Berlinale 15 - Δάκρυσε η Έλεν Μίρεν στο press του "Woman in Gold"

Στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε της πρεμιέρας της ταινίας “Woman in gold” του Σάιμον Κέρτις στο Βερολίνο, παρακολουθήσαμε ένα σχεδόν all-star cast στο πάνελ, όπου βρέθηκαν ο σκηνοθέτης και οι πρωταγωνιστές Έλεν Μίρεν, Ντάνιελ Μπρούλ, Ράιαν Ρέινολντς και Μαξ Άιρονς, καθώς και ο Χάρβει Γουάινσταϊν, ναι ο διάσημος μεγαλοπαραγωγός της ομώνυμης εταιρείας...

Ο Ράιαν Ρέινολντς (λαμπερός όπως πάντα, ενώ οταν χρειάστηκε να αστειευτεί, κατέφυγε στις μούτες του..) μιλώντας για το πως πήρε το ρόλο του στην ταινία, ανέφερε ότι δέχτηκε τηλεφώνημα από τον Γουάινσταιν που του είπε «Hey Ράιαν, είναι η τυχερή σου μέρα». Με τη σειρά του ο Ντάνιελ Μπρούλ (άνετος, δείχνει πιο εξοικειωμένος με τον ρόλο του international star) που όπως είπε πέτυχε τον Γουάινσταν σε ένα ιβέντ, όπου ο τελευταίος του είπε ‘υπάρχει ένα σενάριο για σένα’, δήλωσε ότι είναι τιμή του να δουλεύει με ανθρώπους όπως ο Σάιμον Κέρτις και η Έλεν Μίρεν.

Η Έλεν Μίρεν (αρκετά θεατρική στις κινήσεις της, δείχνοντας πραγματικά να έχει επηρεαστεί από την ιστορία) αναλύοντας τον χαρακτήρα που υποδύεται στην ταινία, υποστήριξε ότι εν τέλει η ηρωϊδα της κατάφερε να βρει μια κάποια μορφή δικαίωσης. «Δεν ξέρω αν ήταν ακριβώς δικαίωση, αλλά ήταν σίγουρα μια αναγνώριση όχι μόνο για τη δική της οικογένεια, αλλά και για όλες τις οικογένειες που υπέστησαν το ίδιο από τους Ναζί. Της πρόσφερε ένα τεράστιο αίσθημα ικανοποίησης, αφού παρέλαβε τον πίνακα λίγο πριν πεθάνει. Ηταν μια μορφή ολοκλήρωσης για εκείνη, αν και η ιστορία αυτή δεν ολοκληρώθηκε ουσιαστικά ποτέ, γιατί χάθηκαν πάρα πολλές ζωές και οικογένειες. Είναι μια ταινία για τη δικαιοσύνη αλλά και για όλες εκείνες τις οικογένειες που δεν βρήκαν ποτέ δικαιοσύνη» είπε χαρακτηριστικά η ηθοποιός δακρύζοντας και δευτερολόγησε με μια προσπάθεια να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα: "Ακούστε, παλαιότερα είχα κανόνα στην καριέρα μου, όσον αφορά στην επιλογή ταινιών. Να μην υποδύομαι ζωντανούς ανθρώπους! Αλλά όλα αυτά στην πορεία αλλάζουν. Βέβαια, την πραγματική ηρωϊδα της ταινίας δεν την γνώρισα ποτέ διότι πέθανε λίγο πριν αρχίσουν τα γυρίσματα, αλλά την ερωτεύτηκα μέσα από το υλικό που είχα στην διάθεσή μου για να δουλέψω και προσπάθησα να αποδώσω δικαιοσύνη στον αγώνα της".

Ο σκηνοθέτης της ταινίας συμφώνησε ότι "εν τέλει η δικαιοσύνη μπορεί να έφερε πίσω τον πίνακα, αλλά δεν μπόρεσε να φέρει πίσω τις ανθρώπινες ζωές, επισημαίνοντας ότι η Μίρεν ήταν εξαιρετική στο ρόλο γιατί κατάφερε να αποτυπώσει ακριβώς αυτό. Η ταινία είναι ουσιαστικά ένα ερωτικό γράμμα προς τους λάτρεις των έργων τέχνης, με ένα υπόστρωμα συγκίνησης να το διατρέχει..."

Eρώτηση δέχθηκε και ο σεναριογράφος Αλέξι Κέι Κάμπελ, σχετικά με το πόσο κοινή είναι η ταινία στο ομότιτλο βιβλίο, ανέφερε ότι αυτό που τον ενδιέφερε ήταν η μεγάλη ιστορία που θα έκανε μια καλή ταινία. Για το λόγο αυτόν, δεν βασίστηκε στο βιβλίο, αλλά στην τεράστια συλλογή δικαστικών αρχείων της υπόθεσης και στο εκατοντάδων σελίδων αποδεικτικό υλικό που υπήρχε γι’ αυτήν.

Τον λόγο πήρε ο χαβαλές Ουάινσταϊν, ο οποίος μας ενημέρωσε πως "Ήταν ένα εύκολο τελικά, φιλμ, διότι όλοι οι συντελεστές του,υπήρξαν συνεργάτες μου σε παλαιότερες ταινίες, ενώ μου έκανε εντύπωση η φοβερή χημεία του καστ" και ολοκλήρωσε με δύο αστεία περιστατικά: "Πρέπει να ζήτησα πάνω από 10 φορές από τον Ράιαν Ρέινολντς να πάψει να κυκλοφορεί στο σετ με τα γυαλιά που απαιτούσε ο ρόλος του, μέχρι που με άρχισε στα... κωλοδάχτυλα, ενώ όσο για τον Μαξ Άιρονς του ξεκαθάρισα ότι ο ρόλος του θα ήταν στα γερμανικά, τον ρώτησα αν ξέρει, μου απάντησε "ούτε λέξη" και του είπα "ωραία, προσλαμβάνεσαι!". 

Και, ναι, καλά καταλάβατε, ο Μαξ είναι ο γιος του Τζέρεμι Άιρονς, μοιάζει στον πατέρα του στην ματιά,αλλά φυσικά είναι στην παρούσα φάση "άγουρος" και ψαρωμένος.

Απόστολος Κίτσος - Ειρήνη Κατσαρά