Θεσσαλονίκη 2020: "Xαρακτηριστικά γνωρίσματα" - Κριτική
Οι ανήλικοι γιοι της Magdalena και της γειτόνισσάς της Chuya έχουν εγκαταλείψει το Guanajuato του κεντρικού Μεξικού αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Δυο μήνες μετά και χωρίς να έχουν νέα τους, οι δυο γυναίκες απευθύνονται στις αρχές, μόνο για να ανακαλύψουν τον γιο της Chuya σε ένα ντοσιέ, ανάμεσα σε εκατοντάδες πτώματα.
ΣΧΕΤΙΚΑΗ Ελίνα Ψύκου και τα "Αδέσποτα κορμιά" της
Η Magdalena, μη μπορώντας να ζήσει χωρίς απαντήσεις, ξεκινά ένα ταξίδι στην συνοριακή γραμμή και τις άνομες και βίαιες περιοχές που την διαφεντεύουν, ακολουθώντας τα τελευταία ίχνη του γιού της. Η συνάντησή της με τον Miguel, έναν μετανάστη ο οποίος έχει μόλις απελαθεί από τις ΗΠΑ και επιστρέφει στο Μεξικό, θα τη βοηθήσει να φτάσει στο απροσδόκητο τέλος της διαδρομής της.
Η ταινία της Fernanda Valadez, με φόντο το μεταναστατευτικό ζήτημα της Αμερικής, ρίχνει φως σε μια από τις τραγικές και σκοτεινές του συνέπειες, την εξαφάνιση, απαγωγή και δολοφονία των ανθρώπων που προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα αναζητώντας κάτι καλύτερο. Οι πρωταγωνιστές της κινούνται σε μια πολύ σκληρή και αδιέξοδη γραμμή πραγματικότητας, όπου οι ανθρώπινες ιστορίες αφήνονται στο έλεος της βίας και της εγκατάλειψης, στοιβαγμένες στο τέλος σε ένα πάκο γραφειοκρατικής χαρτούρας και ένα σύνολο πτωμάτων αγνώστου ταυτότητας.
Η αναζήτηση της Magdalena (εξαιρετική η Mercedes Hernández), μιας μητέρας που ψάχνει απελπισμένα το παιδί της ακόμα κι αν τα σημάδια δείχνουν πως δεν βρίσκεται πια στη ζωή, δεν αφήνεται στην προσωπική της τραγωδία, καθώς ο πόνος μιας απώλειας δίχως τέλος δεν παραμένει αποκλειστικό της δικαίωμα, και μαζί με την επιστροφή του Miguel, ο οποίος διαγράφει αντίθετη πορεία επιστρέφοντας στην γενέτειρά του με ένα κούφιο αμερικανικό όνειρο για να βρει το απόλυτο τίποτα, μας συστήνουν μια κοινωνία σε αποσύνθεση, που έχει παραδοθεί στον τρόμο.
Οι ρυθμοί είναι τόσο όσο αργοί, προσέχουν για μην κουράσουν. Οι μικροαφηγήσεις πλαισιώνουν με τον κατάλληλο τρόπο την κεντρική, εμπλουτίζοντας την γενικότερη εικόνα, ενώ η λυρική, νατουραλιστική φωτογραφία και η στωικότητα της κινηματογράφησης, που διατηρεί μια συγκινητική αταραξία μέσα στην δυσκολία των θεμάτων με τα οποία καταπιάνεται, χαρίζουν ένα έξτρα βάθος στις συναισθηματικές αντιδράσεις.
Αν και η θεματολογία της ταινίας προσφέρεται για κλισέ, τόσο αφηγηματικά όσο και εκτελεστικά, η ταινία δεν υποκύπτει, αν και μας αφήνει, ηθελημένα ή όχι, με κάποια ερωτήματα και απορίες.
Στο σύνολο του, το “Identifying Features” παραμένει επίκαιρο, επείγον και αναγκαίο, με όλη την σκληρότητα και την ευαισθησία που περιέχει. Είναι η καταγγελία μιας τραγωδίας, προσωπικής, οικογενειακής, κοινωνικής, μια υπαρξιακή και επίπονη περπατησιά σε ένα μονοπάτι που καταρρέει.
Aνδρομάχη Σδούκου
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων