Σύνοψη: Η Λένα, βιολόγος και πρώην στρατιωτικός, γίνεται μέλος μιας αποστολής που έχει σκοπό να εξιχνιάσει τι συνέβη στο σύζυγό της στη Ζώνη Χ, ένα μοχθηρό και μυστήριο φαινόμενο που επεκτείνεται σε όλη την αμερικανική ακτογραμμή. Μετά την είσοδό της στην περιοχή, η ομάδα αποστολής ανακαλύπτει έναν κόσμο μεταλλαγμένων τοπίων και πλασμάτων, που είναι ταυτόχρονα και όμορφα αλλά και επικίνδυνα, απειλώντας τόσο τη ζωή όσο και τη λογική τους.

Άποψη: Ο Άλεξ Γκάρλαντ την άκουσε... Ταρκόφσκι πιο πολύ από ποτέ άλλοτε και αποπροσανατολίστηκε χάνοντας την πυξίδα του σε ένα sci-fi θρίλερ υπαρξιακού τρόμου που προσπαθεί να αποδείξει και να πείσει ότι η αιτία της καταστροφής (αλλά και vice versa της δημιουργίας) μπορεί να εντοπιστεί στην αναζήτηση της ανθρώπινης ταυτότητας και να προκύψει από την ψυχοσωματική φθορά.

Και ενώ σεναριακά οι δουλειές του 48χρονου Λονδρέζου (The beach, 28 days later, Sunshine, Dredd, X-Machina) παρουσιάζουν πάντα μεγάλο ενδιαφέρον στον τρόπο με τον οποίο επιχειρεί να αποδομήσει μια εφησυχασμένη στην safe βολή της ανθρώπινη κοινότητα, στο "Annihilation" προσπαθεί πολύ να συνδέσει μια καθαρά υπαρξιακή και αυτοαναφορική στο επίκεντρό της, ιστορία, με συνθήκες sci-fi τρόμου και απειλής, αποτυγχάνοντας και στα δύο σκέλη, ακριβώς επειδή προσπαθεί υπερβολικά να πει το κάτι παραπάνω, με αχρείαστα πολύπλοκες αλληγορίες και νοηματικές συνθέσεις που κουράζουν. Την ίδια στιγμή που -σε αντίθεση με το πολύ πιο ομοιογενές στην αισθητική του, Ex Machina- οι σκηνές θρίλερ (αν και ορισμένες επαρκώς εφιαλτικές) μοιάζουν παραίτερες και εν ολίγοις "φυτευτές" στην δομή της ιστορίας, ακριβώς επειδή "έπρεπε να υπάρχουν". 

O Γκάρλαντ δεν δικαιώνει επίσης και αισθητικά τις προσδοκίες που δημιούργησε με το προηγούμενο φιλμ που σκηνοθέτησε: η "εξωγήινη" πραγματικότητα που απεικονίζει στο "λαμπύρισμα" μέσα στο οποίο βυθίζονται οι ηρωίδες του, χαρακτηρίζεται από έναν ανομοιογενή σουρεαλισμό που έστω κι έτσι δεν καταφέρνει ποτέ να απογειωθεί από τις αδιάφορες χρωματικές παλέτες που επιλέγει και τα απρόσμενα "βήτα" εφέ. 

Για να καταλήξω στις ερμηνείες, οι οποίες με εξαίρεση την σταθερά στοχοπροσηλωμένη Νάταλι Πόρτμαν (αν και εδώ αρκετά κουραστική στο σοβαροφανές) είναι από αδιάφορες (Όσκαρ Άιζακ) έως πραγματικά κακές (η μονολιθική Τζένιφερ Τζέισον Λι) και σε ένα φιλμ στο οποίο ο εκφυλισμός της ανθρώπινης συμπεριφοράς ετεροκαθορίζεται από τις επιλογές και τη συμπεριφορά των πρωταγωνιστών του, η αδυναμία τους να αποδώσουν τις πολυεπίπεδες αναφορές του δημιουργού, εγκλωβίζουν τον τελευταίο σε μια κλειστοφοβική επαναληπτικότητα και ένα άχαρο και άστοχο πάντρεμα ουσίας με στυλ.

Πρώτη δημοσίευση: 21 Μαρτίου 2018, 18:39
Ενημέρωση: 21 Μαρτίου 2018, 18:39
Συντάκτης: 
Τίτλος:
Annihilation (Αφανισμός)
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
115
Εταιρία διανομής: 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos