500... ημέρες με τη Λόλα
Στο τρέιλερ έλεγε «από αυτούς που σας έφεραν το «500 μέρες με τη Σάμερ». Μισή αλήθεια. Λείπουν ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος. Γιατί, κατά τ’άλλα, και η Λόλα, έχει πρωταγωνίστρια την Γκέρβιγκ, μια... ξανθιά εκδοχή της Ζόι Ντεσανέλ, το ίδιο αλλαφροϊσκιωτη και συμπαθής με την πρώτη ματιά!
Ολη η ταινία στηρίζεται πάνω της και δίκαια. Μπορεί να σε κάνει να γελάσεις, πείθει πως «πονάει», είναι ένα συνηθισμένο κορίτσι, μακριά από το γυαλισμένο Χόλιγουντ. Η ταινία θέλει και προσπαθεί στην εκκίνησή της να μην είναι η τυπική ρομαντική κωμωδία. Το πάει καλά. Οι δεύτεροι ρόλοι είναι καλοί, γελάς (ποτέ βέβαια έντονα...) αλλά η βενζίνη τελειώνει σύντομα και είναι τόσο ακριβή, που δεν την βρίσκεις πουθενά!
Η ταινία γίνεται κλισέ, διδακτική και βαρετή. Ολα είναι προβλεπόμενα. Μην φανταστείτε βέβαια το συναισθηματικό «πάτο» παρόμοιων «γλυκερών» ταινιών. Απλά η δυναμική της ταινίας στόχευε σαφώς πιο ψηλά. Το «500 μέρες με τη Σάμερ» πέτυχε την καρδιά μας, αυτό επιμένει σε περισσότερο εξυπνακίστικα αστειάκια, παρά με αλήθειες της ζωής.
Η Γκρέτα ακόμα περιμένει την ταινία που θα την εκτοξεύσει εκεί που της αρμόζει!
Γιάννης Λυμπέρης
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων