Leave the world behind

Σύνοψη: Ένα πρωί, καθώς κοιτάζει έξω από το παράθυρο μετά από μια άγρυπνη νύχτα, η Amanda Sanford (Julia Roberts) συνειδητοποιεί ότι μισεί του ανθρώπους. Και γι’ αυτό νοικιάζει μια απομονωμένη βίλα για ολιγοήμερες διακοπές με τον άντρα της (Ethan Hawke) και τα δυό τους παιδιά.

Όλα μοιάζουν υπέροχα, μέχρι που ένα τάνκερ φτάνει ανεξέλεγκτο στην ακτή που κολυμπούν. Εντείνοντας την ανησυχία, το ίδιο βράδυ την πόρτα του σπιτιού χτυπάνε ο George (Mahersala Ali) και η Ruth (Myha’la), οι ιδιοκτήτες του σπιτιού που αναγκάστηκαν να επιστρέψουν λόγω ενός γενικού μπλακάουτ στην πόλη της Νέας Υόρκης.

Η διακοπή οποιουδήποτε σήματος και τρόπου επικοινωνίας είναι μόνο η αρχή των προβλημάτων τους.

Άποψη: Μια ακόμα ταινία καταστροφής του δυτικού πολιτισμού έρχεται να προστεθεί στην μακρά λίστα των τελευταίων ετών. Αυτή τη φορά δια χειρός του Sam Esmail (Mr. Robot) και βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Rumaan Alam.

Το “Leave The World Behind” τοποθετεί την δράση του εν μέσω μιας επικείμενης και πρωτοφανούς αποκάλυψης στις ΗΠΑ. Ίσως και στον υπόλοιπο κόσμο, απλά δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε, παραμένουμε στο ίδιο επίπεδο με τους χαρακτήρες.

Κι αυτό είναι ωραίο, όσο προκαλεί ενδιαφέρον και αγωνία (στο πρώτο μέρος των μακρών 140 λεπτών) και δεν τριγυρίζει απλά γύρω από ακατάσχετες ιδέες.

Το βασικό πρόβλημα της ταινίας είναι αυτό ακριβώς, το ατάκτως ερριμένο και ατυχώς επιλεγμένο υλικό της.

Στο σενάριο δεν υπάρχουν οι απαραίτητες συνδέσεις και δεν πραγματοποιείται ιδιαίτερη δουλειά με τους χαρακτήρες, ενώ αντιθέτως εντοπίζει κανείς σημαντική και αναίτια επαναληψιμότητα και επεξηγηματικότητα.

Ακόμα και πετυχημένες ιδέες, όπως αυτή με τα tesla, δυσκολεύονται να μεταμορφώσουν τον ακατάληπτο σωρό, τον οποίο πρέπει να περιμένεις υπομονετικά μέχρι το τέλος για να εξηγήσεις.

Η εξήγηση αυτή έρχεται φυσικά να επιβεβαιώσει γενναία το επιφανειακό, ανεπαρκές και αδιάφορο σύνολο. Μια θεωρία συνωμοσίας, λίγες κυβερνητικές/ταξικές προεκτάσεις και ένα επικριτικό/”χιουμοριστικο” κλείσιμο του ματιού στο τέλος του κόσμου.

Ούτε κρότος, ούτε λυγμός. Μόνο τηλεοπτικές απολαύσεις (στις οποίες δεν συμπεριλαμβάνεται δυστυχώς η συγκεκριμένη παρακολούθηση).