Atlantics

Έχοντας αποσπάσει το Μεγάλο Βραβείο του Φεστιβάλ Καννών για το 2019, το Atlantics έρχεται να αποδείξει πως μία ιστορία αγάπης και πάλης για επιβίωση, μπορεί να αποτυπωθεί με έναν πολύ πιο αντικομφορμιστικό τρόπο από όσο μπορούμε να φανταστούμε. Με τη σκηνοθέτη του, Mati Diop, να είναι η πρώτη μαύρη γυναίκα σκηνοθέτης που κερδίζει ποτέ ένα από τα μεγαλύτερα βραβεία στις Κάννες, το Atlantics περιστρέφεται γύρω από τη ζωή σε ένα προάστιο του Ντακάρ.

Εκεί, μία ομάδα εργατών, απλήρωτοι για μήνες, προχωρούν την κατασκευή ενός τεραστίων διαστάσεων κτηρίου στο κέντρο της πόλης. Μία νύχτα, οι εργάτες αποφασίζουν να φύγουν από τη χώρα ξεκινώντας ένα θαλάσσιο ταξίδι με στόχο την Ισπανία, σε αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος. Ανάμεσά τους βρίσκεται και ο Souleiman (Ibrahima Traoré), ο αγαπημένος της Ada (στο ρόλο η εκπληκτική Mama Sané), που έφυγε χωρίς να μπορέσει να της το πει, αφήνοντάς τη να παντρευτεί τον Omar. Λίγο μετά το γάμο, μία παράξενη φωτιά καταστρέφει το νυφικό της κρεβάτι και τη διερεύνηση του περιστατικού αναλαμβάνει ένας νεαρός αστυνομικός. Ταυτοχρόνως εξαπλώνεται στην πόλη μία παράξενη ίωση.

Ενώ όλα αυτά φαντάζουν σαν μία απλή ιστορία, η σκηνοθέτης καταφέρνει το εξής αξιοπρόσεκτο: παίρνει αυτή την απλή ιστορία αγάπης και καταφέρνει να τη βγάλει από τη συνηθισμένη, προβλέψιμη οδό, μεταφέροντάς τη σε έναν κόσμο μυστηριώδη, όπου η έννοια της πραγματικότητας δεν είναι ακριβώς αυτό που περιμένουμε. Ένας μαγικός ρεαλισμός πλημμυρίζει την ταινία, ο ρυθμός της οποίας είναι αργός, παρόλα αυτά όμως καταφέρνει να δημιουργήσει μία ατμόσφαιρα από την πρώτη στιγμή. Λες και την παρακολουθείς σιωπηλός, από το παράθυρό σου, μεσούσης της νύχτας. Λες και σε έχουν ρουφήξει τα κύματα του Ατλαντικού ωκεανού και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι’ αυτό. Εκεί όπου η πάλη για την επιβίωση, γίνεται πάλη για την αγάπη, το Atlantics ξεκινά εκεί που παρόμοιου περιεχομένου ταινίες τελειώνουν. Οι ήρωές μας ακροβατούν μεταξύ παραμυθιού και ρεαλισμού, και χορεύουν τον φανταστικό χορό της -για πρώτη φορά- σκηνοθέτιδάς τους, η οποία δημιουργεί κάτι ιδιαιτέρως πρωτότυπο, χωρίς υπερβολή. Γυναίκες με δυναμισμό, που εστιάζουν σε αληθινά προβλήματα και προσπαθούν να

Ένα δημιούργημα που ξεκινάς να το βλέπεις με συγκεκριμένες προσδοκίες, εάν αφήσεις τον εαυτό σου να παρασυρθεί από το θέμα, όμως η ίδια ταινία διασκεδάζει να σου διαλύει αυτές τις προσδοκίες και να στις ανακατασκευάζει, με ένα αποτέλεσμα που δεν είχες φανταστεί. Όμορφη, ατμοσφαιρική και ονειρώδης, μα εξίσου αληθινή. Ακόμα κι αν κάποιος της χρεώσει πως ο ρυθμός της δεν είναι ιδανικός για να αναπτύξει όλους τους χαρακτήρες επαρκώς, και κάπου πλατειάζει, παρόλες αυτές τις αδυναμίες, η δύναμή της είναι η αίσθηση που θα αφήσει πίσω της…