Berlinale 2025: Παλμός και πολυθεματικότητα στη μοναδική σειρά του Φεστιβάλ

Στη μοναδική τηλεοπτική σειρά που θα προβάλει φέτος η Berlinale, ο Τζάστιν Κουρζέλ διασκευάζει την ομώνυμη, βραβευμένη με Booker, νουβέλα του Ρίτσαρντ Φλάναγκαν για έναν στρατιωτικό ιατρό ονόματι Ντορίγκο Έβανς, που βρίσκεται αιχμάλωτος από τους Ιάπωνες στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

ΣΧΕΤΙΚΑΒerlinale 2025: Tα πορτραίτα των πρωταγωνιστών

Καθώς δουλεύει στα καταναγκαστικά έργα κατασκευής του αυτοκρατορικού σιδηροδρόμου, το μόνο που τον κρατάει στη ζωή εν μέσω της γενικότερης φρίκης είναι η ανάμνηση της μυστικής του σχέσης με τη σύζυγο του θείου του. 

Η μίνι σειρά του Κουρζέλ "The narrow road to the deep north" (τουλάχιστον στα 2 πρώτα επεισόδια που προβλήθηκαν στο Φεστιβάλ) είναι πολυθεματική, αλλά με έναν "ευπώλητο" τρόπο, μιας και διαπλέκει τις - πάντοτε ευπρόσδεκτες από το κοινό - εποποιίες επιβίωσης στρατιωτών του Β' Παγκοσμίου πολέμου με τα ερωτικά τρίγωνα και - φυσικά - τον Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του ρυθμιστή τους.

Η κλασική, πατροπαράδοτη συνταγή του εξ αγχιστείας, "απαγορευμένου" έρωτα συνδυάζεται με την εξίσου δοκιμασμένη δυτική απεικόνιση των πολεμικών τεκταινόμενων, με τους Ιάπωνες στον ρόλο του απόλυτου κακού. 

Ο σκηνοθέτης, βέβαια, δείχνει να έχει πλήρη επίγνωση του ότι τα μανιχαϊστικά δίπολα σε συνθήκες εμπόλεμης σύγκρουσης (πόσω μάλλον τέτοιας κλίμακας) αντιμετωπίζονται πλέον με σκεπτικισμό από τον θεατή, για αυτό και τοποθετεί τον χαρακτήρα μιας δημοσιογράφου να αρθρώνει σε μια σκηνή όλες τις πιθανές ενστάσεις του κοινού. 

"Λέτε πως όλοι αυτοί είναι τέρατα, εμείς δηλαδή είμαστε καλοί;", ρωτάει αρχικά τον γηραιό πια Ντορίγκο (που δίνει συνέντευξη με αφορμή το αυτοβιογραφικό βιβλίο που μόλις έχει εκδώσει), για να συνεχίσει θυμίζοντάς του τις λέξεις "Ναγκασάκι" και "Χιροσίμα". "Δεν ήσουν εκεί, οπότε δεν ξέρεις", της απαντά, και κάπως έτσι ο Κουρζέλ ξεμπερδεύει με το ζήτημα της μονόπλευρης οπτικής γωνίας και συνεχίζει να αφηγείται την ιστορία του.

Κάτι που κάνει ομολογουμένως εντυπωσιακά, φιλμάροντας με παλμό και γνήσια ζω(τ)ικότητα από το ξέφρενο γλέντι σε ένα αυστραλέζικο μπαρ μέχρι την - σχεδόν ομοερωτική - οικειότητα και τρυφερότητα ανάμεσα στους καθημερινά βασανιζόμενους αιχμαλώτους πολέμου. 

Μετρ του πώς να δημιουργεί ατμόσφαιρα τόσο πυκνή που νομίζεις ότι μπορείς κι εσύ να την αγγίξεις, σα να ήταν η χειροπιαστή ποιότητα ενός υφάσματος, υπηρετεί δυστυχώς εδώ μια ιστορία με αρκετά κλισέ, με αποτέλεσμα η σκηνοθεσία να υπερτερεί αισθητά της αντίστοιχης σεναριακής φροντίδας. 

Στα θετικά ο Τζέικομπ Ελόρντι, που για ακόμα μια φορά είναι αξιοπρεπέστατος σε αυτό που του ζητείται, συνεχίζοντας στο δρόμο της αποστιγμάτισης από το "ο ωραίος του Euphoria".

Tο 75ο Φεστιβάλ Βερολίνου διεξάγεται 13-23 Φεβρουαρίου 2023.

To MOVE IT βρίσκεται στη γερμανική πρωτεύουσα για 15η χρονιά και θα σας μεταφέρει όλα όσα συμβούν