Rock the Kasbah

Σύνοψη: Ο μουσικός μάνατζερ Ρίτσι Λάνζ (Μπιλ Mάρεï) αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη του με την μοναδική του πλέον πελάτισσα Ρόνι (Ζόι Ντεσανέλ) στο Αφγανιστάν, στο πλαίσιο του USO (πρόγραμμα ψυχαγωγίας για τις Αμερικάνικες ομάδες στρατού). Όταν η Ρόνι ξαφνικά τον παρατάει, ο Ρίτσι δεν αργεί να ξαναπάρει τα πάνω του αφού ανακαλύπτει το επόμενο μεγάλο ταλέντο. Ο λόγος για την μικρή Σαλιμά (Λιμ Λούμπανι), την οποία και θα βοηθήσει για να συμμετάσχει στην Αφγανική εκδοχή του American Idol.

Άποψη: Το ότι ο Μπιλ Μάρεï είναι κράχτης για πολλές ταινίες είναι γνωστό και δικαιολογημένο. Το ότι ο Μπάρι Λέβινσον έχει κάνει κάποιες πολύ καλές δουλειές (Bugsy, Rain Man, Wag the dog, Αvalon, το προσφατο The wizard of lies) είναι δεδομένο. Το ότι εμείς περιμέναμε κάτι παραπάνω από την ταινία είναι σίγουρο.

 Και πώς να μην είναι βασικά όταν το καστ μεγαλώνει με ονόματα όπως Μπρους Γουίλις και Κειτ Χάντσον σε ένα τρέιλερ που ήταν πολλά υποσχόμενο. Τι να τα κάνεις όμως όλα αυτά όταν οι ρόλοι των δύο προαναφερθέντων ήταν περιορισμένοι και σχετικά κλισέ για τους συγκεκριμένους ηθοποιούς; Ο Γουίλις σαν μισθοφόρος και η Χάντσον σαν καλόκαρδη πόρνη σίγουρα μας θυμίζουν κάτι από παλιότερες ταινίες τους. Το ίδιο ισχύει και για τον Μάρεï αφού τον βλέπουμε κυρίως να μπλέκει σε κωμικοτραγικές καταστάσεις και να ξελασπώνει τον εαυτό του με τον ιδιαίτερο τρόπο του.

Η ρίζα του προβλήματος φυσικά και δεν είναι ο Μπιλ. Γιατί το σενάριο, και συγκεκριμένα ο Μιτς Γκλειζερ (των Great Expectations & The Recruit, ενώ έχει συνεργαστεί ξανά με τον Μπιλ Μάρεï στο Scrooged), ήταν από την αρχή τοποθετημένο επάνω στον χαρακτήρα του Ρίτσι και στις δικές του περιπέτειες. Αυτό καταλαβαίναμε δηλαδή σαν θεατές. Μέχρι που στο τέλος η ταινία μας αποκαλύπτει ότι είναι αφιερωμένη στην αληθινή ιστορία της Σετάρα (χαρακτήρας Σαλιμά) που συμμετείχε στο Afghan Star σε μία χώρα όπου τα δικαιώματα των γυναικών έχουν πάει περίπατο.

Μία τέτοια βασική ιστορία, με πολιτικές και θρησκευτικές προεκτάσεις, σίγουρα ενεργείς πιο διστακτικά για προφανείς λόγους. Μάλλον αυτό φοβήθηκε ο σκηνοθέτης και δεν έδωσε ευκαιρία στο φιλμ να εμπνεύσει και να θίξει τα κατεστημένα των ανατολικών χωρών. Αρκέστηκε δε, στον Μαρεï να τραγουδάει το Smoke on the Water μπροστά σε ένα μάτσο ανίδεους Αφγανούς ή να πετάει αστείες ατάκες για να τραβήξει προσωρινά την προσοχή ενώ θα μπορούσε να μετουσιωθεί σε μία άλλη —πιο ποπ, εκδοχή του "Saint Vincent", ας πούμε.

Mαρία Γκιούλη