Casa de mi padre

Σκετσάκι... Μπεν Χουρ!

Ως πιστοί –μέχρι θανάτου- του Γουίλ Φάρελ περιμένουμε μόνο αριστουργήματα. Συγχωρούμε την ίδια στιγμή κάθε –μικρή- εκτροπή του στο δρόμο για την απόλυτη αθανασία (που μεταξύ μας, την έχει ήδη...).

Το πρόβλημα με αυτή την ταινία είναι πως θα ήταν ιδανικό 10λεπτο σκετσάκι είτε στο «Saturday night live» είτε στο «Funny or die». Τα 85 λεπτά είναι λίγο... Μπεν Χουρ. Γυρισμένη σαν μεξικανική παραγωγή, καθώς άπαντες μιλούν ισπανικά, θέλει να είναι μια παρωδία της μεξικανικής σαπουνόπερας, κάτι που δεν λειτουργεί στο σινεμά, καθώς θέλεις να δεις... σινεμά και όχι τηλεόραση.

Οι φαν βέβαια του Γουίλ θα «πιάσουν» κάθε αστείο. Οσοι δεν γελάσετε, μην το πάρετε βαρέως, δίκιο έχετε... Τουλάχιστον ο Φάρελ, σε αντίθεση με συνάδελφούς του, τολμά να βάζει τα λεφτά του σε παραγωγές –στοιχήματα, απλά για την πλάκα του.

Εστω κι έτσι, η ερωτική σκηνή είναι «μυθική» μαζί με 2,3 ακόμα στιγμές.

Γιάννης Λυμπέρης