Οι Βιτελόνοι

Η δεύτερη σκηνοθετική απόπειρα του Φεντερίκο Φελίνι απέφερε την πρώτη του εμπορική επιτυχία, ένα διορατικό πορτρέτο πέντε νεαρών αντρών που παραμένουν σε μια αιώνια μετεφηβική κατάσταση, και ονειρεύονται περιπέτειες και σχεδιάζουν την απόδρασή τους από τη μικρή παράκτια πόλη τους.

Αντλώντας έμπνευση από τις αναμνήσεις μιας νοσταλγικής παιδικής ηλικίας και της μεθυστικής έλξης των μεγαλουπόλεων όπως αυτές αποτυπώθηκαν στις ταινίες «Amarcord» και «La Dolce Vita» αντίστοιχα, ο Φελίνι δημιουργεί ένα ημι-αυτοβιογραφικό αριστούργημα με το οποίο σκιαγραφεί με ξεκάθαρο τρόπο τους χαρακτήρες των αντρών: του Φάουστο, ενός σύγχρονου Δον Ζουάν που αναγκάζεται να παντρευτεί το κορίτσι το οποίο άφησε έγκυο, του Αλμπέρτο, ο οποίος αρνείται να αποδεχτεί ότι ενηλικιώθηκε, του Λεοπόλντο, ενός συγγραφέα που διψάει για φήμη, και του Μοράλντο, ο οποίος αποτελεί τη φωνή της συνείδησης της παρέας.

Υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, η ταινία «Οι Βιτελόνοι» αποτυπώνει την αποχαύνωση και τις επιθυμίες των πρωταγωνιστών με κωμική διαίσθηση και συμπόνια.

Η αγαπημένη ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, για πρώτη φορά σε αποκατεστημένη ψηφιακή κόπια. Η αποκατάσταση της ταινίας ολοκληρώθηκε το 2019 μέσω της χρήσης μιας κόπιας 35mm. Όσες σκηνές έλειπαν αναπληρώθηκαν από υλικό που έγινε διαθέσιμο από ένα αντίγραφο που βρέθηκε στο μουσείο Αλμπέρτο Σόρντι.