Rolling Thunder Revue: Α Bob Dylan story

Rolling Thunder Revue: Α Bob Dylan story - κριτική ταινίας

Σύνοψη: To 1975 o Μπομπ Ντίλαν ξεκίνησε μια περιοδεία, συνοδεία εκλεκτών μουσικών, με τίτλο «Rolling Thunder Revue», στην οποία επέλεξε συνειδητά να απέχει από τα μεγάλα στάδια. Αυτό το σύντομο, αλλά σαγηνευτικό κεφάλαιο στην ιστορία του σπουδαίου Αμερικανού τραγουδοποιού/ποιητή ζωντανεύει στο δεύτερο ντοκιμαντέρ του Μάρτιν Σκορσέζε με αντικείμενο τον Ντίλαν μετά το «No Direction Home» του 2005.

Άποψη: Κριτική: Είτε τον λατρεύεις είτε τον μισείς είτε λατρεύεις να τον μισείς, ένα πράγμα είναι σίγουρο: ο Μπομπ Ντίλαν είναι μία από τις πιο σαγηνευτικές καλλιτεχνικές φιγούρες όλων των εποχών, κι αυτό δεν το οφείλει μόνο στο έργο του, αλλά και στο μυστήριο που μοιάζει διαρκώς να τον περιβάλλει. Το μυστήριο αυτό είναι παντού εμφανές στο «Rolling Thunder Revue», όπου ο Μάρτιν Σκορσέζε αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι λατρεύει τον 78χρονο, αισίως και Νομπελίστα, τροβαδούρο.

Χρησιμοποιώντας το αρχειακό υλικό από την ομώνυμη περιοδεία του 1975 και διανθίζοντάς το με συνεντεύξεις των πρωταγωνιστών της, κάποιοι εκ των οποίων βέβαια δεν ήταν καν εκεί – περισσότερα σχετικά με αυτό παρακάτω – ο Σκορσέζε παραδίδει ένα mockumentary, που λειτουργεί περισσότερο σαν concert film και λιγότερο σαν αντικειμενική παράθεση των γεγονότων. Βέβαια, ο τίτλος σε προϊδεάζει: «a Bob Dylan story by Martin Scorsese»

Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με μια ιστορία, γεμάτη από τόσες ταλαντούχες προσωπικότητες, όπως η Τζόαν Μπαέζ, ο ποιητής και φίλος του Ντίλαν, Άλεν Γκίνσμπεργκ και o Ρούμπιν Κάρτερ, ο παλαιστής που κατηγορήθηκε αδίκως για φόνο και για τον οποίο ο Ντίλαν έγραψε ένα από τα καλύτερα τραγούδια του, το «Hurricane», που καθιστούν το εγχείρημα του Σκορσέζε λιγότερο προσωπολατρικό και αφήνουν τον Ντίλαν να κάνει αυτό που κάνει πάντα: να αποκαλύπτει όσον το δυνατόν λιγότερα για τον εαυτό του, παρότι εμφανίστηκε για πρώτη φορά μετά από σχεδόν μια δεκαετία μπροστά στην κάμερα για χάρη του Μάρτυ.

Βέβαια, το υλικό που έχει στα χέρια του μιλάει σχεδόν από μόνο του. Ακόμα κι αν έλειπαν οι τωρινές συνεντεύξεις, το «Rolling Thunder Revue» θα ήταν και πάλι αποτελεσματικό, καθώς μεταφέρει στον θεατή την αίσθηση μιας περιοδείας, αλλά και μιας ολόκληρης εποχής που δεν πρόκειται να επαναληφθεί ξανά. Η απόφαση του Σκορσέζε να προσθέσει και ιστορίες, οι οποίες δεν συνέβησαν ποτέ, όπως την «εκμυστήρευση» της Σάρον Στόουν ότι κλήθηκε, σχεδόν έφηβη τότε, από τον ίδιο τον Ντίλαν να τους ακολουθήσει στον δρόμο, συμβάλλουν στην όλη μυθοπλασία γύρω από το πρόσωπο του αντικειμένου του και αποτελούν ένα πρωτότυπο αφηγηματικό τέχνασμα, αλλά δεν προσφέρουν κάτι παραπάνω, ειδικά στους φανατικούς «ντιλανικούς».

Υπάρχουν όμως τόσες συγκλονιστικές ζωντανές εκτελέσεις των τραγουδιών του, τα οποία παρουσιάζονται στην ολότητά τους, με την εικόνα ενός Ντίλαν που πραγματικά φαίνεται να το διασκεδάζει επί σκηνής – σε κάποια σημεία χαμογελάει μάλιστα! – που κάνουν το όλο παρασκήνιο να φαντάζει αδιάφορο. Άλλωστε, η «αλήθεια» του Ντίλαν βρισκόταν πάντα στους εξωφρενικά λογοτεχνικούς στίχους του και κανένα ντοκιμαντέρ, ακόμα κι αν προέρχεται από τα έμπειρα χέρια του Μάρτιν Σκορσέζε, δεν μπορεί να μας μάθει περισσότερα για τον Mr Tambourine Man, άπ’ όσα ο ίδιος επιθυμεί να αποκαλύψει.

Πρώτη δημοσίευση: 24 Ιουνίου 2019, 14:23
Ενημέρωση: 24 Ιουνίου 2019, 14:23
Συντάκτης: 
Τίτλος:
Rolling Thunder Revue: Α Bob Dylan story
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
142
Εταιρία διανομής: 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos