Σε μια εποχή που η Ευρωπαϊκή κρίση έχει φτάσει στο απόγειο της, που τα συσσωρευμένα κοινωνικά προβλήματα τα οποία πηγάζουν από αυτήν και η έλλειψη πολιτικών αντιμετώπισής τους έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση των αυτοκτονιών, των περιστατικών κατάθλιψης, των παραβατικών συμπεριφορών και της μετανάστευσης των νέων, ο Καταλανός σκηνοθέτης Χάιμε Ροζάλες έρχεται με την ειρωνικού τίτλου «Hermosa Uventud» του να ρίξει ένα εικονικό ‘χαστούκι’ στους Ευρωπαίους κοινωνικούς εταίρους και οραματιστές και στους αρχιτέκτονες της σημερινής νεοφιλελεύθερης πραγματικότητας.

Η Νατάλια και ο Κάρλος είναι δυο ερωτευμένοι νέοι,  παιδιά  μονογονεϊκών οικογενειών που και  οι δύο  προσπαθούν να επιβιώσουν στη μαστιζόμενη από την κρίση Μαδρίτη, με άλλα λόγια δυο ‘παιδιά της κρίσης’ που μπορεί να ζουν στην Ισπανία, αλλά θα μπορούσαν κάλλιστα να ζουν και στην Αθήνα.

Δουλειά δεν υπάρχει, για λεφτά ουδείς λόγος , ενώ τα όνειρα περιορίζονται στα δύο πρώτα, τα όρια της ηθικής και του καθωσπρεπισμού εξαϋλώνονται στους ωκεανούς των προβλημάτων και πάει λέγοντας. Μια ταινία πορνό, μια εγκυμοσύνη και μια πατρότητα είναι τρεις πράξεις σε ένα έργο ενηλικίωσης –άγριας μεν ρεαλιστικής δε- δύο Ευρωπαίων νέων χωρίς ελπίδα. Δυο ‘ανώριμοι’ άνθρωποι θα αναγκαστούν να ωριμάσουν μέσα από τις συνέπειες που θα έχουν για αυτούς οι ‘ανεύθυνες’ πράξεις τους.. 

Η ανέχεια, η κατάθλιψη, ο έρωτας, η οικογένεια, η ανεξαρτησία, η τεχνολογία ως αντίδοτο στη μοναξιά, η παιδεία και η εκπαίδευση απέναντι σε ένα στρατό ανέργων, η οικονομική μετανάστευση, η φυγή και η ανάγκη για μια γη της επαγγελίας, τα οράματα των νέων που γίνονται φτερά στον άνεμο μιας καπιταλιστικής αδηφάγας κοινωνίας που δε νοιάζεται ή τουλάχιστον δε μπορεί να θρέψει τα παιδιά της, η κατάθλιψη, ο έρωτας, η οικογένεια είναι τα ζητήματα που περιεργάζεται ο Ροζάλες στο σύγχρονο αυτό ρεαλιστικό του δράμα. 

Ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί μια τεχνική που θυμίζει περισσότερο ντοκιμαντέρ ή ερασιτεχνικά βίντεο candid αισθητικής, παρόμοιας με τη ‘ψηφιακή παρουσία’ των σύγχρονων νέων (με τους εξαιρετικούς πρωταγωνιστές Ίνγκριντ Γκαρσία Τζόνσον και Κάρλος Ροντίγκες σε ρόλο κάμερα μεν) και μια… πολιτική ‘λιτότητας’ (κυρίως στο μουσικό μέρος που σε άλλες περιπτώσεις ταινίας για νέους θα κατείχε ρόλο συμπρωταγωνιστή) προκειμένου να στέκεται παρατηρητής στη νέα γενιά και στα σύγχρονα προβλήματά της, χωρίς να κρίνει τους ίδιους, αλλά το περιβάλλον που τους διαμορφώνει και τους περιορίζει, με κριτική μεν αλλά σε καμία περίπτωση προβοκατόρικη σκοπιά. Σημασία για το σκηνοθέτη έχουν οι νέοι, όχι ο εαυτός του.

Μια εξαιρετική ταινία (που μου έφερε στο μυαλό το προ οκταετίας Ρουμάνικο «4 μήνες, 3 εβδομάδες και 2 μέρες» του Κρίστιαν Μουτσίου και που αξίζει τα εύσημα όχι τόσο για το περιεχόμενο, το τεχνικό μέρος και την συνολική ‘εικόνα’ που παρουσιάζει (αν ψάχνεσαι για εικονική τελειότητα, εφέ και καταιγιστική δράση μπορείς προφανώς να επιλέξεις να δεις  κάτι άλλο από όλες τις ταινίες της εβδομάδας), όσο για τα μηνύματα και τα νοηματικά πλαίσια  που κουβαλά, για τα ‘behind the words’ σημαινόμενα και για την πικρή αν και καθόλα άβολη παραβολή απέναντι στη σύγχρονη πραγματικότητα. 

Υπόθεση:
Η Ναταλία και ο Κάρλος είναι δύο ερωτευμένοι εικοσάρηδες, οι οποίοι προσπαθούν να επιβιώσουν στην Ισπανία του σήμερα. Οι περιορισμένοι πόροι τους εμποδίζουν να ζήσουν με τον τρόπο που θα ήθελαν. Χωρίς ελπίδα για το αύριο, οι φιλοδοξίες τους παραμένουν χαμηλές  Με σκοπό να κερδίσουν κάποια χρήματα αποφασίζουν να «γυρίσουν» μια ερασιτεχνική πορνογραφική ταινία. Η γέννηση της κόρης τους Τζούλια θα αποτελέσει τον καταλυτικό παράγοντα για τις αλλαγές που θα πραγματοποιήσουν.

 

Πρώτη δημοσίευση: 2 Apr 2015, 13:26
Ενημέρωση: 13 Apr 2015, 07:02
Συντάκτης: 
Τίτλος:
Hermosa Juventud (Όμορφη νιότη)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
102
Εταιρία διανομής: 
Release: 
2 Απριλίου 2015

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos