Call Jane

Σύνοψη: Η Τζόι ζει στα προάστεια με τον σύζυγο της και την πανέξυπνη έφηβη κόρη της. Η ευτυχισμένη ζωή της με την οικογένεια της και την κολλητή της φίλη Λάνα διαταράσσεται από μια πολυαναμενόμενη εγκυμοσύνη η οποία όμως καταλήγει να απειλεί την ζωή της.

Η Τζόι και ο άντρας της Γουίλ αιτούνται την νόμιμη διακοπή της εγκυμοσύνης. Όταν το συμβούλιο των γιατρών αποφαίνεται αρνητικά λέγοντας στην Τζόι ότι πρέπει να ρισκάρει, ο Γουίλ πέφτει σε απόγνωση. Η Τζόι, απελπισμένη ότι δεν θα καταφέρει να δει την κόρη της να μεγαλώνει, ανακαλύπτει τυχαία την «Τζέιν».

Η ομάδα, καθοδηγούμενη από την αφοσιωμένη και συμπονετική Βιρτζίνια, καταφέρνει να σώσει την ζωή της Τζόι αλλά και να της δώσει έναν ακόμα σκοπό ζωής.

Άποψη: Η υπόθεση Roe v. Wade είναι μια απόφαση ορόσημο για το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ και την αμερικανική κοινωνική πολιτική, καθώς είναι αυτή που το 1973 επέτρεψε τις αμβλώσεις στις ΗΠΑ. Πέρσι δυστυχώς, το τραμπικό Ανώτατο Δικαστήριο ανέτρεψε αυτή την απόφαση, επιτρέποντας στην κάθε πολιτεία αν θέλει να μην το ακολουθήσει και έτσι εν δυνάμει να απαγορεύσει τις αμβλώσεις.

Το Call Jane είναι μια τρομακτικά επίκαιρη ιστορία που διαδραματίζεται στο Σικάγο των 60s, την εποχή πριν την απόφαση, άρα όταν οι εκτρώσεις ήταν ακόμα παράνομες, αναμειγνύοντας πραγματικότητα και μυθοπλασία. Πραγματικότητα είναι οι Janes, μια οργάνωση που βοήθησε χιλιάδες γυναίκα την δεκαετία του 1960 για να μπορέσουν να ολοκληρώσουν ασφαλώς μια άμβλωση.

Δύο ταινίες έχουν κυκλοφορήσει πρόσφατα για την συγκεκριμένη οργάνωση, το Ask for Jane (2018) και το The Janes (2022). Το Call Jane (Τηλεφωνήστε στην Τζέιν) αξιοποιεί τα πραγματικά στοιχεία με μια ιστορία μυθοπλασίας, μιας και τα πρόσωπα δεν είναι πραγματικά, αλλά με έναν πολύ ραφιναρισμένο, καλογυαλισμένο και κοσμικό τρόπο, καμία σχέση δηλαδή με την ακτιβιστική και επαναστατική με κοινωνικούς όρους δράση της οργάνωσης.

Η ταινία μοιάζει περισσότερο με ένα αστικό, κοσμικό δράμα του Stephen Frears και λιγότερο με μια ταινία που διαδραματίζεται στα τέλη των 60s, με όλους τους αναβρασμούς, τις αλλαγές, τις διεκδικήσεις, την επαναστατικότητα που υπήρχε και που εκπροσωπούν οι Janes.

Η Phyllis Nagy, σεναριογράφος του Carol του Todd Haynes, συμπεριφέρεται στην υπόθεση σαν να γράφει το Carol, δηλαδή την ζωή μιας μεγαλοαστής και πώς διαταράσσεται όταν ερωτεύεται μια γυναίκα. Το ζήτημα αυτής της ταινίας είναι διαφορετικό: πώς μια βολεμένη στον οικογενειακό της βίο γυναίκα μετατρέπεται χάρη στις Janes σε μια γυναίκα που διεκδικεί αφενός την ελευθερία στο δικό της σώμα, αφετέρου την συμμετοχή της στις γυναικείες διεκδικήσεις μετατρέποντας τον εαυτό της σε μια υπερασπίστρια των δικαιωμάτων. Κάτι που βέβαια ξέρει πολύ καλά να κάνει η Nagy είναι να χτίζει έντονες και βαθιές σχέσεις μεταξύ γυναικών -όπως και στο Carol- και έτσι είναι αξιοσημείωτος ο τρόπος που δομείται και αναπροσαρμόζεται ο χαρακτήρας της Τζόι σε συνάρτηση με την Βιρτζίνια.

Αν και ίσως να είχε περισσότερο ενδιαφέρον να βλέπαμε τις ηρωίδες από τις Elizabeth Moss και Susan Sarandon αντίστοιχα, που είχαν συμφωνήσει να παίξουν αλλά αποχώρησαν λόγω άλλων υποχρεώσεων, και οι τελικές επιλογές των Elizabeth Banks και Sigourney Weaver αποδεικνύονται ικανοποιητικές έχοντας μεταξύ τους μια ωραία χημεία.