Timbuktu

Η ιστορία που αφηγείται το Timbuktu (ανήκει στο Μάλι) είναι βγαλμένη από πραγματικά περιστατικά τον Απρίλιο του 2012, όταν τα στρατεύματα των τζιχαντιστών του ISIL οδηγήθηκαν σε ανείπωτες θηριωδίες με εκατοντάδες θύματα. Κατόπιν της απελευθέρωσης της ζώνης από τον γαλλικό στρατό, ήρθαν στην επιφάνεια, όλες οι περιπτώσεις της φονταμενταλιστικής παράνοιας.

Άρα, βάσει θέματος και μόνο, το Timbuktu είναι ένα σημαντικό φιλμ, με τον σκηνοθέτη του να επιχειρεί να μιλήσει για την αληθινή, ανατριχιαστική πραγματικότητα της περιοχής του, όπως αυτή πλάθεται και διαμορφώνεται σχεδόν καθημερινά, μέσα από αμέτρητες θρησκευτικές/εθνικιστικές διαμάχες και αντιπαραθέσεις. Και το κάνει με ευαισθησία, έναν μινιμαλισμό που συγκινεί, ορισμένες υπερρεαλιστικές σκηνές που σοκάρουν με την ωμότητά τους, δίχως όμως να αποφεύγει την σεναριακή απλοϊκότητα, τις ημι-αποτυχημένες ενέσεις χιούμορ που απονευρώνουν κάποιες κορυφώσεις σε δραματικές σκηνές και τον κλισέ μελοδραματισμό. 

Το "Tibuktu" είναι μεν αρκετά αποτελεσματικό και σίγουρα επίκαιρο, είναι όμως και ταυτόχρονα και κατά κάποιο τρόπο, "γυρισμένο για να βραβευτεί".

Υπόθεση:
Ο χρόνος στο Τιμπουκτού άρχισε να κυλά αντίστροφα. Οι δρόμοι έρημοι, οι πόρτες κλειστές. Οι γυναίκες έχουν γίνει σκιές και το σκοτάδι έχει τυλίξει όλα όσα έδιναν κάποτε χρώμα σ’ αυτή την εξωτική πόλη του Μάλι. Τέλος η μουσική, τέλος το παιχνίδι, τέλος η ελευθερία: η αρχή του σκοταδισμού. Ο ισλαμικός φονταμενταλισμός είναι πλέον η νέα τάξη πραγμάτων που σκορπά τον τρόμο στην περιοχή. Μακριά από το χάος, ο Κιντάν με την γυναίκα του Σατίμα, την κόρη του Τόγια και τον μικρό Ισάν, απολαμβάνουν μια ήρεμη ζωή. Ένα περιστατικό θα ωθήσει τον Κιντάν να αφαιρέσει κατά λάθος μια ανθρώπινη ζωή. Αυτό θα τον φέρει αντιμέτωπο με την καινούρια δικαιοσύνη. Η ιστορία του Κιντάν, όμως, δεν είναι η μοναδική, παράλληλες πράξεις συνθέτουν με έναν ωμό ρεαλισμό την ματωμένη ιστορία μιας ολόκληρης χώρας.

• Υποψήφια για το OSCAR® Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας
• Υποψήφια για το Χρυσό Φοίνικα - Φεστιβάλ Καννών 2014
• 7 Βραβεία Σεζάρ, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερου Σεναρίου και Καλύτερης Φωτογραφίας
• Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής - Φεστιβάλ Καννών 2014
• Βραβείο François Chalais - Φεστιβάλ Καννών 2014

Σημείωμα του σκηνοθέτη

«Στις 29 Ιουλίου 2012 στην Αγκελχόκ, μία μικρή πόλη στο βόρειο Μάλι, που στο μεγαλύτερο μέρος της ήταν υπό κατοχή από ξένους, συνέβη ένα φριχτό έγκλημα στο οποίο τα ΜΜΕ έκαναν τα στραβά μάτια. Ένα αντρόγυνο στα τριάντα του, ευλογημένο με δύο παιδιά, λιθοβολήθηκε μέχρι θανάτου. Το έγκλημα τους: δεν ήταν παντρεμένοι. Το βίντεο της δολοφονίας τους, που ανέβασαν στο ίντερνετ οι δράστες, είναι αποκρουστικό. Η γυναίκα πεθαίνει χτυπημένη από την πρώτη πέτρα, καθώς ο άντρας βγάζει μια κραυγή αγωνίας. Μετά σιωπή. Η Αγκελχόκ δεν είναι Δαμασκός ούτε Τεχεράνη. Έτσι τίποτα δεν λέγεται για όλα αυτά που συμβαίνουν. Αυτά που γράφω είναι ανυπόφορα, το ξέρω. Σε καμία περίπτωση δεν προσπαθώ να σοκάρω για να προωθήσω μία ταινία. Δεν μπορώ να πω ότι δεν γνώριζα, και τώρα που γνωρίζω, πρέπει να καταθέσω ελπίζοντας ότι ποτέ κανένα παιδί δεν θα χρειαστεί να μάθει ότι οι γονείς του πέθαναν γιατί αγαπούσαν ο ένας τον άλλο.»