Τί θα συνέβαινε αν συνδύαζες τα American Psycho και Wolf of Wall Street αλλά αντί για ευρηματικά σενάρια είχες ένα υποανάπτυκτο σενάριο; Μην αναρωτιέσαι πια, καθώς έχουμε την απάντηση: το Kill Your Friends. Να κάνουμε ξεκάθαρο πως ο Nicolas Hoult (Mad Max: Fury Road, X-Men, Warm Bodies) που πρωταγωνιστεί στην ταινία ίσως είναι ο μόνος που προσπαθεί να φέρει το σενάριο εν ζωή, χωρίς πολλή επιτυχία όμως. Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του John Niven, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τη μεταφορά του βιβλίου στην οθόνη. Σκηνοθετεί ο Owen Harris (Black Mirror, Holy Flying Circus, Misfits), ο οποίος μας χαρίζει λίγα ενδιαφέροντα πλάνα γεμάτα με νέον φώτα, και πολλά προβλέψιμα. Το μόνο που ο Harris καταφέρνει με επιτυχία είναι να απεικονίσει τον κίνδυνο του άπληστου βίου και του μεγαλομανή καριερίστα με κάποιο ενδιαφέρον.
Η ταινία λαμβάνει χώρα στη δεκαετία του ’90 της Αγγλίας, μια εποχή που η Brit-Pop είχε φτάσει στην κορύφωσή της με συγκροτήματα όπως Blur, Oasis, και Radiohead. Ο πρωταγωνιστής μας είναι ο Steven Stelfox (Nicolas Hoult), ένα νέο αγόρι που εργάζεται ως A&R (artiste&repertoire) σε μια δισκογραφική και έχει αποφασίσει να... εξολοθρεύσει τους συναδέλφους του με αθέμιτα μέσα... Από την αρχή της ταινίας μαθαίνουμε πως μοναδικός σκοπός του είναι να βγάλει όσο πιο πολλά χρήματα μπορεί, διαλέγοντας συγκροτήματα και καλλιτέχνες που είναι εμπορικοί και όχι πραγματικά ταλαντούχοι. Όπως και ο ίδιος παραδέχεται: “We have no obligation to make art … we have an obligation to make money.” Ουσιαστικά η ταινία αποτελεί μία σάτιρα για την μουσική βιομηχανία. Σε αυτόν τον τομέα μας θυμίζει λίγο τη σειρά Vinyl με πρωταγωνιστή τον Bobby Cannavale, αλλά τουλάχιστον το Vinyl κατάφερε πράγματι να σατιρίσει, καθώς προσέφερε μια μοναδική και ενίοτε αστεία εικόνα της μουσικής βιομηχανίας.
Το Kill Your Friends δεν προσφέρει κάτι αντίστοιχο. Ίσα ίσα που καταντά κουραστικό με τον μόνιμο κυνισμό του και ενώ ο Hoult παραδίδει μια άριστη ερμηνεία (όσο του επιτρέπει το σενάριο τουλάχιστον) δεν συγκρίνεται π.χ. με τον ψυχοπαθή Patrick Bateman (Christian Bale) του American Psycho.
Ο λόγος είναι ο εξής: ο κόσμος του Bateman είναι βασισμένος στην παράνοια. Ο κόσμος που ο Harris δημιουργεί μπορεί να είναι γεμάτος ναρκωτικά, σεξ και βία αλλά στερείται αυθεντικότητα και ένα φρέσκο βλέμα. Επίσης, το γεγονός ότι ο Hoult σπάει τον ‘τέταρτο τοίχο’ και μιλάει συνέχεια στο κοινό κάνει ακόμα πιο ξεκάθαρη την κοινότοπη συνήθεια του σεναριογράφου να μεταφέρει όσο πιο πολύ μπορεί τους μονολόγους του βιβλίου του στην οθόνη. Και ο Leonardo απευθυνόταν συνεχώς στην κάμερα του Scorsese στο Wolf of Wall Street, αλλά εκεί ήταν ένα επιτυχές εγχείρημα. Στο Kill Your Friends το αντίθετο.
Ακόμα και όταν ο Steven αναρωτιέται το νόημα της ζωής, η απάντηση (που φαίνεται να είναι το σλόγκαν των A&R) ηχεί τετριμμένη: “To drive your enemies before you, and hear the lamentations of their women”.
Σίγουρα δεν παρακολουθούμε κάτι αντίστοιχο στην ταινία. Και ενώ ενυπάρχει η υπόσχεση του Hoult ως ψυχοπαθή και ενώ ο Hoult με τα γαλανά του μάτια και τα φοβερά ζυγωματικά του υποδύεται επιτυχώς τον αμείλικτο και ζωώδη επαγγελματία, η ταινία αποτυγχάνει να τον πλαισιώσει με ενδιαφέρον χαρακτήρες και έτσι καταντά τον ίδιο ενοχλητικό παρά απειλητικό. Βέβαια ούτε ο Harris αλλά ούτε και ο Niven είναι υποχρεωμένοι να δημιουργήσουν τέχνη (to make art που λέει και ο Steven), αλλά τουλάχιστον κατάφεραν να δημιουργήσουν μια απομίμηση τέχνης.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων