Hunger Games

Από τα ερείπια ενός μέρους που κάποτε ήταν γνωστό ως Βόρεια Αμερική έχει αναδυθεί το έθνος της Πάνεμ που χωρίζεται σε 12 επαρχίες. Κάθε μία στέλνει από ένα αγόρι και ένα κορίτσι για να συμμετάσχουν στους ετήσιους Αγώνες Πείνας, έναν αγώνα θανάτου που μεταδίδεται ζωντανά από την τηλεόραση.
Hunger Games - κριτική ταινίας

Είναι αλήθεια πως οι προσδοκίες για τη νέα τριλογία ήταν μεγάλες κι είναι κρίμα που για ακόμα μία φορά η πραγματικότητα διαψεύδει το μάρκετινγκ. Δεν είναι φυσικά θέμα προκατάληψης απέναντι σε ένα διαφαινόμενο blockbuster αλλά αυτή η απαίσια αίσθηση που καταλαμβάνει το θεατή όταν καταλαβαίνει πως του πούλησαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Βέβαια η ταινία δεν είναι ακριβώς ‘φύκια’ αλλά ας το πάρουμε από την αρχή…

Οι «Αγώνες Πείνας» λαμβάνουν χώρα σε μια μελλοντική dystopia, αρκετά χρόνια μετά από έναν εμφύλιο πόλεμο στον οποίο περιοχές των Η.Π.Α. εξεγέρθηκαν ενάντια στο ομοσπονδιακό κράτος. Νεαρά αγόρια και κορίτσια, 12 έως 18, από τις ηττημένες περιοχές πληρώνονται ως φόροι (tributes) με την πρόθεση να πάρουν μέρος σε ένα τηλεοπτικό παιχνίδι εξολόθρευσης ώσπου να μείνει ένας (;) τελικός νικητής. Στην περιοχή 12, που έχει τα αισθητικά χαρακτηριστικά μιας πρωτόγονης μετεμφυλιακής Αμερικής, συναντάμε την Κάτνις, ένα γενναίο κορίτσι που ήδη έχει αναλάβει τη φροντίδα του σπιτιού. Η επιλογή της μικρής της αδερφής για τους αγώνες αναγκάζει την Κάτνις να δηλώσει εθελόντρια για να τη σώσει από το βέβαιο θάνατο που την περιμένει. Έτσι μαζί με το beta-male Πίτα μεταφέρονται στην Κάπιτολ, την πλούσια πρωτεύουσα, για να εκπαιδευθούν και να ριχθούν στη μάχη. Η Κάπιτολ και οι ενήλικοι κάτοικοί της ωστόσο παρουσιάζονται ως πομπώδη παγώνια - λες και ξεπήδησαν από glam rock ντοκιμαντέρ - κι ενώ ο σκηνοθέτης πασχίζει να μεταφέρει ένα ταξικό υπόβαθρο στην αφήγησή του, την ίδια στιγμή το ακυρώνει, παρωδώντας τους υποτιθέμενους ‘κακούς’ της ταινίας, οι οποίοι δεν παύουν σε καμία στιγμή να αποτελούν καρικατούρες. Έτσι δεν μπορούν ποτέ να ληφθούν υπόψη σοβαρά, γεγονός που υποβιβάζει το δραματικό στοιχείο της ταινίας. Η κωμική αναπαράσταση βέβαια μπορεί να είναι επιτηδευμένη αλλά εν τέλει ‘σιδερώνει’ όποια ανατρεπτική διάθεση θα μπορούσε να υπάρχει.

Η Τζένιφερ Λόρενς στον ρόλο της Κάτνις σίγουρα το παλεύει. Η ομορφιά και η παθιασμένη ερμηνεία της μας θυμίζουν γιατί άρεσε στο Winter’s Bone, ωστόσο η ανάπτυξη του χαρακτήρα της σταματά εκεί που αρχίζει η δράση, που προσπαθώντας να συμμορφωθεί στην PG-13 καταλληλότητα της ταινίας, αποφεύγει πάση θυσία τη γραφική βία. Κάμερα στο χέρι, πολλά κοψίματα στο μοντάζ και υπερβολικά close-ups εν τέλει καταντούν ενοχλητικά, έτσι ώστε καλό είναι να πάρετε μια αεροπορική χάρτινη σακούλα μαζί σας σε περίπτωση που σας πιάσει αναγούλα. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι μάλλον flat, ο ψυχισμός και τα κίνητρά τους δεν εξετάζονται ποτέ. Εξαιρούνται ο Πίτα και η μικρή Ρου μα κι αυτοί υπάρχουν ακριβώς για να τονίζουν τις αντιφάσεις και τα ηθικά διλλήματα της Κάτνις. Με αυτά και με άλλα ο θεατής στα μισά της 142 λεπτών διάρκειας της ταινίας και παρ’ όλα τα αρνητικά ίσως έχει ανακαλύψει ένα λόγο για να την παρακολουθήσει. Εκεί δυστυχώς όμως, οι σεναριακές αστοχίες έρχονται η μία πάνω στην άλλη, στέλνοντας στο καλάθι των αχρήστων την ως τότε πλοκή και χρησιμοποιώντας τέτοια φορεμένα κλισέ που ακόμα και ο πιο ανυποψίαστος θεατής μπορεί να προβλέψει το τέλος. Το ενδιαφέρον χάνεται στην έλλειψη φαντασίας και τα ηθικά ζητήματα με τα οποία παίζει κρυφτούλι το φιλμ έως εκείνη τη στιγμή βουλιάζουν μέσα σε μια χλιαρή σούπα που στο τέλος αφήνει μια άνοστη γεύση.

Αν αναλογιστούμε την αντιπαράθεση που προκάλεσε το βιβλίο της Σούζαν Κόλινς (η πλοκή φέρνει επικίνδυνα κοντά στο Battle Royale του Koushun Takami), μπορεί ίσως κάποιος να μιλήσει για τη λάιτ χολιγουντιανή μεταφορά της ταινίας του Κίντζι Φουκασάκου αν και την ιδέα ενός τηλεοπτικού reality εξολόθρευσης έχουν διαπραγματευθεί και άλλες ταινίες όπως το The Running Man/1987 και το αριστουργηματικό La Decima Vittima/1965 του Έλιο Πέτρι. Ένα μέτριο απλώς φιλμ, με προφανή στόχευση στο mainstream teen κοινό, είναι ενίοτε διασκεδαστικό και σίγουρα καλύτερο από το Twilight, αλλά μάλλον παραμένει ένα φουσκωμένο στην παραγωγή cross-over ανάμεσα στο τηλεοπτικό Dancing With the Stars και μια άκακη εφηβική περιπέτεια.

Μιχάλης Κωνσταντέλλης

Πρώτη δημοσίευση: 22 Mar 2012, 15:44
Ενημέρωση: 5 Jul 2012, 20:18
Τίτλος:
Hunger Games (Αγώνες πείνας)
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
142
Εταιρία διανομής: 
Release: 
22 Μαρτίου

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos