Νύχτες Πρεμιέρας 2022: "Holy Spider" - Κριτική
Σύνοψη: Μια δημοσιογράφος καταφθάνει στη Μαχσάντ, τη δεύτερη πιο ιερή πόλη του Ιράν, για να καλύψει μια σειρά φόνων γυναικών που εργάζονται ως ιερόδουλες.
ΣΧΕΤΙΚΑΟι Νύχτες Πρεμιέρας παρουσιάζουν David Lynch Remastered
Ο δολοφόνος, ο οποίος είναι γνωστός ως Holy Spider, θεωρεί ότι οι πράξεις του συνιστούν ιερό καθήκον, καθώς αισθάνεται ότι ο σκοπός του είναι να καθαρίσει την πόλη του από την αμαρτία. Στα πλαίσια της έρευνάς της, η δημοσιογράφος θα ανακαλύψει μέχρι που φτάνει το μίσος κατά των γυναικών.
Γνώμη: Το να πει κανείς ότι το “Holy Spider” είναι μια επίκαιρη ταινία, δεδομένων των όσων συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στο Ιράν, είναι understatement.
Σε μία από τις αρχικές σεκάνς του αναφέρεται η διαβόητη πλέον «Αστυνομία Ηθών» και νιώθεις το στομάχι σου να γίνεται κόμπος, πολύ πριν αποκαλυφθεί μπροστά στα μάτια σου το έργο του κατά συρροήν δολοφόνου που βρίσκεται στο επίκεντρο του φιλμ του Αλί Αμπάσι.
Ο Ιρανός σκηνοθέτης, που το 2018 μας χάρισε μια εξαιρετική ιστορία διαφορετικότητας με το “Border”, φαίνεται εδώ αποφασισμένος να μας δείξει την πραγματικότητα της ζωής των γυναικών στο Ιράν ως έναν ζοφερό εφιάλτη. Και για να το πετύχει, δεν αρκείται στο να επικεντρωθεί στον χαρακτήρα της Ραχίμι, της γυναίκας που θα βρεθεί στον δρόμο του δολοφόνου, αλλά επιλέγει να σπάσει τη σύμβαση των θρίλερ που θέλει τον εγκληματία να βρίσκεται εκτός κάδρου για το μεγαλύτερο κομμάτι της ταινίας.
Στο “Holy Spider”, ο άνθρωπος που «καθαρίζει» την πόλη του από τις ανήθικες γυναίκες που θεωρεί ότι τη μολύνουν δεν είναι ο τυπικός serial killer: είναι ο Σαϊντ, ένας οικογενειάρχης, ένας πιστός που μισεί το ότι δεν κατάφερε να γίνει μάρτυρας στην Ιρανική Επανάσταση, γι’ αυτό και θεωρεί ότι πρέπει να αναλάβει ο ίδιος δράση για να αποκτήσει την εύνοια του Αλλάχ και την εκτίμηση μιας κοινωνίας που διόλου δεν κρύβει ότι «δεν είναι δα και μεγάλο έγκλημα να σκοτώνει κανείς ιερόδουλες».
Φέρνοντας τον σε αντιπαράθεση με μια γυναίκα που δεν ακολουθεί, όσο της επιτρέπεται, τους κανόνες που η θρησκεία και οι άντρες επιθυμούν να της επιβάλλουν με το ζόρι, ο Αμπάσι φτιάχνει ουσιαστικά μια σπουδή δύο χαρακτήρων, μέσω της οποίας γινόμαστε μάρτυρες του χαοτικού χάσματος ανάμεσα στα δύο φύλα, αυτού που σήμερα έχει οδηγήσει σε καθημερινές δολοφονίες και αιματηρές διαδηλώσεις στο Ιράν.
Κι έτσι αποσπά και δύο εξαιρετικές ερμηνείες, τόσο από τη Ζαρ Αμίρ-Εμπραχίμι, η οποία τιμήθηκε δικαίως με το Βραβείο Ερμηνείας στο φετινό Φεστιβάλ Καννών, όσο και από τον Μεχντί Μπατζεστάνι.
Η πρώτη είναι εκπληκτική στο πώς καταφέρνει να πει πολλά απλά με ένα βλέμμα ή μια κίνηση (π.χ. ο τρόπος που ασυναίσθητα σηκώνει το χέρι της για να κρύψει τα μαλλιά της κάτω από τη μαντίλα). Ο δεύτερος είναι τόσο δοσμένος και πειστικός στην ερμηνεία ενός τέρατος που δεν θεωρεί τον εαυτό του τέρας που δεν ξέρεις πώς να αισθανθείς απέναντί του.
Το “Holy Spider” καταφέρνει να ισορροπήσει ανάμεσα στον κοινωνικό ρεαλισμό και τις επιταγές ενός θρίλερ, αν και ενίοτε γέρνει περισσότερο προς τις δεύτερες και δεν λυπάται τον θεατή. Οι σκηνές των δολοφονιών είναι ιδιαίτερα ενοχλητικές, καθώς νιώθεις ότι βρίσκεσαι μέσα στο δωμάτιο, ανήμπορος να σταματήσεις αυτό που συμβαίνει. Και η ανημποριά να σπάσει αυτός ο κύκλος της έμφυλης βίας είναι η γενικότερη αίσθηση που σου αφήνει αυτή η αμείλικτη ταινία, ειδικά μετά από ένα φινάλε που σου ρίχνει την τελική γροθιά στο ήδη σφιγμένο στομάχι σου.
Με λίγα λόγια, πρόκειται για μία από τις πιο δυνατές ταινίες της χρονιάς, η οποία γίνεται ακόμα πιο δυσβάσταχτη λόγω της επικαιρότητας, αλλά δεν είναι για όλους, καθώς είναι φτιαγμένη για να ενοχλήσει και να εξοργίσει.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων