Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά

H προσωποποίηση μιας εποχής

Ο Αντώνης Παρασκευάς είναι η προσωποποίηση μιας εποχής. Στην παρουσία του μπορούμε να διακρίνουμε ολόκληρο το ελληνικό «τίποτα» της προ κρίσης κυριαρχούσας σόου μπιζ. Στην απουσία του θα θέλαμε ίσως να δούμε την ελπίδα για αλλαγή. Κι όμως η εξαφάνιση του πασίγνωστου τηλεπαρουσιαστή δίνει έναν ακόμα... σοβαρό λόγο στην ελληνική κοινωνία για να συνταραχτεί με το τίποτα.

Η Ελίνα Ψύκου, ολομόναχη και μακριά από κρατικά δεκανίκια, παρουσίασε την πολιτιστική πλευρά της κρίσης, μια ελληνική παθογένεια που σίγουρα προηγήθηκε της οικονομικής (και ίσως την «ανέδειξε»;). Με καλό, «ενοχλητικό» -για τη φύση του Έλληνα, τουλάχιστον- χιούμορ και μικρές, παράλογες εκπλήξεις η «Αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» έκανε την εμφάνισή της αθόρυβα στα διεθνή φεστιβάλ.

Η κατανόηση της σύγχρονης ελληνικής κρίσης ταυτότητας από το ξένο κοινό, ίσως να μην είναι εύκολη ύποθεση. Ενδεχομένως στο κοινό της Θεσσαλονίκης να λειτούργησε διαφορετικά. Η προσπάθεια βέβαια από την εγχώρια σκηνή οφείλει να συνεχιστεί.

Χριστίνα Βασιλάκη (κριτική από την Berlinale 13)