερδίσει ούτε ένα Tony από όσα είχε προταθεί το 2019 χάνοντας από το Hadestown, ένα μιούζικαλ για τον μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης, κερδίζοντας μόνο Drama Desk.

Οι δυο τους λοιπόν μαζί με την Angie Dickinson (Nicole Kidman) που θέλει να παίξει στο Chicago και τον άλλοτε ηθοποιό-νυν σερβιτόρο Trent Oliver (Andrew Rannells) βρίσκουν κάτι ακτιβιστικό ώστε να επιστρέψουν στο δημοφιλές τους παρελθόν που τώρα έχει πληγεί.

Βρίσκουν την ιστορία μιας μαθήτριας που της απαγορεύεται από τον σύλλογο γονέων να πάει στον σχολικό χορό επειδή είναι ομοφυλόφιλη και έτσι ξεκινούν την εκστρατεία τους.

Ένα απόλυτα θεατράλε μιούζικαλ αλλά και ένα από τα καλύτερα που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Ο Ryan Murphy έχει μια αγάπη στο είδος, αν θυμηθούμε και το τηλεοπτικό Glee και εν γένει η αισθητική του ταιριάζει γάντι στο είδος. Μπορεί να φτάνει τα όρια του κιτς, τόσο ως προς τα κοστούμια, όσο και ως προς την συνολική εικόνα, όμως αυτός είναι ο σκοπός.

Μια έντονη, πληθωρική ταινία που να μοιάζει με θεατρικό μιούζικαλ και που παράλληλα να έχει να πει κάτι για το σήμερα, κάτι που να αφυπνίζει και να δημιουργεί ευφορία. Τα κοινωνικά μηνύματα είναι συνήθη στο έργο του Murphy και ιδίως αυτά που αφορούν την LGBTQ+ κοινότητα.

Βέβαια δεν θα πρέπει να το δει κανείς ως ένα κοινωνικοπολιτικό μανιφέστο γιατί σίγουρα δεν είναι αν και καμιά φορά το προσπαθεί ανεπιτυχώς. Είναι ένα λαμπερό μιούζικαλ γεμάτο όμορφα τραγούδια, άλλοτε χορευτικά, άλλοτε λυπημένα, γραμμένα από τους ίδιους τους δημιουργούς του, που στέκεται αισιόδοξα μεν αλλά και παιδικά απέναντι στα βαθύτερα σχόλια που θέλει να κάνει, αυτό αρκεί.

Μέσα από την ταινία αναδεικνύεται ένα εξαιρετικό ταλέντο, η Jo Ellen Pellman ως η μαθήτρια Emma Nolan που διαθέτει και σπουδαία φωνή και υποκριτικό ταλέντο.

Τι να πει κανείς για την μοναδική Meryl Streep που για άλλη μια φορά ερμηνεύει οσκαρικά έναν ρόλο πολύ διαφορετικό, μια ναρκισσίστρια ντίβα που τα κάνει όλα για την δόξα. Ο James Corden είναι σωστός σε αυτό που θέλει να πετύχει για τον ρόλο, χωρίς να καταφέρει ωστόσο να ξεχωρίσει ενώ η Nicole Kidman όταν της δίνεται χώρος (που δεν της δίνεται όσος επιβάλλει το όνομά της) είναι απολαυστική.

Φυσικά δεν αποφεύγεται το happy end και η στροφή των ηρώων προς το καλύτερο, όμως Χριστούγεννα έχουμε και όπως λέει ένα τραγούδι στην ταινία «το αγάπα τον πλησίον σου τα ισοπεδώνει όλα» γιατί τι πιο χριστιανικό από το να αποδέχεσαι όλους τους ανθρώπους ως είναι. Αυτοσαρκασμός, χιούμορ συγκίνηση κα μπόλικο τραγούδι και χορός σε ένα γεμάτο δίωρο.