Gates of Heaven

Του Μιχάλη Κωνσταντέλλη

Είναι το φιλμ για το οποίο ο διάσημος για τα έργα (και την τρέλα του) σκηνοθέτης Βέρνερ Χέρτζοκ, έφαγε το παπούτσι του, όταν έχασε το στοίχημα με τον Έρολ Μόρις για το αν ο τελευταίος θα μπορούσε να γυρίσει μια ταινία με θέμα τα νεκροταφεία ζώων.

Ο Μόρις, πατέρας του σύγχρονου ντοκιμαντέρ και αργότερα σκηνοθέτης κριτικά καταξιωμένων έργων (The Thin Blue Line/1988, Tabloid/2010) ήταν σε νεανική ηλικία - ακόμα φοιτητής - εκείνη την εποχή και δεν είχε τα μέσα για να χρηματοδοτήσει το εν λόγω φιλμ. Παρά τις αντιξοότητες ωστόσο κατάφερε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον, πρωτοποριακό αν και περίεργο ντοκιμαντέρ. Αν λοιπόν οι έως τότε δημιουργοί χρησιμοποιούσαν την κάμερα για να αναδείξουν σοβαρά κοινωνικά θέματα, αφηγήσεις ιστορικών γεγονότων κ.ο.κ. ο Μόρις την έστησε μπροστά σε ιδιοκτήτες νεκροταφείων για μικρά ζώα και στα θλιμένα πρώην αφεντικά τους για να καταγράψει έναν κόσμο τόσο διαφορετικό αλλά μάλλον οικείο στη σημερινή εποχή.

Έτσι άφησε τα αντικείμενά του και τις σκέψεις τους εκτεθειμένα στον κινηματογραφικό φακό χωρίς την παραμικρή επέμβαση και το αποτέλεσμα ήταν ένα ανθρώπινο ψυχογράφημα, ένα πορτρέτο μοναξιάς και μια συλλογή ιστοριών που αμφιταλαντευόταν ανάμεσα στο camp και το σουρεάλ. Όλ’ αυτά θα ήταν αδύνατα αν ο σκηνοθέτης δεν έπαιρνε στα σοβαρά το θέμα του και στην πορεία αποδείκνυε πως μπορεί κανείς να γυρίσει ντοκιμαντέρ για κάτι φαινομενικά γελοίο, εφόσον υπάρχει αλήθεια μέσα του.

Αυθεντική αμερικάνα, σούπερ ανεπιτήδευτες ατάκες, χίπι μενταλιτέ και weirdness που θα σας εκπλήξει παρά θα σας ξενίσει. Καλώς ήλθατε στις πύλες του παραδείσου...

Σημ. Ελείψει trailer σας παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό κλιπ από το φιλμ.