Neds

Ενδιαφέρον

Πρόκειται για την τρίτη σκηνοθετική δουλειά του εξαιρετικού 52χρονου καρατερίστα Σκωτσέζου ηθοποιοί, Πίτερ Μουλάν, μετά το «Orphans» (που δεν έχω δει) και το δυνατό «Magdalene Sisters». To «Νeds» του μοιάζει περισσότερο από τα άλλα δύο. Πρόκειται για μια προσωπική, σχεδόν αυτοβιογραφική ταινία (αν και δεν το παραδέχεται) που περιγράφει ένα καλό μαθητή με λαμπρό μέλλον που μπλέκει με «κακές» παρέες στην Γλασκώβη στις αρχές των 70s και προσπαθεί να αλλάξει την –ήδη διαγεγγραμένη από την οικογένειά του- πορεία της ζωής του. Ενδιαφέρουσα ερμηνεία από τον πρωταγωνιστή σε ένα έντονο και βίαιο δράμα, με αναπάντεχες εκλάμψεις φανταστικού…

Mr Tibbs (2,5 στα 5)  

Πεσιμιστικό

Ο Πίτερ Μούλαν βάζει ένα πολύ ωραίο ερώτημα εδώ: μπορεί κανείς να ξεφύγει από το περιβάλλον του ή τελικά μεταμορφωνόμαστε σε αυτό που προσπαθούμε τόσο να αποφύγουμε; ‘Όσοι ξέρουν τον σκηνοθέτη από την καριέρα του στην υποκριτική (βλέπε Trainspotting, My Name is Joe, Boy A) καταλαβαίνουν ότι το ερώτημα είναι εντελώς ρητορικό.
Πάντως και για του λόγου το αληθές ο Τζον (Κόνορ Μακάρον), ο πρωταγωνιστής του Neds, δεν τα καταφέρνει κι από άριστος μαθητής και φοβισμένο αγόρι γίνεται ατρόμητος, ανήλικος εγκληματίας. Καθόλου τυχαίο βέβαια στο περιβάλλον που μεγαλώνει. Ένα περιβάλλον που η βία είναι νόμος είτε πρόκειται για τον αλκοολικό και βάναυσο πατέρα του, είτε για τον νταή αδελφό του, είτε για τους αιμοδιψείς συνομηλίκους του, είτε για τους δασκάλους του που καταφεύγουν στο ξύλο για να τιμωρήσουν τους «άτακτους» μαθητές. Μια κοινωνία τόσο καταπιεσμένη δηλαδή που το η βία είναι ο μόνος τρόπος να ξεσπάσει κανείς την οργή του και να αποδείξει ότι κάποιος είναι. Πώς να μην τρελαθεί κι ο μικρός Τζον και να μην αρχίσει να βαράει;
Όχι ότι έτσι δικαιολογεί την βία ο Μούλαν. Αντιθέτως μέσα από την ταινία υπαινίσσεται ότι οι επιλογές μας διαμορφώνουν την τροπή που θα πάρει η ζωή μας και μερικές φορές χωρίς επιστροφή.
Την πεσιμιστική θεματολογία της ταινίας συνοδεύει πολύ ωραία η μελαγχολική, γεμάτη κόκκο φωτογραφία, και η φοβερή ηθοποιία του Κόνορ Μακάρον, στην πρώτη του μόλις ερμηνεία για τον κινηματογράφο.

Mάρω Κουμουνδούρου (3 στα 5)

Έντιμο

 Έντιμο χρονικό ενηλικίωσης ενός αγοριού, στη Γλασκώβη της δεκαετίας του 70. Η μεταμόρφωση του Τζον Μακ Γκιλ από πρότυπο μαθητή σε μανιασμένο έφηβο κοντράρει το αντιδραστικό εκπαιδευτικό σύστημα, τη καταστραμμένη οικογενειακή θαλπωρή και το κομφορμισμό μιας συνεπούς μαθησιακής προόδου, που δε δείχνει να οδηγεί σε καθαρότητα στόχου, πόσο μάλλον σε όποια μακαριότητα. Από την άλλη μεριά, η ανάγκη του συμμοριακού “ανήκειν” και της επιθετικής συμπεριφοράς εστιάζει ελάχιστα στο κράτημα ενός κοινωνικού status, στα πλαίσια των σχολικών δρώμενων και δείχνει μια άλλη προοπτική στο εξαιρετικό κλείσιμο : εκείνη της αίσθησης μιας πρωτόπλαστης καθαρότητας με την οποία δύναται να αντιμετωπιστεί ο κάθε φόβος. 

To Neds δε χάνει το στόχο από τα πρότυπα ενός κοινωνικού ρεαλισμού άγριου και τρυφερού και επικεντρωμένου στον πολύ καλό Κόνορ Μάκ Κάρον στο πρωταγωνιστικό ρόλο, ούτε λειαίνει τις εντυπώσεις με τα μετρημένα κωμικά ευρήματα. Στα μείον λογαριάζονται ότι εξελίσσεται περισσότερο αργά απ’ όσο θα χρειαζόταν και ότι συχνά εστιάζει σε επεισόδια μικρής δραματουργικής σημασίας.

Παναγιώτης Ευσταθιάδης (3 στα 5)