Νίκος Καβουκίδης. Ένας θρύλος του ελληνικού σινεμά. Ο μάγος του φωτός.

Το 4ο Evia Film Project, η πράσινη πρωτοβουλία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, συνεχίστηκε με masterclass από τον θρυλικό διευθυντή φωτογραφίας Νίκο Καβουκίδη, ο οποίος συμπληρώνει 70 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στο ελληνικό σινεμά, ήταν παρών στην προβολή της ταινίας Τζένη Τζένη και συνομίλησε με τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Φεστιβάλ, Ορέστη Ανδρεαδάκη. Τον Νίκο Καβουκίδη τίμησαν με την παρουσία τους σπουδαίοι ηθοποιοί, ανάμεσά τους ο Σπύρος Παπαδόπουλος, ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, ο Κώστας Αποστολάκης, ο Μιχάλης Σαράντης, ο Φάνης Μουρατίδης, ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης, η Αλεξάνδρα Αϊδίνη, ο Αργύρης Παυλίδης.

ΣΧΕΤΙΚΑΌλα όσα θα δούμε στο 4ο Evia Film Project

Πριν την έναρξη της προβολής, ο Ορέστης Ανδρεαδάκης μίλησε για το έργο του Νίκου Καβουκίδη: «Όλες οι ταινίες του φετινού προγράμματος μας δίνουν τροφή για σκέψη γύρω από το ελληνικό καλοκαίρι. Το Τζένη, Τζένη είναι μια ταινία του Ντίνου Δημόπουλου, γυρισμένη το 1965 στις Σπέτσες. Μαζί μας είναι ο άνθρωπος που κινηματογράφησε αυτή την ταινία, ο Νίκος Καβουκίδης, ο οποίος μπήκε στο σινεμά σε ηλικία δεκαπέντε ετών. Δούλεψε με όλους τους μεγάλους σκηνοθέτες αυτής της περιόδου, τον Αλέκο Σακελλάριο, τον Ντίνο Δημόπουλο, τον Γιάννη Δαλιανίδη και πολλούς ακόμα, σε εμβληματικές ταινίες που έχουμε όλοι αγαπήσει, πέρα από την ταινία που θα δούμε τώρα, όπως Κοινωνία, ώρα μηδέν, Στεφανία, Ο Αστραπόγιαννος, Μια τρελλή τρελλή οικογένεια, Λόλα κ.ά. Είναι επίσης από τους λίγους διευθυντές φωτογραφίας που πέρασαν και στον Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο, έχοντας συνεργαστεί με όλους τους σκηνοθέτες που όρισαν αυτό το επαναστατικό ρεύμα του ελληνικού σινεμά: τον Παντελή Βούλγαρη, τον Νίκο Παναγιωτόπουλο, τον Μιχάλη Κακογιάννη, τον Ροβήρο Μανθούλη και βέβαια τον Νίκο Κούνδουρο, σε επίσης εμβληματικές και σπουδαίες ταινίες, όπως Το προξενιό της Άννας, Τα χρώματα της ίριδος, το 1922, το Μπορντέλο και το Μπάυρον, η μπαλάντα ενός δαιμονισμένου του Νίκου Κούνδουρου. Τον λένε θρύλο του ελληνικού σινεμά, Νέστορα της φωτογραφίας και μάγο του φωτός. Ο ίδιος βέβαια θέλει να τον αποκαλούν απλώς δάσκαλο», δήλωσε και υποδέχτηκε στη σκηνή τον Νίκο Καβουκίδη.

Ο Νίκος Καβουκίδης ευχαρίστησε το κοινό για το θερμό του χειροκρότημα, τον Ορέστη Ανδρεαδάκη, την επικεφαλής ελληνικού προγράμματος του Φεστιβάλ Ελένη Ανδρουτσοπούλου, αλλά και όλη την ομάδα του Φεστιβάλ για τη δουλειά τους σε όλες τις δράσεις, οι οποίες στηρίζουν τους Έλληνες επαγγελματίες του σινεμά. «Το Evia Film Project έχει μεγάλη σημασία γιατί υποστηρίζει τον πολιτισμό, μια πράξη την οποία έχει ανάγκη η Εύβοια μετά τις φωτιές. Έχω συγκινηθεί πολύ, γιατί το Φεστιβάλ με τιμά με την προβολή της ταινίας, αλλά και γιατί βλέπω ότι οι Ευβοιώτες έχουν αγκαλιάσει αυτή την πρωτοβουλία, η οποία εύχομαι να συνεχιστεί για πολλά χρόνια», δήλωσε ο Νίκος Καβουκίδης, ο οποίος φέτος συμπληρώνει 70 χρόνια προσφοράς στον ελληνικό κινηματογράφο. Σε ερώτηση του Ορέστη Ανδρεαδάκη σχετική με το ελληνικό φως και τη φήμη ότι οι σκηνοθέτες το αποφεύγουν γιατί είναι δύσκολο να αποτυπωθεί, ο Νίκος Καβουκίδης σχολίασε: «Οι απαιτήσεις είναι διαφορετικές, ανάλογα αν το φιλμ είναι ασπρόμαυρο ή έγχρωμο. Το ελληνικό φως είναι σκληρό, και ειδικά στο έγχρωμο φιλμ χρειάζεται προσοχή και ακρίβεια. Ωστόσο, όλοι οι Έλληνες διευθυντές φωτογραφίας κατάφεραν να αιχμαλωτίσουν το ελληνικό φως και να κάνουν υπέροχες δουλειές, ο Γιώργος Αρβανίτης, ο Γιώργος Φρέντζος και πολλοί άλλοι».

