Safe House

Σασπένς, γκάνια. Αυτά.

Ένα στιβαρό και σφιχτοδεμένο αστυνομικό θρίλερ, με ορισμένες εντυπωσιακές σκηνές δράσεις (όχι όλες όμως), μια αναμενόμενα καλή ερμηνεία του Ντένζελ Ουάσινγκτον (που προσφέρει μια πιο «ώριμη» και λιγότερο στομφώδης βερσιόν του ρόλου του στο «Training Day») και έναν επιεικώς συμπαθητικό Ράιαν Ρέινολντς να προσπαθεί (αλλά να υστερεί π.χ. από το Βuried…) να σταθεί δίχως να μειονεκτεί (πολύ) όπως ο Ίθαν Χοκ στο προαναφερόμενο.

Απλά είναι λοιπόν τα πράγματα στο «Κρυσφήγετο» και όσο και αν προσπαθούν οι σεναριογράφοι να ιντριγκάρουν την κατάσταση με τους δεύτερους ρόλους και τις αναμενόμενες συνωμοσίες, Φαρμίγκα και Γκλίζον δείχνουν εμφανώς ανόρεκτοι, ενώ η υποτιθέμενη ίντριγκα εδώ δεν λειτουργεί.

Αποτέλεσμα: καρφώνεις την ματιά σου στον απολαυστικό Ντένζελ που παίζοντας κυρίως σε χαμηλούς τόνους, κατορθώνει να διατηρήσει (και με ωραίο στυλ), ένα υποτυπώδες σασπένς μέχρι το τέλος. Ο Εσπινόζα δείχνει να προσπαθεί σε κάποια σημεία να θυμίσει κάτι από... Jason Bourne, αλλά απέχει αρκετά, ενώ κατά την γώμη μας θα έπρεπε να εστιάζει λίγο περισσότερο ανθρωποκεντρικά στους ηρωές του.

Joker