Η Βασίλισσα της Κυψέλης

Από την είσοδο σερβικών παραστρατιωτικών οργανώσεων σε χωριά της κοσοβαρικής επαρχίας το 1999, πλήθος αγοριών και ανδρών αγνοούνται ως και σήμερα.Ανάμεσά τους κι ο σύζυγος της Φαριγέ, η οποία φροντίζει ως μονογονέας τα δύο παιδιά και τον ανάπηρο πεθερό της.

Όταν, προκειμένου να διασφαλίσει την οικονομική βιωσιμότητα της οικογένειας, θα πάρει τη ζωή στα χέρια της, αρχικά αποκτώντας δίπλωμα οδήγησης κι εν συνεχεία συγκροτώντας τη δική της μικρή επιχείρηση, θα έρθει αντιμέτωπη με την μήνη της συντηρητικών αντανακλαστικών της τοπικής κοινωνίας.

Αφορμώμενη από μια είδηση της κοσοβαρικής τηλεόρασης που άκουσε βρισκόμενη στις Η.Π.Α. για μία γυναίκα που κρίθηκε ότι ντροπιάζει την οικογένειά της, επειδή οδηγούσε αυτοκίνητο, η Μπλέρτα Μπασόλι (αφού αρχικά θεώρησε πως πρόκειται για κάποιο αστείο) αποφάσισε να μεταγράψει μυθοπλαστικά την πραγματική ιστορία αυτής της γυναίκας. Μιας χήρας πολέμου που, όταν γυριζόταν η ταινία, τα προϊόντα του συνεταιρισμού της κυκλοφορούσαν ήδη σε όλη τη χώρα και συζητούσε για εξαγωγή τους και στην ελβετική αγορά.

Όπως και στους «Δεσμούς Γυναικών» της προηγούμενης εβδομάδας, η «Βασίλισσα της κυψέλης» χαρτογραφεί την πορεία προς τη χειραφέτηση μιας γυναίκας σ’ένα εχθρικό, ανδροκρατούμενο περιβάλλον, εν προκειμένω όμως με τρόπο συγκριτικά πολύ πιο ουσιαστικό και καίριο.

Κι αυτό γιατί, αντίθετα με το αγνών προθέσεων αλλά ραφιναρισμένο και malegazeόστροφο αφήγημα του «Lingui», εδώ η επιδιωκόμενη ανατροπή της πατριαρχικής νόρμας υπερβαίνει την «γλυκιά», υπόγεια συνωμοτικότητα και πραγματώνεται μ’έναν τρόπο όχι απλά φανερό αλλά -με ορολογία καζίνο- «all in».

Με ατού του την -αναμενόμενα κομβικότατη- ερμηνεία της Ίλκα Γκάσι, μια σφιχτή και περιεκτική αφηγηματική διάρθρωση και μια -διακοπτόμενη μόνο από τις ονειρικές σεκάνς με τον αγνοούμενο σύζυγο της Φαριγέ- νεορεαλιστική αμεσότητα, το Hive, όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος, περνά με χαμηλόφωνη διακριτικότητα κάποια -δυστυχώς όχι αυτονόητα για όλους- σημαντικά πολιτικοκοινωνικά μηνύματα.

Και, το σημαντικότερο, αφηγείται μια ιστορία γυναικείας απαγκίστρωσης από τον συντηρητισμό των κλειστών κοινωνιών χωρίς να ολισθαίνει σε μελό ή σχηματικά μονοπάτια (η ικανότητα της σκηνοθετικής ματιάς να διακρίνει αποχρώσεις καθρεφτίζεται στο χαρακτήρα του πεθερού της Φαριγέ, που -καθόλου τυχαία- του αρέσει να παίζει σκάκι και που, παρά τις αρχικές ενστάσεις, κρατά μια στάση κρατημένης υποστηρικτικότητας απέναντι στη χειραφέτηση της νύφης του).

Έχοντας ήδη γράψει ιστορία με τρεις νίκες στα τρία κύρια βραβεία του Sundance, η «Βασίλισσα της κυψέλης» είναι ένας ειλικρινής φόρος τιμής σε μια γενναία γυναίκα από μια άλλη γυναίκα και, για να επικαλεστούμε το γνωστό κλισέ, αυτό βγαίνει προς τα έξω.