35ο Πανόραμα: "Black stone" - Κριτική

Δημοσίευση: 3 Δεκ. 2022, 14:52
Συντάκτης:

Δύο κινηματογραφιστές, που έχουν αναλάβει τον εντοπισμό υπαλλήλων-φαντασμάτων του Ελληνικού Δημοσίου, χτυπούν την πόρτα της Χαρούλας (Ελένη Κοκκίδου), μιας απελπισμένης Ελληνίδας μάνας που αναζητά τον πρωτότοκο και εξαφανισμένο για δύο μέρες γιο της Πάνο (Αχιλλέας Χαρίσκος).

<a href="/festival-panorama-eyropaikoy-kinimatografoy/36o-panorama-eyropaikoy-kinimatografoy-ta-vraveia/69145">36o Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου: Τα βραβεία</a>ΣΧΕΤΙΚΑ36o Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου: Τα βραβεία

Όταν ο τελευταίος κατηγορείται για απάτη με πλαστά επιδόματα, η Χαρούλα, μαζί με τον μικρότερο, ανάπηρο γιο της Λευτέρη (Julio Κατσής) και ένα Ελληνοαφρικανό ταξιτζή, τον Μιχάλη (Κέβιν Ζανς Άνσονγκ - “Νέγρος του Μοριά”), που αποδεικνύεται πολύτιμος βοηθός, ξεκινά μια κωμικοτραγική αναζήτηση, η σκληρή αλήθεια της οποίας θα προκαλέσει σημαντικά την άρνηση και τις αντοχές της.

Η απελπιστική και συνάμα γεμάτη καθημερινότητα της ελληνικής οικογένειας γίνεται το όχημα μέσα από το οποίο ο Σπύρος Ιακωβίδης επιλέγει να εξερευνήσει μερικές σημαντικές της παθογένειες.

Στο “Black Stone”, την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, που συνέγραψε με τον Ziad Semaan κι έλαβε τέσσερα βραβεία στο 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, επιστρατεύει το χιούμορ και την φρεσκάδα και δημιουργεί μια κωμωδία με σαφή δραματικό πυρήνα. Τι γίνεται όταν κάποιος εγκαταλείπει ξαφνικά την ασφυκτική οικογενειακή «φωλιά»; Τι πρέπει να κάνει κανείς όταν, υπό την καταπίεση των οικογενειακών υποχρεώσεων και ευθυνών, δεν μπορεί να είναι ο εαυτός του;

Με μια εξαιρετική Ελένη Κοκκίδου στον ρόλο μιας κλασικής, καταπιεστικής και φροντιστικής, δυναμικής και εξαρτητικής, ηρωικής μες στην απελπισία της και απελπιστικής μες στον ηρωισμό της, Ελληνίδας μάνας κι ένα σύνολο ευτράπελων που χτενίζουν, όχι καινοφανώς, αλλά με αμεσότητα την σύγχρονη πραγματικότητα, ο Έλληνας σκηνοθέτης προσεγγίζει με την ελαφριά ματιά του ψευδοντοκιμαντέρ ακόμα και τα βαθύτερά της προβλήματα.

Και παρά την αποφασιστική του ευδιαθεσία και την κωμικότητα που προκύπτει, άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο επιτυχημένα, από τις καταστάσεις, οι πιο δυνατές αποχρώσεις της ταινίας βρίσκονται ακριβώς στις «δύσκολες» στιγμές, στο βάρος και τις συνειδητοποιήσεις των χαρακτήρων. Στην αμετακίνητη, τυφλή άρνηση της Χαρούλας να αποδεχθεί μια πραγματικότητα που την τσακίζει. Στις αναπόφευκτες δυσκολίες και την άρνηση του Λευτέρη να προσαρμοστεί σε μια νέα ανεξαρτησία. Στην καταπίεση του Πάνου και τις απαιτήσεις του δικού του ρόλου, που βρίσκουν διέξοδο σε μια αμετανόητη φυγή.

Αν και υποκύπτει συχνά σε μικρές κοινοτοπίες, η συνολική φρεσκάδα και η επιτυχημένη ισορροπία μεταξύ διασκέδασης και προβληματισμού καθιστά το “Black Stone” μια γνήσια ελληνική και ευχάριστη κινηματογραφική εμπειρία, το ενδιαφέρον της οποίας χτίζεται αυξητικά, μέχρι το συναισθηματικό τέλος και την υπέροχη, παιγνιώδη αποδόμηση αυτής της μαύρης πέτρας.

Όλα τα κείμενα του MOVE IT για το 35ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, θα τα βρείτε εδώ. 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos