Our friend

Σύνοψη: Η οικογένεια του Ματ και της Νικόλ με τις δύο μικρές κόρες τους χάνει την ισορροπία της όταν η Νικόλ διαγνώζεται με καρκίνο τελικού σταδίου. Όταν οι αρμοδιότητες του Ματ ξεπερνούν κατά πολύ τις δυνάμεις του, ο οικογενειακός φίλος τους, Ντέιν, θα αφήσει στην άκρη την δική του ζωή για να τους βοηθήσει και να τους συμπαρασταθεί.

Άποψη: Όταν η αληθινή Νικόλ Τιγκ έφυγε από την ζωή περίπου έναν χρόνο μετά την διάγνωσή της, ο σύζυγός της και ταλαντούχος αρθρογράφος Ματ Τιγκ ένιωσε την ανάγκη να γράψει κάτι για αυτήν την επώδυνη εμπειρία ως ένα αντίο στην γυναίκα του. Ωστόσο, το τελικό άρθρο που του βγήκε αβίαστα (και τελικά κέρδισε και βραβείο) είχε τίτλο “The Friend: Love Is Not a Big Enough Word” μεταφέροντας έτσι το βάρος της ιστορίας από την κακοτυχία της Νικόλ, στον Ντειν και την απέραντη στήριξη που μπορεί να προσφέρει μία φιλία.

Βέβαια, στο “Our Friend” η πλοκή δεν είναι τόσο θελκτικός παράγοντας όσο είναι το ίδιο το καστ. Αν και σαφώς πρόκειται για ένα βιογραφικό δράμα, η τριάδα των Ντακότα Τζόνσον, Κέισι Άφλεκ και Τζέισον Σίγκελ δημιουργούν έναν ενδιαφέρον συνδυασμό από ετερόκλητα στοιχεία. Από την μία η Τζόνσον που σε τέτοιο ρόλο δεν την έχουμε συνηθίσει, απέναντι ο Άφλεκ που τον έχουμε να δει να τα πηγαίνει καλά στο δράμα και στην μέση ο Σίγκελ, μία κωμική προσωπικότητα που όταν απαιτείται βγάζει ωραία θλίψη.

Οι τρεις τους ανταπεξέρχονται στον ρόλο τους με διαφορετική δυναμική αλλά ο κεντρικός πυρήνας τους είναι δεμένος, με ευαισθησίες και προσωπικότητα αλλά το σενάριο του Μπραντ Ίνγκελσμπι (“Mare of Easttown”) παλινδρομεί και στερείται μιας συνεχόμενης συναισθηματικής φόρτισης ανάλογης εκείνης που περιμέναμε. Δεν είναι ότι δεν έρχεται εν τέλει, όμως αυτό συμβαίνει στο πλέον αναμενόμενα συναισθηματικό τέλος.

Μέχρι τότε, η φιλία, που τόσο θέλει να δοξαστεί μέσα από την ταινία, δεν διαφαίνεται τόσο στενή ή τόσο ουσιαστική ώστε η θυσία του Ντέιν να καθορίζει όλη την πορεία. Πρακτικά το βλέπουμε, συναισθηματικά όμως δεν το νιώθουμε. Και είναι κρίμα για την ερμηνεία του Σίγκελ ο οποίος φαίνεται να επενδύει πραγματικά και με επιμονή.

Ο Άφλεκ ξαναδείχνει την ευχέρειά του στο δράμα, όπως είχε κάνει αξιομνημόνευτα στο “Manchester by the Sea” και η Τζόνσον δίπλα του δεν τα πηγαίνει άσχημα όμως τα ένστικτά της είναι εμφανώς πιο συγκρατημένα.

Συνολικά, το δράμα της Γκαμπριέλα Κάουπερθγουειτ, ντοκιματερίστρια ως επί το πλείστον, δεν φτάνει τα μέγιστα και όποτε δείχνει σημάδια ότι τα πιάνει αφήνεται ξανά πίσω στις φειδωλές του εκδηλώσεις. Η μετριασμένη προσέγγιση, ωστόσο, δεν αποδίδει σχεδόν ποτέ και συγκεκριμένα σε αυτήν την περίπτωση φάνηκε και στο box office όπου η ταινία απέτυχε παταγωδώς.

Αυτό που πιθανόν να μας μείνει περισσότερο από το “Our Friend” είναι μία χαμένη ευκαιρία ενός δυνατού καστ παρά μία σπαρακτική κατάθεση ψυχής. Η φιλία δε, μάλλον πέρασε απαρατήρητη.