Dr Jekyll & Sister Hyde

Μια από τις πιο διασκεδαστικές και ανατρεπτικές παραγωγές της διάσημης Hammer Films ήταν κι αυτή εδώ η ταινία του συνήθους υπόπτου και μόνιμου σκηνοθέτη στο ρόστερ της βρετανικής εταιρείας, Ρόι Γουόρντ Μπέικερ. Προσεγγίζοντας το κλασικό έργο του Ρόμπερτ Λιούις Στίβενσον και χρησιμοποιώντας τη σκοτεινή γοητεία της Μαρτίν Μπέσγουικ (κορίτσι του Μποντ στο Απ' τη Ρωσία με Αγάπη/1963 και Thunderball/1965), κατάφερε μια από τις πλέον πειστικές παραλλαγές γοτθικού τρόμου που προβλήθηκαν ποτέ στη μεγάλη οθόνη.

Σε ατμοσφαιρικό θρίλερ που εκτυλλίσεται στη Βικτωριανή περίοδο ο πρωταγωνιστής Ραλφ Μπέιτς δίνει ρέστα ως ο διαταραγμένος εργασιομανής επιστήμονας που αφιερώνεται στο έργο του με τυφλή εμμονή και καταλήγει τελικά στη σχιζοφρένεια και το έγκλημα για να τροφοδοτήσει τη ναρκισσιστική του επιθυμία για αιώνια ζωή. Αυτή μετουσιώνεται ιδανικά στην θελκτική αλλά εν τέλει σατανικά επικίνδυνη μορφή μιας γυναίκας με ακαταμάχητο σεξ απίλ.

Το φιλμ ωστόσο είναι κάθε άλλο παρά πουριτανικό και σε πολλές στιγμές φαίνεται να παρωδεί στερεότυπα και κοινωνικές συμβάσεις. Ενώ λοιπόν διατηρεί στην επιφάνεια όλα τα χαρακτηριστικά του είδους ισορροπώντας επιδέξια ανάμεσα στην ατμοσφαιρικότητα του ομιχλώδους Λονδίνου της εποχής του Τζακ του Αντεροβγάλτη και το μακάβριο των πράξεων του κεντρικού της χαρακτήρα, την ίδια στιγμή κλείνει έξυπνα το μάτι στο νέο θεατή της εποχής της σεξουαλικής απελευθέρωσης με την εισαγωγή ενός ψυχολογικού subtext που δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι είναι ένα σχόλιο πάνω στην υπερφυλική σεξουαλικότητα και επιθυμία.

Αυτό η προσεκτική μπαλάντζα ανάμεσα στον τρόμο και το χιούμορ, στη λογική και την παράνοια και το μετρημένο ως υποτυπώδες gore (η ταινία στηρίζεται κυρίως στην ατμόσφαιρα παρά στη φρίκη), έχουν ως αποτέλεσμα μια καθόλα ψυχαγωγική κινηματογραφική εμπειρία ισάξια των καλύτερων στιγμών της Hammer και απευθύνεται σε ευρύτερο κοινό από τους hardcore οπαδούς του είδους.