The light between oceans

Σύνοψη: Λίγα χρόνια μετά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Τομ και η Ίζαμπελ ζουν ήσυχα σε ένα μικρό νησάκι κοντά σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Αυστραλίας, όπου ο Τομ είναι φαροφύλακας. Ενώ προσπαθούν να ξεπεράσουν το τραύμα της τρίτης κατά σειρά αποτυχημένης κύησης της Ίζαμπελ, βρίσκουν ένα φαινομενικά ορφανό μωρό σε μια βάρκα που ξεβράζεται στο νησάκι. Μέσα στο πένθος τους, αποφασίζουν να το παρουσιάσουν σαν δικό τους μωρό και περνούν ευτυχισμένοι τα χρόνια που έρχονται. Όμως, η συντετριμμένη μητέρα του παιδιού μπαίνει ξαφνικά στη ζωή τους…

Άποψη: Ίσως και το μελόδραμα της χρονιάς, το φιλμ του Σιανφράνς είναι αυτό ακριβώς που υπόσχεται από το τρέιλερ. Μα μια πολύ συγκινητική ιστορία, δυνατές ερμηνείες (για την Αλίσια Βικάντερ έχω ένσταση μόνο, τι ναπω, δεν μου έχει καθήσει καθόλου καλά η Δανέζα, θεωρώ ότι είναι εντελώς υπερεκτιμημένη όσον αφορά στις ερμηνευτικές της δυνατότητες) και ανάλογα δραματική μουσική επένδυση από τον Αλεξάντερ Ντεσπλά, θα πρέπει να μην ξεχάσετε τα χαρτομάντηλά σας στην αίθουσα.

Το γνωρίζει και ο ίδιος ο σκηνοθέτης και φροντίζει να μην "πειράξει" την πλοκή της ταινίας (εκτός ίσως από μια περισσότερο του αναμενομένου μινιμαλιστική προσέγγιση), χτίζοντας και αναπτύσσοντας σωστά τις συναισθηματικές εντάσεις μεταξύ του πρωταγωνιστικού διδύμου, αν και η μεταξύ τους χημεία μοάζει πολύ περιορισμένη, γεγονός παράδοξο δεδομε΄νου ότι υπήρξαν ζευγάρι και στη ζωή. 

Επιπλέον δεν φροντίζει να δώσει στην Ρέιτσελ Βάις (τον μόνο πραγματικά μελοδραματικό χαρακτήρα του φιλμ) τις ατάκες που τις αξίζουν, με αποτέλεσμα το φιλμ να γέρνει μονόπαντα συνεχώς, ενώ έρχεται και το φινάλε που δεν θέλει να είναι το αναμενόμενο αλλά και δεν προσφέρει καμία λύτρωση, παρά μόνο νευρικά χαμόγελα, για να ξεκαθαρίσει ότι το "Light between oceans" ΔΕΝ είναι το φιλμ που εν τέλει θα σας ταρακουνήσει.