Σύνοψη: Ο Κάιλ και ο Σουίν γνωρίζονται και ξεκινούν να δουλεύουν ως δασοφύλακες, μία δουλειά που χρησιμεύει σαν βιτρίνα για την διακίνηση ναρκωτικών που κάνουν στην πολιτεία του Αρκάνσας για λογαριασμό του Φρογκ. Αν και οι ίδιοι δεν τον γνωρίζουν προσωπικά, ο Φρογκ τους ελέγχει μέσω των αντιπροσώπων του μέχρι την στιγμή που κάποια λάθος κίνησή τους στρέφει την προσοχή επάνω τους. Ο Φρογκ δεν θα αργήσει να αντιληφθεί τον κίνδυνο που πλησιάζει την επιχείρησή του.

Άποψη: Θα μπορούσε ποτέ ο Κλαρκ Ντιουκ να κάνει σινεμά που να παρομοιάζει τους αδερφούς Κόεν; Ο πρωταγωνιστής των “Hot Tub Time Machine”, “Kick Ass” και “I’m Dying Up Here” αποδεικνύει με το σκηνοθετικό ντεμπούτο του ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο και πως πάντα μπορείς να επιτύχεις κάτι παραπάνω με κάνα-δύο ωραίους πρωταγωνιστές, καθώς ο ίδιος παραμένει στην πλευρά του cringe. Ευτυχώς, στο “Arkansas” δεν επέλεξε να κάνει κάτι έξω από τα νερά του (σε ό,τι αφορά τον χαρακτήρα) και έτσι ο ρόλος που υποδύεται θα λέγαμε ότι είναι πολύ κοντά στην κωμική του φύση, την οποία έχουμε συνηθίσει. Κατά τα άλλα, η ταινία χρησιμοποιεί περισσότερο το δραματικό της στοιχείο παρά το κωμικό, εκτός αν εξαιρέσουμε τις στιγμές που μπορεί κάλλιστα να μεταμορφωθεί σε μαύρη κωμωδία.

Στα γνωστά τοπία της γενέτειράς του, ο Ντιουκ σκηνοθετεί τον εαυτό του και τον Λίαμ Χέμσγουορθ σαν μικροεγκληματίες που μόλις ξεκίνησαν να μπαίνουν στο μεγάλο παιχνίδι της διακίνησης και ακόμα ψάχνουν τα βήματά τους στα τυφλά. Από νωρίς στο πλευρό τους βλέπουμε τον εκκεντρικό Τζον Μάλκοβιτς, πρωτοπαλίκαρο του Φρογκ και φοβερός ατακαδόρος, ο οποίος θα τους μυήσει σταδιακά στα κόλπα της δουλειάς.

Ωστόσο, κύριο μέλημα των πρωταγωνιστών όπως και των θεατών, δεν είναι η δουλειά αυτή καθαυτή, αλλά το πρόσωπο πίσω από την δουλειά. Πραγματικά, το “Arkansas” καταφέρνει να είναι τόσο ανθρωποκεντρικό που στις δύο ώρες που εκτυλίσσεται η πλοκή, ελάχιστα το ενδιαφέρουν τα ναρκωτικά και αδιαφορεί παντελώς για τις όλες διαδικασίες. Εδώ, το θέμα είναι οι άνθρωποι και κυρίως το μυστήριο που καλύπτει τον Φρογκ.

Ο τρόπος με τον οποίο ο Χέμσγουορθ επενδύει περισσότερη προσοχή κάθε φορά στον Φρογκ ώστε να τον αντιληφθεί και να τον ‘ξεσκεπάσει’, προσθέτει μία δυναμική στον χαρακτήρα του, ακόμα και αν μας έχει προϊδεάσει από την αρχή της ταινίας ότι για αυτόν δεν υφίστανται φιλοδοξίες. Για τον τύπο που δέχεται την μοίρα του όπως του τα φέρνει, δεν τα πηγαίνει άσχημα και αυτό το μοιραίο, όπως και η τυχαιότητα των καταστάσεων, είναι τα σημεία που δίνουν στο “Arkansas” μία φιλοσοφική διάσταση, όχι μεγάλη σε βάθος αλλά ικανοποιητικά έξυπνη για να μη περάσει τελείως απαρατήρητη.

Με ανάλογο υποδόριο ύφος, σοβαρό και βαρύ, μας εξιστορείται και η ιστορία του Βινς Βον, ενός ήρωα που αντίθετα με τον Χέμσγουορθ κυνηγούσε αυτό που ήθελε μεθοδικά. Με κάποια απαραίτητα flashbacks στο παρελθόν του, ωραία στημένα αλλά αναίτια μεγάλα, μαθαίνουμε ότι και οι επαγγελματίες ξεκίνησαν από τα χαμηλά. Εναλλάσσοντας έτσι σημεία ενδιαφέροντος και χαρακτήρες, η ταινία κορυφώνεται σε ένα χορταστικό μισάωρο όπου βία και εκδίκηση έχουν την τιμητική τους όμως σε ανάλογη ισορροπία για να έχουμε και αγωνία.

Για πρώτη σκηνοθετική απόπειρα, θα λέγαμε ότι σχεδόν είναι κρίμα που δεν είδαμε το “Arkansas” στην μεγάλη οθόνη αφού λόγω πανδημίας η παγκόσμια πρεμιέρα του στο SXSW ακυρώθηκε. Έχοντας καλές ερμηνείες και ένα αξιοπρεπές σενάριο, υπολείπεται μόνο σε μια πιο αιχμηρή σκηνοθεσία για να το καταστήσει αξέχαστο.

Πρώτη δημοσίευση: 28 Μαΐου 2020, 13:44
Ενημέρωση: 13 Σεπτεμβρίου 2020, 18:23
Συντάκτης: 
Τίτλος:
Arkansas
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
117
Εταιρία διανομής: 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos