Legendary Weapons of China

Του Μιχάλη Κωνσταντέλλη

Γι’ αυτό το δεκαπενθήμερο επιλέγουμε να ασχοληθούμε με δύο αντιπροσωπευτικά παραδείγματα του κινηματογράφου πολεμικών τεχνών του Χονγκ Κονγκ και ειδικότερα τις παραγωγές του μεγαλύτερου στούντιο, των θρυλικών Shaw Bros, δίχως τους οποίους, το martial arts σινεμά δε θα ήταν το ίδιο.

Εν προκειμένω, αυτή η μεταγενέστερη sword & kung-fu ταινία προσπάθησε να αναβαπτίσει την κλασική παράδοση αντίστοιχων παλαιότερων κινέζικων ιστοριών προσφέροντας αρκετή “κωμική ανακούφιση” στην πορεία. Δεν είναι το πνευματικά γήινο στυλ του Μπρους Λι, αλλά η επηρεασμένη από μύθους παρουσίαση με ηρωικούς πρωταγωνιστές που κατέχουν υπερφυσικές δυνάμεις. Καταλληλότερος για έναν τέτοιο ρόλο, στο φιλμ πρωταγωνιστεί ένας από τους πιο θαυμαστούς και ικανούς κινέζους ηθοποιούς της εποχής (και μετέπειτα εκπαιδευτής, ο Ταραντίνο τον χρησιμοποίησε στο Kill Bill/2003). Είναι ο Τσια Χούι Λιου, ένας απίστευτος μαχητής, που σε έργο του ίδιου σκηνοθέτη ήταν υπεύθυνος για το καλύτερο ίσως kung fu φιλμ όλων των εποχών (36th Chamber of Shaolin/1978).

To σενάριο εδώ είναι μάλλον σκόρπιο, οι χαρακτήρες διαδέχονται ο ένας τον άλλον με τέτοιο τρόπο που συχνά προκύπτει μπέρδεμα αλλά οι σκηνές μάχης είναι όλα τα λεφτά και απολύτως δικαιολογούν τον τίτλο καθώς βλέπουμε τα 18 διαφορετικά στυλ παραδοσιακής μάχης κομπλέ με τα χαρακτηριστικά τους ηχητικά εφέ. Ιδιαίτερα αξίζει κανείς να περιμένει ως το τελευταίο ημίωρο για μια απολαυστική επίδειξη δύναμης και τεχνικής, τόσο fun όσο λίγες ταινίες του είδους έχουν καταφέρει.