The Joneses

Μια κατασκευασμένη και μαρκετίστικα φυτεμένη οικογένεια σε αμερικανικό προάστιο, πλασάρει το μύθο της εύρωστης, συνεπώς πανευτυχής οικογενείας, οδηγώντας γείτονες και φίλους σε αγορές στοχευμένων προϊόντων

Αρκετά κοντά στην ανοικτόμυαλη, μοντέρνα άποψη και γραφή περί δραμεντί, το The Joneses ξαφνιάζει αρχικά ευχάριστα με τον εύστροφο και γεμάτο χάρη χειρισμό ενός κυνικότατα επικίνδυνου θέματος, για να αποδειχθεί στη πορεία κάτω των προσδοκιών, σε όσους περίμεναν ένα φετινό “Up in the air”. Υπήρχε η διάθεση για μία πειστική αντικαταναλωτική αλληγορία με ορθή εστίαση στην απληστία για νέα προϊόντα και τις πειστικά δοσμένες χαρές που αυτή προκαλεί. Επίσης, με χαρακτήρες σωστότατα ψυχογραφημένους ανάμεσα στη τραγικότητα των ρόλων που υποδύονται και της συνείδησης που πρέπει να κρατήσουν καθαρής μεταξύ τους.

Δυστυχώς υπάρχει και το μέτρο που χάνεται όταν η ηθική τάξη πρέπει να αποκατασταθεί και ο Άνθρωπος, με το ζόρι, να θριαμβεύσει. Και όσο και αν χαίρεσαι που το happy ending κάνει την εμφάνιση του όταν όλες πλέον οι σύγχρονες σκεπτόμενες κομεντί επιβάλλουν δυσοίωνες κατακλείδες, δε σου βγαίνει εύκολα από το μυαλό η σκέψη πως αυτή η πολυθεματικά αυτάρεσκη και ιδεολογικά διχασμένη ταινία θα μπορούσε πραγματικά να κάνει τη διαφορά αν είχε κάπως πιο στέρεη άποψη.

Παναγιώτης Ευσταθιάδης