Γελοία και όχι αστεία
Από τη περίληψη και το trailer του έργου καταλαβαίνουμε κατευθείαν ότι πρόκειται για μια κωμωδία που ουσιαστικά έχουμε ξαναδεί. Το σενάριο αποτελείται από μία συνηθισμένη υπόθεση ανθρωποκυνηγητού, με το κλασσικό δίδυμο “καλού - κακού μπάτσου” και όλα τα στοιχεία που περιβάλλουν μια τέτοιου είδους ταινία.
Η Sandra Bullock υποδύεται για άλλη μια φορά τον ρόλο της στο Miss Congeniality 1&2 (Μις με το Ζόρι ) και η Melissa McCarthy βρίζει, χτυπάει, φωνάζει και ενσαρκώνει τον αντικοινωνικό χαρακτήρα που της δίνουν στις περισσότερες ταινίες με τελευταία το Identity Thief ( Η ζωή σου, η ζωή μου ). Αυτό καταλήγει σε μία ανακύκλωση των προηγούμενων τίτλων, με μια μέτρια απόδοση σε ένα Μις με το ζόρι 3 με guest star αυτή τη φορά την κλέφτρα ταυτοτήτων, με καινούργια ταυτότητα.
Θα ήμουν σίγουρα άδικη αν κατηγορούσα τις ηθοποιούς για αυτή την μετριότητα εφόσον και οι δύο είναι καταξιωμένες σε αυτό που κάνουν, έχουν χιούμορ, δείχνουν να έχουν χημεία μεταξύ τους και φέρνουν εις πέρας αυτό που τους ζητήθηκε. Το πρόβλημα εντοπίζεται λοιπόν στο κοινότοπο σενάριο, στην υπερβολή στις σκηνές και στους σαχλούς διαλόγους.
Αυτή η ανακύκλωση δεν είναι η αιτία που ακόμα τέτοιου είδους κωμωδίες “σπάνε” ταμεία αλλά τα μεγάλα ονόματα και η ελπίδα ότι θα δούμε κάτι διαφορετικό. Προσωπικά θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει περισσότερος ρεαλισμός, λιγότερα σεξιστικά και σαχλά αστεία, κατάργηση πλέον της ιδέας ότι το αηδιαστικό είναι και πάντα διασκεδαστικό, έξυπνο χιούμορ και αυθεντικό σενάριο για να καταφέρει μια τέτοιου είδους κωμωδία να είναι πραγματικά αστεία και όχι γελοία.
Ελίζα Χριστοδουλίδη
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων