Six minutes to midnight

Σύνοψη: Αύγουστος, 1939. Στην Βρετανική πόλη Bexhill-on-Sea του ανατολικού Sussex  βρίσκεται το κολλέγιο Augusta Victoria, ένα σχολείο εκμάθησης καλών τρόπων για τις κόρες επιφανών Γερμανών και μελών της Ναζιστικής ελίτ. 17 ημέρες πριν την έναρξη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, ο δάσκαλος Αγγλικής των κοριτσιών βρίσκεται νεκρός. Ο νέος δάσκαλος, Thomas Miller (Eddie Izzard), καταφτάνει την κατάλληλη στιγμή, για να ρίξει φως σε μια ιστορία που καμία σχέση δεν έχει με την αγγλική λογοτεχνία.

Άποψη: Αν η παραπάνω περιγραφή ακούγεται ελκυστική με κάποιον τρόπο, η ταινία του Andy Goddard (σκηνοθέτης αρκετών επεισοδίων από τα τηλεοπτικά “Downton Abbey”, “Carnival Row”), σε σενάριο του ίδιου του Izzard και του Celyn Jones, απέχει παρασάγγας. Πρόκειται για μια απροσδιόριστη και άνιση ιστορία κατασκοπείας,  την οποία εμπνεύστηκε ο Izzard έχοντας μεγαλώσει στην πόλη του Bexhill, που απογοητεύει σχεδόν σε κάθε της πτυχή.

Ξεκινά υποσχόμενα, με μια ατμοσφαιρική μυστηριώδη εξαφάνιση, ενώ συνεχίζει με το βασικό αφηγηματικό πυρήνα, το κολλέγιο, η ύπαρξη του οποίου έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, και μόνο για την συμπάθεια και τις προσκείμενες τάσεις που διατηρούσαν ορισμένοι Βρετανοί με την ναζιστική κυβέρνηση. Ακόμα κι αυτό το βασικό σημείο της αφήγησης όμως μένει ανεκμετάλλευτο, καθότι δεν μαθαίνουμε σχεδόν τίποτα παραπάνω. Δεν γνωρίζουμε γιατί τα κορίτσια βρίσκονται εκεί, από πότε, ποιοι ήταν οι λόγοι που συντηρούσαν την ύπαρξή του, αν η σημασία του τελικά ξεπερνούσε τις «φιλικές» σχέσεις των δύο χωρών. Τελικά η υπόθεση καταλήγει σε ένα ανέμπνευστο κυνηγητό με κατασκοπευτικές πινελιές, πρόχειρα γεγονότα και υποτιθέμενες ανατροπές, στο οποίο αναδεικνύεται πανηγυρικώς η αδυναμία της σεναριακής πένας.

 Αυτό είναι και το βασικό πρόβλημα. Πρόκειται για μια προχειρογραμμένη ταινία, αρκετά αναχρονιστική σε σημεία, η επίδραση της οποίας πολλαπλασιάζεται από μια φτωχή εκτέλεση. Ανάπτυξη χαρακτήρων δεν υπάρχει, ούτε και κάποιος σαφής ρυθμός και προσανατολισμός. Προσπαθεί να εμβαθύνει σε συναίσθημα και σκέψη, χωρίς να έχει χτίσει κάποια σύνδεση. Προσπαθεί να γίνει ακριβής και ενδιαφέρουσα, αλλά δυστυχώς είναι γεμάτη τρύπες και αμηχανία, ιδιαίτερα σε στιγμές που η λογική αποφασίζει να πάει έναν περίπατο.

Εξαίρεση αποτελεί η κινηματογράφηση του Chris Seager, που έχει αποτυπώσει πολύ όμορφα την ατμόσφαιρα και τα τοπία της αγγλικής επαρχίας, και βέβαια η Judy Dench, σε μια ερμηνεία ωστόσο που δεν προσφέρει και πολλά, στην ιστορία, σε εμάς ή την ίδια.

Καταλαβαίνουμε γιατί η ιστορία του Augusta Victoria αποτελεί πόλο έλξης. Και πιθανά στα χέρια κάποιου άλλου η αληθινή αυτή ιστορία να μπορούσε να μας εκπλήξει.

Όμως το “Six Minutes to Midnight” είναι ένα σύνολο χαμένων ευκαιριών, τα 90 λεπτά του οποίου μπορούν επίσης να μας εκπλήξουν, αλλά μόνο δυσάρεστα.

Δημοσιογραφικό screener δεν έδωσε η εταιρία διανομής, οπότε προσπαθήσαμε να κάνουμε την δουλειά μας, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.