Αριστουργηματική κάθαρση
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την σπαταλάμε σε νευρώσεις, στενοχώριες που δεν μας αξίζουν, ετεροκλητες συμπεριφορές ανθρώπων που δεν έχουν να μας προσφέρουν τίποτε. Είναι μια συνεχής πάλη, αλλά και μια καθημερινή επιβεβαίωση των πιστεύω σου. Ρούφα την ζωή, γιατί όχι και με βουλιμία, απόλαυσε τις χαρές της.
Έτσι και η Τίφανι, η κουκλάρα που θα συναντήσει ο Πατ την δεύτερη ημέρα μετά την έξοδό του από την κλινική, μια γυναίκα που έχασε τον άντρα της σε μικρή ηλικία, της στοίχισε, άρχισε τις εφήμερες σχέσεις και σταδιακά έχασε κάθε εμπιστοσύνη στον εαυτό της και που σε αυτόν βλέπει μια ελπίδα για να αναζωογονηθεί και παράλληλα να αληλλοβοηθηθούν.
Κάπου εκεί αναλαμβάνει δράση ο Ράσελ, ο οποίος με την υποστήριξη των καταπληκτικών (ειδικά από την Λόρενς, αλλά και τον μέγα Ρόμπερτ Ντε Νίρο στον ρόλο του προληπτικού και εμμονοληπτικού «καμμένου» μπουκ πατέρα) ερμηνειών, ισορροπεί με τρομερή άνεση μεταξύ της ερωτικής ιστορίας και της ψυχοβγαλτικής τραγωδίας.
Συμπεριφέρεται αναρχικά με την νευρώδη κάμερά του και διεισδύει προβοκατόρικα στις νευρώσεις των ηρώων του (κάτι παρόμοιο είχε δοκιμάσει στα Flirting With Disaster και I Heart Huckabees, αλλά λιγότερο ολοκληρωμένα), αναδεικνύει τρανταχτά και σε πρώτο πλάνο την έντονη σεξουαλικότητά αλλά και την τρομερή χημεία τους, δεν χαϊδεύει αυτιά, μονάχα παραδίδει μια «πειραγμένη» ιστορία αγάπης που για να την χαρείς, πρέπει –όπως έγραψα και στην αρχή- να ιδρώσεις, να παλέψεις, να τα δώσεις όλα.
Ας απέφευγε μονάχα το τελευταίο 5λεπτο της «τακτοποίησης» και θα μιλούσαμε για αριστούργημα...
Απόστολος Κίτσος
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων