Αυτό είναι το καστ για το "28 years later"
Από το δίδυμο των Ντάνι Μπόλιλ & Άλεξ Γκάρλαντ, ξανά.
ΓΙΑ ΠΑΜΕ ΛΙΓΟ!
11 λεπτά
Le capital
Το τελευταίο φιλμ του Γαβρά, πέρα από το να ασκεί μία αρκετά οξεία (ίσως και κάπου φορτωμένη) κριτική στον καπιταλισμό και τη σκληρότητα που εκείνος συνεπάγεται, μιλά και για το χαμένο παιχνίδι στον κόσμο των ενηλίκων. Το κενό που προσπαθήσουν να γεμίσουν τα χρήματα, όταν οι άνθρωποι δεν παίζουν, άρα δε δημιουργούν.
Financial fair play?
Μία κοινωνία χωρίς σαφή όρια, και οι κανόνες των οικονομικών παιχνιδιών που παίζουν οι εταιρίες να μην είναι σαφώς καθορισμένοι. Στο χώρο της οικονομίας, αν και θα μπορούσε να συμβεί η δημιουργία, όλα κινούνται γύρω από τον ανταγωνισμό, όπου πολλές φορές οι όποιοι κανόνες καταπατούνται, γιατί η νίκη είναι το ζητούμενο, και όχι η χαρά της από κοινού δημιουργίας. Η υπεροχή έναντι της συνεργασίας.
Υπάρχουν όμως και άλλα παιχνίδια, όπου μπορεί να υπάρχουν κανόνες και με αυτούς συμφωνημένους από όλα τα μέλη, τα παιδιά να απολαμβάνουν τη δημιουργία. Αυτό έχει στερέψει στον κόσμο των ενηλίκων. Σε μία σκηνή μόνο εμφανίζονται παιδιά και χρωματίζουν το κλίμα όλου του φιλμ: Aπορροφημένα σε έναν παράλληλο κόσμο, με τα βλέμματά τους και εκείνα παράλληλα. Ενώ είναι μαζί, δεν κοιτάζονται ποτέ, καθρέφτες των υπνωτισμένων ενηλίκων , που όπως φαίνεται απόλαυσαν πολύ λίγο το να παίζουν κάποτε.
Η ψυχρή κινηματογράφηση και οι γρήγοροι ρυθμοί, με ανάλογες ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές (με τον εξαιρετικά ταιριαστό Gabriel Byrne) παίζουν γρήγορο πιγκ πογκ με το θεατή. Ίσως εκείνος μπορεί να δημιουργήσει ένα νέο, απολαυστικό παιχνίδι: να προσπαθήσει να αποφύγει να μπει σε αυτό τον άνισο ανταγωνισμό με ένα σύστημα που δεν τον εμπεριέχει.
Εύη Αβδελίδου
Πρώτη δημοσίευση: 5 Ιουλίου 2013, 21:19
Ενημέρωση: 5 Ιουλίου 2013, 21:19
Τίτλος:
Le capital (Το κεφάλαιο)Είδος:
Σκηνοθεσία:
Χώρα:
Έτος:
Διάρκεια:
99
Εταιρία διανομής:
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων