Human factors

Σύνοψη: Ο Γιαν (Mark Waschke) και η Νίνα (Sabine Timoteo) πηγαίνουν με τα δύο παιδιά τους στο εξοχικό σπίτι της οικογένειας στις βελγικές ακτές.

Μια μυστηριώδη εισβολή έρχεται να διαταράξει τις ήδη εύθραυστες ισορροπίες ανάμεσά τους.

Γνώμη: Το “Human Factors” ξεκινάει με την υποψία της διάρρηξης του εξοχικού μιας οικογένειας από τη Γερμανία, ένα μέρος στο οποίο τα μέλη της έχουν συνηθίσει να νιώθουν ασφάλεια, ένα μέρος στο οποίο μπορούν να χαλαρώσουν, να έρθουν σε επαφή με τη φύση και να έρθουν πιο κοντά ο ένας με τον άλλο. Το βορειοευρωπαϊκό τοπίο, η εναρκτήρια σκηνή, όπου η κάμερα μας ξεναγεί στο σχεδόν σκοτεινό σπίτι, καθώς αυτό ανοίγει να υποδεχτεί τους επισκέπτες του, και η επικείμενη εισβολή δεν μπορούν παρά να φέρουν στο μυαλό κάτι από το “Funny Games” του Μίκαελ Χάνεκε.

Η δεύτερη μεγάλη μήκους ταινία του Ronny Trocker (“The Eremites”), ο οποίος υπογράφει και το σενάριο, δεν είναι αυτό που αρχικά φαίνεται. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι και ξεκάθαρο αυτό που θέλει να πει. Ενδεδυμένη αρχικά τον μανδύα ενός θρίλερ, εξελίσσεται στη συνέχεια σε ένα οικογενειακό δράμα, δοσμένο μέσα από την εναλλαγή της οπτικής γωνίας, ένα έξυπνο τρικ που συνάδει με τη διασπασμένη φύση των οικογενειακών σχέσεων, αλλά δεν καταφέρνει να απογειώσει την ταινία.

Η κλινική, σχεδόν ψυχρή σκηνοθεσία φαίνεται να αποτελεί ένα είδους σχόλιο γύρω από την έλλειψη ουσιαστικής επαφής και επικοινωνίας που χαρακτηρίζουν τις σύγχρονες σχέσεις, ενώ δεν λείπουν και αναφορές στην ξενοφοβική παράνοια που σαρώνει την Ευρώπη και το τρομακτικό πολιτικό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί πατώντας ακριβώς πάνω σε αυτή.

Αυτό που λείπει όμως από τη συνταγή που ακολουθεί ο Trocker, και έχουμε δει να απογειώνεται από τον Χάνεκε, είναι ο τίτλος της ταινίας: λείπει ο ανθρώπινος παράγοντας, τα μύχια κίνητρα, οι ανάγκες και οι αγωνίες των χαρακτήρων.

Και γι’ αυτό η ταινία μοιάζει εν τέλει σαν ένα επιδερμικό φωτογραφικό στιγμιότυπο μιας οικογένειας λίγο πριν την κατάρρευση, ενώ είχε όλα τα φόντα να αποτελέσει μια ακτινογραφία της.