Sea sparkle

Ένας ψαράς σκοτώνεται, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, σε ναυάγιο στη Βόρεια Θάλασσα κι ο κόσμος σιωπηλά τον κατηγορεί ως υπαίτιο καθώς στη βάρκα επέβαιναν και άλλα δύο άτομα.

Η έφηβη κόρη του Lena που τον υπεραγαπούσε, θεωρεί πως το ναυάγιο δεν μπορεί να ήταν ατύχημα, αλλά κανείς δεν την πιστεύει, ούτε καν η κολλητή της, εκείνη, όμως, είναι αποφασισμένη να αποδείξει πως ο πατέρας της δεν ευθύνεται και πως υπάρχει ένα τεράστιο, άγνωστο πλάσμα στη θάλασσα, τη σκιά του οποίου μόνο εκείνη έχει δει.

Ένας ψαράς σκοτώνεται, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, σε ναυάγιο στη Βόρεια Θάλασσα κι ο κόσμος σιωπηλά τον κατηγορεί ως υπαίτιο καθώς στη βάρκα επέβαιναν και άλλα δύο άτομα. Η έφηβη κόρη του Lena που τον υπεραγαπούσε, θεωρεί πως το ναυάγιο δεν μπορεί να ήταν ατύχημα, αλλά κανείς δεν την πιστεύει, ούτε καν η κολλητή της, εκείνη, όμως, είναι αποφασισμένη να αποδείξει πως ο πατέρας της δεν ευθύνεται και πως υπάρχει ένα τεράστιο, άγνωστο πλάσμα στη θάλασσα, τη σκιά του οποίου μόνο εκείνη έχει δει.

Σημείωμα σκηνοθέτη

Όταν έχασα τον πατέρα μου στην εφηβεία, οι ιστορίες για την απώλεια με βοήθησαν να δώσω όνομα στο ακατανόμαστο, να μάθω να συλλαμβάνω με τον νου μου το ακατανόητο. Κι, όμως, συχνά ένιωθα ακόμα πιο ανικανοποίητος. Θύμωνα καμιά φορά με ταινίες που υποτίθεται ότι πραγματεύονταν την απώλεια και μετά, πολύ βολικά, μεταπηδούσαν χρονικά στα γεγονότα «έξι μήνες μετά». Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, ο πεθαμένος γονιός εμφανιζόταν ξανά! Άλλες ταινίες έπαιρναν το θέμα του πένθους σοβαρά, αλλά ήταν τόσο βαριές που πίστευα ότι ποτέ δεν θα συνερχόμουν. Και μερικές ήταν σχεδόν σαν παραβολές, με χαρακτήρες που ήταν άσχετοι με τον κόσμο ενός νεαρού θεατή. Η ταινία «Σπίθα στη θάλασσα» είναι η γενναία απόπειρά μου να πηδήξω σε αυτό το κενό και να δημιουργήσω μία ιστορία που παίρνει τον νεαρό θεατή στα σοβαρά, αλλά την ίδια στιγμή τον παρασύρει σε μία ιστορία γεμάτη μαγεία, ενθουσιασμό, περιπέτεια, χιούμορ και φιλία. Άλλωστε, το γεγονός ότι πενθούμε δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε μία περιπέτεια! Οι νέοι που έχουν βιώσει κάτι βαρύ, όπως η απώλεια, μπορεί να νιώθουν μόνοι. Κανείς δεν καταλαβαίνει ότι μερικές φορές πρέπει να ξεφύγουν σε κάτι μαγικό, όπως ένα θαλάσσιο τέρας, για να αντιμετωπίσουν τη ζωή. Με την ταινία, ήθελα να τους δείξω ότι δεν είναι μόνοι, ότι μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε. Γι΄ αυτό το περιβάλλον της ταινίας είναι πολύ οικείο, με το skating, τα κουλ ρούχα και μουσική βγαλμένη κατευθείαν από τη λίστα του Spotify μιας δωδεκάχρονης (βλ. Angèle). Μέσα από τους ιδιαίτερους χαρακτήρες και με ένα μοναδικό φόντο, ελπίζω να διευκολύνω την πρόσβαση σε ένα δύσκολο προς συζήτηση θέμα. Ελπίζω ότι όσοι φύγουν από την κινηματογραφική αίθουσα θα μπορέσουν να μιλήσουν για την απώλεια κάποιου που αγαπούσαν, για το γεγονός ότι όλοι πενθούμε με τον δικό μας τρόπο. Θέλω να πω ότι, όσο σκοτεινή κι αν είναι η ζωή μερικές φορές, πάντα θα αστράφτουν οι σπίθες στη θάλασσα.