Mulholland Drive

Ακόμα αμόλυντη από τις ψεύτικες υποσχέσεις της αδηφάγου κινηματογραφικής βιομηχανίας, μια νεαρή ηθοποιός έρχεται να βρει την τύχη της στο πολυσύχναστο, ηλιόλουστο Χόλιγουντ. Ανυπόμονη να ανοίξει τα φτερά της, η Μπέτι μετακομίζει στο ακριβό διαμέρισμα της θείας Ρουθ.

Εκεί θα συναντήσει μια όμορφη γυναίκα που έχει γλιτώσει από ένα τροχαίο ατύχημα, χάνοντας όμως εντελώς τη μνήμη της, εκτός από κάποιες εκλάμψεις ονομάτων και λέξεων. Στην προσπάθειά της να τη βοηθήσει, η Μπέτι θα βυθιστεί σε έναν παράδοξο κόσμο, όπου πραγματικότητα και όνειρα μπερδεύονται αξεδιάλυτα.

“Δεν ξέρω γιατί οι άνθρωποι θέλουν η τέχνη να βγάζει νόημα ενώ αποδέχονται το γεγονός ότι η ζωή δεν βγάζει.”

David Lynch

Ο Ντέιβιντ Λιντς (1946-2025) υπήρξε ένας από τους πιο εμβληματικούς δημιουργούς της έβδομης τέχνης και σύμφωνα με κορυφαίους κριτικούς «ο πιο πρωτότυπος κινηματογραφιστής που εμφανίστηκε στη μεταπολεμική Αμερική». Σε μια πορεία που διήρκεσε πάνω από πέντε δεκαετίες, βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα για το Ατίθαση Καρδιά (Wild at Heart, 1990) και με το βραβείο Σκηνοθεσίας για το Mulholland Drive (2001) από το Φεστιβάλ των Καννών, κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα για το Ο Ύποπτος Κόσμος του Τουίν Πικς το 1991, έλαβε υποψηφιότητες για τρία Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας (The Elephant Man, 1980, Blue Velvet, 1986, Mulholland Drive, 2001) και Τιμητικό Όσκαρ το 2019 ενώ τιμήθηκε και με τον Χρυσό Λέοντα για το σύνολο της καριέρας του στο Φεστιβάλ Βενετίας το 2006.

Με αφορμή την πρόσφατη απώλειά του, η Summer Classics επανακυκλοφορεί σε ψηφιακή αποκατάσταση 4Κ την ταινία που το BBC ονόμασε την καλύτερη ταινία του 21ου αιώνα και το Sight & Sound κατέταξε ανάμεσα στις κορυφαίες όλων των εποχών, το εμβληματικό Οδός Μαλχόλαντ  (Mulholland Drive, 2001). Η ταινία που απογείωσε τη φήμη του Λιντς είναι ένα υπερ-πραγματικό ταξίδι στο Χόλιγουντ και στο αποσπασματικό ασυνείδητο μιας γυναίκας, μια ερωτική ιστορία που καταρρέει, ένα κινηματογραφικό παζλ που φτιάχτηκε για να μη λυθεί ποτέ. Σουρεαλιστική, γεμάτη συμβολισμούς, υπνωτική και απίστευτα τολμηρή, η Οδός Μαλχόλαντ είναι ένα εκπληκτικής αισθητικής, μοναδικό κινηματογραφικό επίτευγμα.

Η μουσική του βραβευμένου με Grammy Άντζελο Μπανταλαμέντι είναι στοιχειωτική, η Ναόμι Γουότς στην πρώτη της μεγάλη ερμηνεία καθήλωσε το κοινό και τους κριτικούς και η σκηνή στο Club Silencio έχει ήδη γραφτεί με ανεξίτηλα γράμματα στην pop μυθολογία. Ο Λιντς ξεπερνώντας τα όρια της αφήγησης απέδειξε ότι ο κινηματογράφος μπορεί να είναι πιο πολύ εμπειρία παρά ιστορία, ενώ η επιρροή του δεν σταμάτησε ποτέ. Όταν το Mulholland Drive κυκλοφόρησε το 2001, τίποτα δεν μπορούσε να προετοιμάσει το κοινό για αυτό που θα αντιμετώπιζε. «Δεν κατάλαβα τι ακριβώς είδα, αλλά δεν μπορούσα να ξεκολλήσω», ήταν μια κοινή αντίδραση. Ο σκηνοθέτης προκαλεί κάθε θεατή να δώσει τη δική του ερμηνεία στην ταινία -ευτυχώς όμως, βοηθώντας μας λίγο…