Marmaduke

Σύνοψη: Ένας θρυλικός εκπαιδευτής σκύλων πιστεύει ότι μπορεί να μεταμορφώσει τον Μάρμαντιουκ, από έναν απείθαρχο αλλά αξιαγάπητο σκύλο, στον πρώτο Μεγάλο Δανό που θα κερδίσει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σκύλων.

Άποψη: Ο ιδιαίτερος σκύλος Μάρμαντιουκ δημιουργήθηκε το 1954 από τον Brad Anderson και δημοσιευόταν ως κόμικ από τότε έως το 2015.

Η οικογένεια Winslow αποκτά τον Μεγάλο Δανό, όπως λέγεται αλλιώς ο Γερμανικός Μολοσσός, και μια σειρά αστείων ευτράπελων αρχίζει.

Το 2010 είχε μεταφερθεί στο σινεμά ως live action, όχι και με την μεγαλύτερη επιτυχία, ενώ πλέον κυκλοφορεί και ως animation, με ένα εξίσου μέτριο προς κακό αποτέλεσμα. Το βασικό πρόβλημα και των δύο ταινιών είναι ότι έμειναν προσκολλημένες στο χιούμορ της εποχής εκείνης, το οποίο μπορεί για τα δεδομένα των 50s-60s να απευθυνόταν σε ένα μεγαλύτερης γκάμας κοινό, πλέον όμως δεν μπορεί να απευθυνθεί σε μεγαλύτερους από παιδιά προσχολικής ηλικίας.

Ακόμα και ένα δεκάχρονο μπορεί να κριντζάρει την ζωή του βλέποντάς το. Πολύ απλοϊκό χιούμορ, βασισμένο σε κωμικά gags επιπέδου Σεφερλή, χωρίς αστείες ατάκες ή χιουμοριστικές συνθήκες, απλώς σκόρπια σκετσάκια για το τι παθαίνει διαρκώς αυτός ο σκύλος.

 Εδώ ο Μάρμαντιουκ σκοντάφτει, εδώ ο Μάρμαντιουκ κουτουλάει, εδώ έχει να αντιμετωπίσει έναν οξύθυμο σκύλο. Μικρές βινιέτες άτσαλης πλάκας χωρίς εν τέλει κάποια συνοχή η υπόθεση.

Στις ΗΠΑ δεν κυκλοφόρησε καν στις αίθουσες, το πήρε κατευθείαν το Netflix και ίσως για οικιακή κατανάλωση από μικρά παιδάκια να είναι ό,τι πρέπει αυτές τις γιορτινές ακόμα μέρες. Ακόμα και από τεχνικής απόψεως υπάρχουν ζητήματα, μοιάζοντας βγαλμένο από περασμένη δεκαετία που η τέχνη του animation δεν είχε εξελιχθεί ακόμα.

Το νηπιακό χιούμορ που μπορεί να έχει το πρωτότυπο κόμικ καλό θα ήταν να μετουσιωθεί σε κάτι πιο ανεπτυγμένο στην μεταφορά του στον κινηματογράφο, εκτός αν οι παραγωγοί αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια ταινία που να απευθύνεται μόνο σε νήπια, οπότε οκ!