64ο ΦΚΘ: "Ο τελευταίος ταξιτζής" - Κριτική

Σύνοψη: Ο Θωμάς, ένας πενηντάρης κατ’ ανάγκην ταξιτζής, ζει μαζί με τη γυναίκα του, τη Μαρία, και τον έφηβο γιο του, τον Τάσο. Παρότι έχει σπουδάσει φιλολογία και αγαπάει πολύ τη λογοτεχνία, ποτέ δεν κατάφερε να ζήσει σύμφωνα με τις προσδοκίες που είχε από τον εαυτό του.

ΣΧΕΤΙΚΑΗ Ελίνα Ψύκου και τα "Αδέσποτα κορμιά" της

Η αυτοκτονία ενός πελάτη φέρνει στην επιφάνεια τα απωθημένα του και τον βυθίζει στην ερωτική εμμονή.

Άποψη: Μετά το σκηνοθετικό του ντεμπούτο σε μεγάλου μήκους ταινίας, το ιδιαίτερο meta χίπστερ love story, Αφτερλωβ (2016), ο Στέργιος Πάσχος στρέφει την προσοχή του σε μια άλλη σύγχρονη ματιά στα ερωτικά μπερδέματα, ρίχνοντας την προσοχή του στο ζήτημα της εμμονής και της «αποτυχίας».

Ο Θωμάς ζει μια ματαίωση μιας και δεν πέτυχε όσα ήθελε. Είχε χτίσει ένα εγώ βασισμένος στο υπερεγώ του μυαλού του, με αποτέλεσμα να μην εκπληρώσει τους στόχους που είχε θέσει. Ακόμα και όταν με μια χαρούμενη νοσταλγία διηγείται στον γιο του την εποχή που δούλευε σε εκδοτικό οίκο και έγραφε βιβλία, κάτι μέσα τρώει την ψυχή του που πλέον είναι ταξιτζής.

Βγαλμένος από ταινία του Ρένου Χαραλαμπίδη, του αρέσει να φιλοσοφεί με τους επιβάτες και την οικογένειά του και να αποδεικνύει τον χιουμοριστικό και διανοουμενίστικο εαυτό του. Ο Θωμάς ίσως είναι το αρχέτυπο του ταξιτζή-φιλοσόφου-ψυχολόγου. «Οι ταξιτζήδες είμαστε διαμορφωτές συνείδησης» αναφέρει στην γυναίκα και τον γιο του. Η αυτοκτονία ενός επιβάτη που έμελλε για εκείνον να είναι ο τελευταίος ταξιτζής που είδε και η γνωριμία με μια νεαρή γυναίκα που έχει πάει στο σημείο που αυτοκτόνησε θα αλλάξει ραγδαία την ζωή του.

Ο Κώστας Κορωναίος με ένα φυσικό παίξιμο, αν και ώρες ώρες εμφατικό τρόπο αναφοράς των «έξυπνων ατακών» του και η Κλέλια Ανδριολάτου με μια φυσική και ανεπιτήδευτη ερμηνεία δημιουργούν ένα δίπολο ενός ναρκωμένου μεσήλικα που ένας θάνατος γίνεται η αφετηρία για το αντάμωμα εκ νέου με την ζωή και μιας νεαρής γυναίκας που ο ερωτισμός της βιώνεται hic et nunc, χωρίς μελλοντολογικές αναμονές και προσμονές.

Πολύ διαφορετικό υφολογικά από το Άφτερλωβ, με μια πιο στρωτή και κλασική αφήγηση, αλλά και πιο μονοδιάστατους ρόλους που υπηρετούν τον ρόλο για τον οποίο γεννήθηκαν και έτσι η πορεία τους φαντάζει μονόδρομος.

Ο ταξιτζής είναι ο φαινομενικά ήρεμος οικογενειάρχης που όμως υποφέρει εσωτερικά και το ξέσπασμα του δεν θα αργήσει όταν βγει εκτός τροχιάς η καμουφλαρισμένα συμβιβασμένη ζωή του σε μια χριστουγεννιάτικη Αθήνα που ο κάθε ένας από τους τρεις κεντρικούς χαρακτήρες -ο Θωμάς, η Ελένη και η Μαρία (στον ρόλο της συζύγου η εξαιρετική, αν και υποβαθμισμένη Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου), αναμένουν μια κάποια γέννηση, ψάχνοντας όμως περισσότερο ένα πουκάμισο αδειανό παρά μια Ελένη.

Ο έρωτας ορίζεται διαφορετικά από τον καθένα και ο Τελευταίος Ταξιτζής μιλάει για αυτό, το τι θέλει ο καθένας και πού σταματά η ελευθερία του καθενός όταν οι ερωτικές επιθυμίες αλληλοσυγκρούονται.

Η σχέση που αναπτύσσεται θυμίζει αρκετά εκείνη του Μάκη Παπαδημητρίου και της Έλλης Τρίγγου στο Suntan, την διάσταση γενεών περί ερωτικής διάθεσης και κυρίως συναίνεσης, που ασχέτως αν δεν πρωτοτυπεί, τουλάχιστον ειπώνεται με ειλικρίνεια και δύναμη.

To ΜΟVE IT καλύπτει το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για 13η χρονιά και σας μεταφέρει όσα αξίζουν να διαβάσετε στο ειδικά διαμορφωμένο section του online περιοδικού μας.