Νύχτες Πρεμιέρας 12: Τελετή έναρξης / Rust & Bone review

Προσγειωμένη πρώτη Νύχτα Πρεμιέρας στο Παλλάς

Χθες ξεκίνησε επίσημα το 18ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, οι «Νύχτες Πρεμιέρας» (Cosmote φέτος) και η Βουκουρεστίου πλημμύρησε με κόσμο (όχι απαραίτητα σινεφίλ αλλά σίγουρα από ανθρώπους που στηρίζουν τον πολιτισμό).

Φέτος, πρώτη φορά μακριά από το «κινηματογραφικό» του σπίτι (Αττικόν -Απόλλων) και σε μια εποχή αρκετά δύσκολη για τη χώρα μας, έκανε μία τελετή έναρξης λιτή αλλά με ευφάνταστες μικρές πινελιές που την έκαναν να ξεχωρίζει από μια συνηθισμένη πρεμιέρα (υπήρχαν μίμοι που μοίραζαν από νωρίς τριαντάφυλλα στους καλεσμένους, π.χ.). Η απόφαση των διοργανωτών να διεξάγουν και φέτος φεστιβάλ ήταν μία πράξη αγάπης απέναντι στον πολιτισμό που αυτή την εποχή κλονίζεται και βάλλεται από παντού στη χώρα μας, κερδίζοντας έτσι μία μάχη με τη βαρβαρότητα (δυστυχώς όχι και τον πόλεμο). Συγκεκριμένα, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ, Ορέστης Ανδρεαδάκης είπε λίγο πριν την προβολή: «Η απόφασή μας να κάνουμε και πάλι φεστιβάλ δεν ήταν ούτε εύκολη ούτε αυτονόητη. Αυτή η απόφαση είναι μια ειλικρινής πράξη αγάπης. Όταν καταρρέει ο πολιτισμός και όταν απαξιώνονται οι τέχνες, τότε η βαρβαρότητα χαμογελάει. Και εμείς δεν έχουμε δικαίωμα ούτε να αφήσουμε τον πολιτισμό να καταρρεύσει, ούτε να επιτρέψουμε στη βαρβαρότητα να χαμογελάσει εις βάρος μας. Έτσι, ο ρόλος ενός καλλιτεχνικού φεστιβάλ και μιας οποιασδήποτε καλλιτεχνικής εκδήλωσης δεν είναι να περιορίζεται σε δέκα μέρες και να υπερηφανεύεται για τις αποκλειστικότητες και τη λάμψη της, αλλά να διαχέεται σε όλη την πόλη και για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, να παρεμβαίνει στο πολιτιστικό γίγνεσθαι, να επικοινωνεί με τον κόσμο, να συνεργάζεται με άλλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και φορείς, να δίνει θετική διέξοδο και να δίνει ελπίδα πριν τη βαρβαρότητα».

Rust & Bone (8 / 10)

Η ταινία που σήκωσε την αυλαία του φεστιβάλ ήταν το μελόδραμα του Ζακ Οντιάρ, «Σώμα με σώμα» (De rouille et d’os), που διαγωνίστηκε στο φετινό φεστιβάλ των Καννών για το Χρυσό Φοίνικα, ενώ ανάμεσα στους καλεσμένους παρευρέθησαν μεταξύ άλλων, ο πρέσβης της Γαλλίας στην Ελλάδα, Ζαν Λουπ Κουν- Ντελφόρζ και ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης.

Δεν ξέρω αν πρόκειται για το πιο feelgood μελόδραμα των τελευταίων ετών αλλά σίγουρα μετά το τέλος της προβολής «νιώθεις καλά», ενώ είναι μία από τις πιο αισιόδοξες ταινίες που έχω δει ποτέ. Πρόκειται για την ιστορία μιας φιλίας που εξελίσσεται σε μια απίστευτη ερωτική ιστορία, οι χαρακτήρες της οποίας είναι παρμένοι από την ομότιτλη συλλογή μικρών ιστοριών του Αμερικανού συγγραφέα Κρεγκ Ντέιβιντσον. Αυτό που θα μπορούσε να είναι παράξενο και επώδυνο μετατράπηκε από τον Οντιάρ σε ένα στόρι που δε χορταίνεις να βλέπεις, καθώς το σενάριο δεν παύει ποτέ να σε εκπλήσσει και οι ανθρώπινες σχέσεις σκιαγραφούνται εδώ με πλήρη ρεαλισμό. Οι ερμηνείες και των δύο πρωταγωνιστών είναι εξαιρετικές, οι συμβολισμοί πετυχημένοι και καταλήγεις να το αποκαλείς: ένα αριστούργημα που «παραδίδει» μαθήματα ζωής.

Σημείωση: Η ταινία προβάλλεται ξανά το Σάββατο 22/9 στις 17:00 στον κινηματογράφο Ιντεάλ.

Είναι ταινία που δε θέλεις να χάσεις.

Ελεωνόρα Βερυκοκίδη