Ανάσα ελευθερίας

Ανάσα ελευθερίας - κριτική ταινίας

Σύνοψη: Μία ανύπαντρη μητέρα από την Ισλανδία βλέπει την ζωή της να γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη οικονομικά. Θα καταφέρει να πιάσει δουλειά στον έλεγχο διαβατηρίων σε αεροδρόμιο της Ισλανδίας. Εκεί θα γνωρίσει μία άλλη ανύπαντρη μητέρα, μετανάστρια με καταγωγή από την Γουινέα-Μπισάου, που θέλει να ταξιδέψει στον Καναδά, αλλά με πλαστό διαβατήριο. Οι ζωές των δύο  γυναικών θα διασταυρωθούν και θα αλλάξουν.

Άποψη: Το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Isold Uggadottir, που απέσπασε το βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ του Sundance, είναι πιστό στο σινεμά κοινωνικού ρεαλισμού του Ken Loach και κυρίως των αδελφών Dardenne, αλλά και στα χαμηλότονα επίκαιρα κοινωνικά σχόλια του Aki Kaurismaki. Ένα σινεμά βαθιά ουμανιστικό, κάτι που φαίνεται και από το ότι η κάμερα της σκηνοθέτριας ποτέ δεν ξεκολλάει από τις δύο πρωταγωνίστριες. Η ταινία αφορά αποκλειστικά και μόνο αυτές, αλλά μέσα από αυτές επιχειρείται ένα ευρύτερο σχόλιο για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μία μητέρα, και ιδίως όταν καλείται να μεγαλώσει μόνη  το παιδί  της. Οι σκηνές της ταινίας αποπνέουν το ίδιο κλίμα με τους πίνακες του ρεαλισμού του 19ου αιώνα, την ίδια ανάγκη για κοινωνικό-και κατ’ επέκταση πολιτικό, σχόλιο, την ίδια ανθρωποκεντρική ματιά, την ίδια θέληση για ανάδειξη ανθρώπων που έχουν μείνει εκτός της κυρίαρχης αφήγησης, που  η φωνή τους δεν ακούγεται το ίδιο δυνατά.

Η Uggadottir στήνει μία πολύ απλή, και συνάμα πολύ δυνατή ιστορία, γεμάτη συναίσθημα, χωρίς όμως ποτέ  να το εκβιάζει και γι αυτό είναι πιο κοντά στο σινεμά των Dardenne, παρά του Loach. Δεν έχει μελοδραματικές κορώνες, δεν έχει προσπάθεια διδακτισμού, απλώς την ενδιαφέρει  η ιστορία των δύο γυναικών, και ένα πολύ λιτό αφηγηματικά και σκηνοθετικά τρόπο την ξεδιπλώνει επί της οθόνης. Η ταινία ενδιαφέρεται μόνο για το παρόν, και γι αυτό δεν υπάρχουν flashbacks, ή έστω κάποια υπόμνηση για το παρελθόν των ηρωίδων. Τα  μόνο που γνωρίζουμε γι αυτές είναι όσα βλέπουμε επί  της οθόνης και τίποτα παραπάνω, χωρίς αυτό να αφαιρεί κάτι από την δομή του χαρακτήρα. Το μόνο σημείο στο οποίο χάνει είναι όταν αποφασίζει να φέρει στο προσκήνιο και το ζήτημα των LGBTQ δικαιωμάτων, με μόνο έμμεσες αναφορές για την σεξουαλικότητα των κεντρικών ηρωίδων. Έτσι το όποιο σχόλιο που θέλει να κάνει πέφτει στο κενό, γιατί εμείς ως θεατές ελάχιστα βλέπουμε και γνωρίζουμε για την σεξουαλικότητά τους, ενώ από τις δύο μητέρες μόνο η σχέση της Ισλανδής με τον γιο της αναλύεται, εν αντιθέσει με την άλλη  γυναίκα που επίσης δεν μαθαίνουμε σχεδόν τίποτα επ’ αυτού.

Πάντως είναι δύο καλογραμμένοι γυναικείοι χαρακτήρες, με βάθος, συναίσθημα, ακόμα και αν αυτό δεν φαίνεται πάντοτε έντονα, αλλά υπάρχει μία έντονη εσωτερική δράση. Δύο γυναίκες που μέσα από απλές, καθημερινές σκηνές, έρχονται κοντά διεκδικώντας μία ανάσα ελευθερίας, με την Ισλανδή να μην μπορεί να την βρει λόγω κυρίως οικονομικών δυσχερειών, και την μετανάστρια λόγω της θέλησής της να πάει στον Καναδά, που διάφορα εμπόδια δεν της το επιτρέπουν.

Πρώτη δημοσίευση: 22 Nov 2018, 14:52
Ενημέρωση: 29 Nov 2018, 05:00
Τίτλος:
Ανάσα ελευθερίας (And breathe normally)
Είδος: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
95
Εταιρία διανομής: 
Release: 
22 Νοεμβρίου 2018

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos