The devil and the father Amorth

Σύνοψη: Ο σκηνοθέτης του εμβληματικού “The exorcist”, 45 χρόνια μετά την πρώτη προβολή του, επιστρέφει στο θέμα που τον έκανε γνωστό με ένα ντοκιμαντέρ που εξερευνά το φαινόμενο του δαιμονισμού και την πιθανότητα ύπαρξης παραφυσικών καταστάσεων, πέρα από την στέρεη γνώση της επιστήμης.

Άποψη: Παρόλο που η θεματική, από μόνη της, έχει τρομερό ενδιαφέρον, με ταινίες για εξορκσιμούς, δαίμονες, απόκρυφα του Βατικανού και δε συμμαζεύεται να βγάζουν πολλαπλάσιες φορές το budget τους χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια και να κρατάνε σε γενικές γραμμές το ενδιαφέρον ζωντανό στη διάρκεια τους, αυτό το ντοκιμαντέρ για τον αρχιεξορκιστή πατέρα Amorth μετά βίας κρατάει την προσοχή μας στα ελάχιστα και κάπως αδιάφορα 68 λεπτά του.

Ο πατέρας Amorth είναι ο κύριος εξορκιστής της επικράτειας της Ρώμης και του Βατικανού. Μαθαίνουμε πως έχει εκτελέσει δεκάδες χιλιάδες εξορκισμών στην πολυετή του καριέρα και τώρα, με την πρώτη άδεια που δόθηκε ποτέ στην ιστορία, θα εκτελέσει έναν on camera. Ο σκηνοθέτης William Friedkin φαίνεται να έχει αληθινό ενθουσιασμό για την πιθανότητα της δαιμονικής κατοχής- και όλων των παρελκόμενων. Ίσως λίγο περισσότερο απ’ ότι πρέπει γιατί ανα στιγμές μοιάζει περισσότερο να προσπαθεί να μας πείσει ότι όλες αυτές οι καταστάσεις υπάρχουν και εδρεύουν σε ένα μέρος που υπερβαίνει την λογική μας, παρά να παραθέτει αμερόληπτα τα στοιχεία του.

Εναλλάσσει συνεντεύξεις κληρικών και νευρολόγων/ψυχιάτρων προσπαθώντας να φωτίσει το θέμα και, παρόλο που οι απόψεις και των δύο είναι κατατοπιστικές και μετριοπαθείς, κανένας τους δεν εμβαθύνει ιδιαίτερα στο ζήτημα. Μοιάζουν, και οι δύο πλευρές, να φοβούνται μήπως προκαλέσουν αν λάβουν μια σαφή θέση. Οι επιστήμονες μας λένε οτι μπορεί να υπάρχει θεός – κανείς δεν ξέρει!- και οι κληρικοί οτι δεν είναι πάντα ξεκάθαρο που τελειώνει το ψυχικό νόσημα και που ξεκινάει ο δαιμονισμός.

Η ταινία γενικά κλίνει προς το παραφυσικό, με τρόπο όμως που θυμίζει περισσότερο αμερικάνικο τηλεοπτικό show των 2000s –ή Χαρδαβέλλα!- παρά μια σύγχρονη, εμπεριστατωμένη έρευνα πάνω στο θέμα. Ο ίδιος ο εξορκισμός είναι ένα έντονο και δυσάρεστο θέαμα –όχι όσο δυσάρεστο παρουσιάζεται στον “Εξορκιστή”- και αρκετά διχαστικό. Η αιώνια ερώτηση παραμένει αναπάντητη, αλλά η συνολική παρουσίαση είναι τόσο αδύναμη που ακόμα κι αυτό καταλήγει ψιλά γράμματα.

Mηνάς Φραντζέσκος