Στη συνέχεια, και σχετικά με τη συνεργασία του με τη Τζένη Καρέζη, ανέφερε: «Στην Τζένη άρεσε πολύ το ψαροντούφεκο και το ούζο, ενώ ήταν και φοβερή ταβλαδόρισσα! Είχαμε αποκτήσει πολύ καλή σχέση. Εγώ είχα φύγει από τη Φίνος Φιλμ πριν από το Κοντσέρτο για πολυβόλα, κι αυτή όταν έμαθε πως δεν θα είμαι στην ταινία διαμαρτυρήθηκε έντονα, λέγοντας: “Χωρίς τον Καβουκιδάκο, εγώ δεν την κάνω την ταινία!”». Στο σημείο αυτό, και σε ερώτηση του Ορέστη Ανδρεαδάκη αναφορικά με τη συνεργασία του με εμβληματικές γυναικείες φιγούρες του ελληνικού κινηματογράφου, ο Νίκος Καβουκίδης σχολίασε: «Όλοι οι διευθυντές φωτογραφίας προσέχουν να παρουσιάσουν όμορφη την πρωταγωνίστρια. Στο Δόλωμα με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, θυμάμαι πως τραβούσαμε στη Φίνος Φιλμ με κάτι μεγάλες κάμερες που είχαν τζάμι μπροστά στον φακό. Η Αλίκη το χρησιμοποιούσε ως καθρέφτη, κι αν δεν της άρεσε κάτι, σταματούσε το γύρισμα. Εγώ θέλησα να τη φωτίσω διαφορετικά απ’ ό,τι συνήθως. Τελικά, όταν είδε το αποτέλεσμα σε μια δοκιμαστική προβολή, ξετρελάθηκε κι άρχισε να με αγκαλιάζει και να με φιλάει! Εγώ της είπα ν’ αφήσει τα φιλιά και να με αφήσει να τη φωτίσω όπως θέλω, κι έτσι έγινε τελικά».

Έπειτα, σχετικά με τον Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο, ο Νίκος Καβουκίδης ανέφερε: «Με το νέο αυτό ρεύμα φύγαμε από τα πλατό της Φίνος Φιλμ και τραβήξαμε έξω, σε ταινίες όπως η Ληστεία στην Αθήνα, ή όπως η πρώτη ταινία του Βούλγαρη, το Προξενιό της Άννας, αλλά και το ντεμπούτο του Παναγιωτόπουλου, Τα χρώματα της ίριδος. Εμείς οι Έλληνες καταφεύγουμε σε πατέντες. Επειδή δεν είχαμε πολλά λεφτά για παραγωγές, κάναμε ό,τι μπορούσαμε και τα καταφέρναμε μια χαρά».

Τέλος, ο Νίκος Καβουκίδης είπε μια ιστορία από τα γυρίσματα στα Χρώματα της ίριδος, για μια σκηνή τραβηγμένη σε μια παραλία της Εύβοιας: «Σε μια σκηνή, ο Κώστας Σφήκας έπρεπε να βυθιστεί στο νερό κρατώντας μια ομπρέλα, αλλά δεν σκέφτηκε κανείς πόσο γρήγορα βαθαίνει η παραλία. Έτσι αυτός περπατούσε και περπατούσε για ώρα αλλά δεν βυθιζόταν με τίποτα! Τελείωσε το φιλμ, βράχηκε και το κοστούμι του. Ευτυχώς την επόμενη μέρα είχε κύμα και κάπως το κλέψαμε, καταφέραμε και τον βυθίσαμε. Θέλω να πω πως στον κινηματογράφο δεν μπορούμε να τα προβλέπουμε όλα, αλλά με επιμονή τα καταφέρνουμε», ολοκλήρωσε. Ακολούθησε η προβολή της ταινίας.