Mektoub, αγάπη μου

Σύνοψη: «Mektoub, αγάπη μου», η νέα ταινία του Αμπντελατίφ Κεσίς είναι ένα  χρονικό της δαιδαλώδους φύσης των ανθρωπίνων σχέσεων, ιδίως κατά την ηδονιστική αφύπνισή τους, βασισμένο, σε ελεύθερη απόδοση στο μυθιστόρημα «La Blessure, La Vraie»,  του συγγραφέα του «Ανάμεσα στους Τοίχους», Φρανσουά Μπεγκοντό. 

Καλοκαίρι, 1994: Ένας νεαρός σεναριογράφος, ο Αμίν, μετά από ένα χρόνο διαμονής του στο Παρίσι, επιστρέφει στη γενέτειρά του, μια παραλιακή πόλη της Γαλλίας, για να δει συγγενείς και φίλους. Εκεί παρέα με τον ξάδερφό του, τον Τόνι και την παιδική του φίλη Οφελί, ο Αμίν περνάει τον χρόνο του μεταξύ του τυνησιακού εστιατορίου των γονιών του, των διαφόρων μπαρ και βέβαια της παραλίας. Κι ενώ ο Αμίν, αρχικά, μένει παρατηρητής της νεανικής, καλοκαιρινής, ανεμελιάς, όταν έρχεται η ώρα να ερωτευτεί, μονάχα το πεπρωμένο μπορεί να καθορίσει την πορεία της ζωής του, καθώς οι πειρασμοί είναι πολλοί…

Σύνοψη: O Tυνήσιος Αμπντελατίφ Κεσίς επιστρέφει στο γνώριμο νατουραλιστικό, σχεδόν αυτοσχεδιαστικό σινεμά του, 6 χρόνια μετά τον Χρυσό Φοίνικα που πήρε στις Κάννες για το «Ζωή της Αντέλ – Κεφάλαια 1 & 2» και τον οποίο μάλιστα εκποίησε (…) ώστε να βρει κεφάλαια για να χρηματοδοτήσει το «Mektoub αγάπη μου, το οποίο μάλιστα θα έχει και 2ο μέρος.

Εξακολουθεί να αποτυπώνει κινηματογραφικά την εμμονή του με το γυναικείο κορμί και να αποθεώνει τον έρωτα με έναν φυσικό, σχεδόν ανάγλυφο (ας το θέσω μεταφορικά τρόπο), μόνο που εδώ το παρακάνει, με μια εντελώς αχρείαστη 3ωρη διάρκεια βασισμένη πάνω σε μια επιεικώς χαλαρή σεναριακή κατεύθυνση και ένα ξεχειλωμένο μοντάζ που ενδέχεται σε αρκετές στιγμές να δοκιμάσει τις αντοχές σας (θα δείτε την σεκανς της γέννας της προβατίνας και θα με θυμηθείτε).

Δείχνει να μην μπορεί να κουμαντάρει το υλικό του και αρέσκεται σε μια αποκλειστική αντρική ματιά προς το γυναικείο κορμί που ενδεχομένως αρκετοί να χαρακτηρίσουν σεξιστική, αν και και ο ίδιος θα την υπερασπιστεί στο όνομα του φιληδονισμού.

Φλέρτ, ανεμελιά, καύλες all over, όμορφοι πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες (πραγματική αποκάλυψη η χυμώδης Οφελί Μπο, δεν χορταίνεις να την παρακολουθείς), ατελείωτες αμπελοφιλοφίες, διάχυτη ερωτική επιθυμία, όλα αυτά δοσμένα με απόλυτη φυσικότητα και αληθοφάνεια μεν, αλλά πολύ αμφιβάλλω αν πέρα από την ηδυπάθεια και την ηδονοβλεπτική ματιά, μπορούν να στοιχειοθετήσουν μια ολοκληρωμένη κινηματογραφική πρόταση.